Κρίμα που έχουν βγάλει τις τηλεοράσεις από τις εκκλησίες. Χάσαμε έτσι το πρόσφατο εξ άμβωνος κλάμα του Μακαριωδέστατου για τους «γενίτσαρους που απειλούν το έθνος». Εχει καταλάβει όμως ότι δεν του βγαίνει τελικά σε καλό να θεώμεθα τις συγκινήσεις του. Ενώ για τις μητροπολιτικές επιλογές του, ε, πρέπει να φτάνουν σε επίπεδο Κουμαριανού για να αντιδρά στοιχειωδώς το χριστεπώνυμον. Αμ δεν θα ξεχάσω ποτέ μια άλλη, λαλέουσα από το ραδιόφωνο, επιλογή του, των Κυθήρων και πάσης Τσιριγωτίας, τι και πώς τα έλεγε άμα τη εκλογή του… Κυριολεκτικά θου Κύριε. Και πράγματι Σώσον Κύριε τον λαόν Σου.
Από τέτοια «πνευματική» ηγεσία, που απαγορεύει να παιχτεί στη Χίο ένα εξαιρετικό σύγχρονο ελληνικό θεατρικό έργο, τα «Αξύριστα πιγούνια» του Γιάννη Τσίρου, που το είδαμε σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη -ένα έργο δε επί της ουσίας ηθικότατων αρχών, αλλά τόσο τους κόβει- επειδή λέει περιέχει μια σκηνή «στριπτίζ» και έρχεται Πάσχα! Ανάσταση με κάτι τέτοιους ποτέ δεν θα έρθει πάντως. Η Εκκλησία των Φαρισαίων. Σχετικά με πρόσφατα θεατρικά βραβεία νέων – άσε, μωρέ, κι είναι στη μέση τόσο άξια παιδιά… «Νέοι (γύρω στα 50) τραγουδοποιοί» κάνουν εκπομπές στα ραδιόφωνα: Μπρρρρρ. Το τι λέει ο στόμας τους. Γέροι αθρώποι! Που λέτε, παραμύθι, και μάλιστα μπαρόκ (απανωτά γεγονότα, εξελίξεις, ανατροπές κ.λπ.), είναι το «Μόνο την αλήθεια» του Βασίλη Μαυρογεωργίου και της Μαρίας Φιλίνη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, αλλά τι απόλαυση αυτά τα παιδιά! Ο ίδιος ο δημιουργός της «Κατσαρίδας», ο πολυτάλαντος Μαυρογεωργίου, έχει επίσης σκηνοθετήσει κι αυτό του το έργο, και παίζει κιόλας απολαυστικά, μαζί με τρία άλλα παιδιά, που όλα τους μοσχοβολούν ταλέντο: Κώστας Γάκης (που, άλλος πολυτάλαντος, έχει συνθέσει θαυμάσια μουσική και τραγούδια για την παράσταση), Κατερίνα Μαυρογεώργη και Ευθύμιος Παπαδημητρίου. Πανηγύρι μεταμορφώσεων με το τίποτα. B Μέσα σ’ ένα ευφυέστατο, επίσης «με το τίποτα», σκηνικό της Μαργαρίτας Χατζηιωάννου. Ακρα του τάφου σιωπή στα παραρτήματα του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού – μια έκθεση στο Βερολίνο όλη κι όλη… Κι όσο για νέο παράρτημα στο Βελιγράδι, η περίπτωση είναι «κουβέντα να γίνεται».
Στη δε Νέα Υόρκη, όπου το αντίστοιχο ίδρυμα της Ρουμανίας έχει ανοίξει (δραστήριο) παράρτημα στη Μάντισον Σκουέρ, εμείς κλείσαμε το δικό μας. Μες στη δράση η νέα διεύθυνση Μπαμπινιώτη (με Προφητεμένο) του ΙΕΠ. Βράζει ωστόσο από δράση και κόσμο το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» του Μπαμπινιώτη (με Προφητεμένο) στη Στοά του Βιβλίου. Αθρόος προσήλθε ο κόσμος κι ενεγράφησαν ως «φοιτητές» – έναντι 100 ευρώ το άτομο για 10 «μαθήματα». Ακουσα για 2.000 αιτήσεις! Σουξέ όχι αστεία. Για να μνημειώσει τις ένδοξες επιδόσεις του στην «Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2007» ο διευθύνων το σχετικό πατατράκ Χρήστος Ροϊλός εξέδωσε και πολυτελέστατο άλμπουμ πεπραγμένων. Και το περιεχόμενο αυτού: «Δοξάστε με!» Υποθέτω ότι το κόστος της πολυτελούς μνημείωσης καλύπτεται από τα κονδύλια για την ΠΠΕ που, όπως έχει δηλώσει, του περίσσεψαν κιόλας… Ε, να μην τον δοξάσεις;