Εκπληξη από τη Ρουμανία

2' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα αμερικανικό αστυνομικό δράμα, αρκετά μακριά από τη λογική των μπλοκμπάστερ και μια δραματική ταινία από τη Ρουμανία, που άφησε μόνο θετικότατες εντυπώσεις σε κριτικούς διαφορετικών τάσεων και αντιλήψεων, είναι οι ταινίες που προβλήθηκαν χθες στις Κάννες, σε ένα πρόγραμμα που όπως φαίνεται, εξελίσσεται σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα των τελευταίων ετών.

Το «Zodiac» του Ντέιβιντ Φίντσερ («Seven», «Fight club») είναι η ιστορία αναζήτησης ενός σίριαλ κίλερ, από έναν παθιασμένο σκιτσογράφο, όταν η αστυνομία και κάθε άλλος υπεύθυνος φαίνεται να εγκαταλείπει την έρευνα. Το σενάριο βασίζεται στα αληθινά γεγονότα μιας σειράς φόνων, που έγιναν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές του ’70 στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο από έναν κατά συρροήν δολοφόνο με το όνομα Zodiac. Τα εγκλήματα δεν διαλευκάνθηκαν ποτέ, όμως η ταινία παρακολουθεί τις προσπάθειες τριών κυρίως αντρών να ανακαλύψουν τον δολοφόνο. Ενός αστυνομικού (Μαρκ Ράφαλο), ενός αστυνομικού συντάκτη (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ) και του σκιτσογράφου Ρόμπερτ Γκρέισμιθ (Τζέικ Τζίλενχαλ), στο βιβλίο του οποίου βασίστηκε το σενάριο.

Το «Zodiac» είναι μια ταινία που μπλέκει δημοσιογράφους και αστυνομικούς στην εξιχνίαση ενός μυστηρίου, μια ιστορία στο κλίμα του «Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου», που τονίζεται ιδιαίτερα από το κλίμα της δεκαετίας του ’70. Δεν είναι ένα συναρπαστικό θρίλερ, ούτε διαθέτει σκηνές αγωνίας όπως το «Seven», αλλά ένα δράμα. Γι’ αυτό μάλλον και η ταινία απέτυχε εισπρακτικά στην Αμερική όπου, ενώ στοίχισε 85 εκατομμύρια δολάρια, απέφερε μόλις 33.

Είναι, ωστόσο, η πιο ώριμη σκηνοθετική δουλειά του Φίντσερ, μια ταινία για την περιέργεια και την ανθρώπινη εμμονή, καθώς και για τις αφορμές που την ξυπνούν. Η κινηματογράφηση από τον διευθυντή φωτογραφίας Χάρη Σαββίδη και η αναπαράσταση της εποχής του ’70, έχουν γίνει με υποδειγματικό τρόπο, ενώ από τις ερμηνείες ξεχωρίζει ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στον ρόλο του κυνικού αστυνομικού συντάκτη, που απογοητεύεται και αφήνεται στις εξαρτήσεις του. Αντίθετα, πολύ ήπια είναι η ενσάρκωση του αστυνομικού Ντέιβιντ Τόσι από τον Μαρκ Ράφαλο, ειδικά αφού πρόκειται για μια πραγματική προσωπικότητα, στην οποία βασίστηκε ο «Βρώμικος Χάρι» του Κλιντ Ιστγουντ.

Μια σκληρή και δυσάρεστη ιστορία, αλλά μια ευχάριστη κινηματογραφική έκπληξη ήταν το «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες» του Ρουμάνου Κριστιάν Μουνγκίου. Η περιπέτεια μιας έκτρωσης στη Ρουμανία του 1987, λίγο πριν πέσει το καθεστώς Τσαουσέσκου, είναι η πρώτη μιας σειράς ταινιών με τον τίτλο «Ιστορίες της Χρυσής Εποχής», που αναφέρονται με έμμεσο τρόπο στην κομμουνιστική περίοδο της χώρας. Η ιστορία εξελίσσεται ολόκληρη μέσα σε μια βασανιστική μέρα. Η φοιτήτρια Γκαμπίτα μένει έγκυος και πρέπει να κάνει μια παράνομη έκτρωση. Στο σχέδιο τη βοηθάει η συγκάτοικός της Οτίλια. Ομως όλα γίνονται με εμπόδια και εξευτελισμούς. Ο άντρας που θα συμφωνήσει να κάνει την επέμβαση, ο μυστηριώδης κύριος Μπέμπε, δεν θέλει χρήματα. Θέλει απλώς τις δύο κοπέλες στο κρεβάτι του. Τι θα πρέπει να επιλέξουν τα δύο κορίτσια; Τον κίνδυνο μιας εξωσυζυγικής εγκυμοσύνης ή τον εξευτελισμό του βιασμού; Και η Οτίλια σε ποιο σημείο θα φτάσει για να βοηθήσει τη φίλη της;

Ο Μουνγκίου, την πρώτη ταινία του οποίου («Occident») είχαμε δει στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έχει γυρίσει την ιστορία με ένταση και έμφαση στο ψυχολογικό δράμα, χωρίς να εκμεταλλεύεται το θέμα. Μεγάλα μονοπλάνα και κάμερα στο χέρι τονίζουν αυτά τα στοιχεία, ενώ οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών είναι υποδειγματικές. Στη δημοσιογραφική προβολή το χειροκρότημα ήταν θερμότατο και κοινή η πεποίθηση ότι η ταινία από τη Ρουμανία μπορεί να διεκδικήσει ένα από τα βραβεία φέτος στις Κάννες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή