ΚΛΑΣΙΚΟΙ
Σάμουελ Μπέκετ
Μερσιέ και Καμιέ
μετ. Αρη Μπερλή
εκδ. Υψιλον, σελ. 160 – 12 ευρώ
Τυπικοί μπεκετικοί ήρωες, ο Μερσιέ και ο Καμιέ μας θυμίζουν τον Βλαδίμηρο και τον Εστραγκόν του «Περιμένοντας τον Γκοντό». Ανέστιοι και περιπλανώμενοι, αλήτες με την τρέχουσα, την κυριολεκτική σημασία της λέξης, παρακμιακοί διανοούμενοι, κυνικοί και κάποτε τρυφεροί, απελπισμένοι που ωστόσο περιμένουν πάντα, φλυαρούν ή παραμιλούν, αλλά τα λεγόμενά τους έχουν σαφήνεια, ακρίβεια και χιούμορ. Μας είναι οικείοι γιατί διερμηνεύουν, όπως όλοι οι ήρωες του Μπέκετ, μια βαθύτατη, παναθρώπινη, πικρή αίσθηση για τη ζωή και τον κόσμο: μια αίσθηση διάψευσης, ότι αλλιώς μας τα ‘παν, αλλιώς τα περιμέναμε, κι αλλιώς τα βρήκαμε.
Ανώνυμος
Η ζωή του Λαθαρίγιο ντε Τόρμες
μετ. Ισμήνη Κανσή
εκδ. Printa, σελ. 140
Γραμμένο γύρω στα 1554 από συγγραφέα που για προφανείς λόγους θέλησε να μείνει ανώνυμος, το σατιρικό αυτό κείμενο θεωρείται από τα σημαντικότερα έργα των ισπανικών γραμμάτων καθώς διαφοροποιείται από τη μεσαιωνική λογοτεχνία ανοίγοντας δρόμο για το σύγχρονο μυθιστόρημα. Παιδί του δρόμου, ο Λαθαρίγιο ντε Τόρμες αφηγείται τα βάσανά του, αλλά και τις πονηριές που σκαρώνει για να μην πεθάνει από την πείνα. Μέχρι που τέλος, έχοντας πάρει σκληρά μαθήματα από τη ζωή, μαθαίνει το συμφέρον του καταλήγοντας σκληρός, κυνικός και υποκριτής σαν όλους τους υπόλοιπους. Δεν έχει έτσι καμιάν αντίρρηση να μοιράζεται τη γυναίκα του με τον αρχιπρεσβύτερο της ενορίας για το οποίο και θα κληθεί να απολογηθεί. Το κείμενο γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και σύντομα καταδικάστηκε από την Ιερά Εξέταση.
ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Μπαρτλ Μπουλ
Καφέ στον Νείλο
μετ. Αγορίτσα Μπακοδήμου
εκδ. Κέδρος, σελ. 704 – 20 ευρώ
Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν πάνω από την Ανατολική Αφρική το 1935. Στο πλωτό Cataract cafe του Καΐρου συγκεντρώνεται μια παράξενη συντροφιά: ο νάνος ιδιοκτήτης του καφέ Ολίβιο με το δαιμόνιο επιχειρηματικό πνεύμα· ο επαγγελματίας κυνηγός Αντον Ράιντερ που οργανώνει σαφάρι στην Κένυα για πλούσιους Αμερικανούς και Ευρωπαίους· η εν διαστάσει σύζυγός του Γκουέν που αποφασίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως νοσοκόμος στο πλευρό των Αφρικανών στο μέτωπο της Αβησσυνίας· ο Ιταλός εραστής της, συνταγματάρχης Γκριμάλντι με τον οποίο έρχεται σε ανοικτή σύγκρουση εξαιτίας του πολέμου· οι δίδυμες αδελφές Μιλς, δύο πάμπλουτες όσο και κακομαθημένες Αμερικανίδες· ένας ξεπεσμένος Αγγλος λόρδος· τέλος, ο Γερμανός τυχοδιώκτης φον Ντέκεν, ο οποίος μαθαίνοντας ότι οι Ιταλοί μεταφέρουν μεγάλη ποσότητα ασημένιων νομισμάτων προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την εκστρατεία τους, αποφασίζει να τους κλέψει.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ντίνα Εξάρχου
Τραγικό παιχνίδι
εκδ. Γαβριηλίδη, σελ. 184
Η Θάλεια, ο Στέφανος και η Τασούλα είναι οι ήρωες ενός σύγχρονου ρομάντζου. Η ζωή τους μετατρέπεται σε ένα τραγικό παιχνίδι όταν, συμβιβασμένοι με το κοινωνικώς ορθό, αποφασίζουν να επαναστατήσουν στα καθιερωμένα. Η Ντίνα Εξάρχου ζωγραφίζει τη σημερινή κοινωνία μέσα από μια δυνατή σχέση πάθους, έρωτα και αγάπης.
Αργύρης Κάλμπαρης
Οι Αδηφάγοι
εκδ. Ελυτρον, σελ. 349
Κυνηγημένοι, πέντε άνδρες και μία γυναίκα ζητούν καταφύγιο στο γηροκομείο της Αθήνας. Η Μαρκέλλα έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαφύλαξη των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και τώρα Αμερικανοί πράκτορες που εκπροσωπούν τους «Αδηφάγους» προσπαθούν με τη βοήθεια του υπόκοσμου να τη δολοφονήσουν. Ο καθηγητής κύριος Πολυκράτης μάς μεταφέρει στο χώρο του γηροκομείου όπου οι απόκληροι μιας σκληρής κοινωνίας περιγράφουν τη ζωή τους με μελανά χρώματα.
ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
Διονύσιος Σολωμός
Η γυναίκα της Ζάκυθος
φιλολογική επιμ. Θεοδόσης Πυλαρινός
εκδ. Κατάρτι – Αudiobooks
Μετά τα δύο διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Ο έρωτας στα χιόνια» και «Ο ξεπεσμένος δερβίσης», κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Ηχογραφημένων σελίδων της νεοελληνικής γραμματείας». Τις υποβλητικού ρυθμού σελίδες της «Γυναίκας της Ζάκυθος» διαβάζει ο Ζαχαρίας Καρούνης, ενώ τη μουσική υπογράφει ο Γιώργος Ε. Παπαδάκης.
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ
Μουσική
Εκδοτική Αθηνών, σελ. 407
Συλλογικό έργο, η έκδοση αναφέρεται στην ιστορία της μουσικής, στα μουσικά όργανα, στη μουσική γραφή, στα είδη μουσικής, παρακολουθεί ακόμα τις μουσικές του κόσμου από την αρχαία Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία και την αρχαία Ελλάδα μέχρι την έντεχνη ευρωπαϊκή μουσική, τη δημοτική και το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Τα κεφάλαια του βιβλίου προέρχονται από τον τόμο «Μουσική, Χορός, Θέατρο, Κινηματογράφος» της Ελληνικής Εκπαιδευτικής Εγκυκλοπαίδειας. Τα κείμενα ειναι πρωτότυπα, πλήρη και γραμμένα από τους ειδικότερους για κάθε θέμα επιστήμονες. Πλαισιώνονται από καλαίσθητη και λειτουργική εικονογράφηση και καλύπτονται από ένα πλήρες ευρετήριο προσώπων και έργων.
ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Αντρέι Ταρκόφσκι
Μαρτυρολόγιο
Ημερολόγια 1970-1986
μετ. Αλέξανδρος Ισαρης
εκδ. Ινδικτος, σελ. 512 – 28 ευρώ
Η στάση ζωής και το έργο του φανέρωσαν ότι ο Ρώσος κινηματογραφικός δημιουργός Αντρέι Ταρκόφσκι είχε μια καθολική θέαση του κόσμου και των όντων, πράγμα που τον κατέστησε δεξιοτέχη στο να εκφράζει καλύτερα από τον καθένα, το ανείπωτο. Οι προσωπικές σημειώσεις του τις οποίες έφερε στο φως η γυναίκα του μετά το θάνατό του το 1986, αναδεικνύουν έναν άνθρωπο που σχεδόν καθημερινά πάλευε με τη μοίρα του, μια μοίρα άδικη και παράλογη, καθώς ο ποιητής των ονείρων και του κάλλους είχε να αντιπαλέψει τον παραλογισμό του σοβιετικού καθεστώτος στην αρχή, τη στυφή γεύση της εξορίας στη συνέχεια και το άλγος του θανάτου στο τέλος της σύντομης ζωής του. Ξεγυμνωμένος από τις όποιες εξιδανικεύσεις και αγιοποιήσεις, ο Ταρκόφσκι εμφανίζεται αγωνιώδης και ταυτόχρονα δημιουργικός «ποιητής των εικόνων».
Υβόννη Μόλχου-Καπουάνο
Ιωάννα Μαρινοπούλου
εκδ. Γαβριηλίδης, σελ. 224
Στα σκληρά χρόνια της Κατοχής, η Υβόννη Μόλχο μετονομάστηκε Ιωάννα Μαρινοπούλου. Ηταν η προϋπόθεση για να επιβιώσει, μόνη, χωρίς αποκούμπι, αφού οι γονείς της ήταν όμηροι των Γερμανών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. «Η σκέψη να γράψω για τη ζωή που πέρασα στα χρόνια της Κατοχής, σημειώνει, κορίτσι του γυμνασίου ακόμη, κυνηγημένη και ψάχνοντας κάθε τόσο για ένα νέο «ασφαλές» καταφύγιο, με βασάνιζε πολλά χρόνια. Τα συμβάντα της ζωής μου δεν είναι σταθμός στην ιστορία. Απλώς είναι μια παρένθεση στα γεγονότα των καιρών εκείνων. Μια προσωπική μνήμη και ποτέ νοσταλγία. Δεν μπόρεσα ποτέ να δεχθώ και να αφομοιώσω τις σκληρές, πέτρινες στιγμές της εποχής εκείνης».