Ο Μανώλης Χάρος και ο Μανώλης Ζαχαριουδάκης είναι δύο καλλιτέχνες που έχουν πνευματική και αισθητική χημεία, κοινή ανάσα. Λειτουργούν απολύτως αυτόνομα, αλλά πολλές φορές τα έργα τους μπορούν να ιδωθούν ως αλληλοσυμπληρωματικά. Αυτή η σύμπλευση αντανακλάται στην πρωτότυπη έκθεσή τους στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στο παλιό φρούριο της Κέρκυρας, η οποία προχώρησε χάρη σε μια καινοτόμο πρωτοβουλία της δραστήριας Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων που φροντίζει το μνημείο. Με τίτλο «Απόπειρες εφαρμοσμένης μεταφυσικής», το εικαστικό αφιέρωμα εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο και θα διαρκέσει μέχρι και τις 29/9 για να παρουσιαστεί αργότερα και στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών.
Η έκθεση των δύο καλλιτεχνών λειτουργεί υποδειγματικά για τη χρήση παλαιότερων και νεότερων μνημείων σε σχέση με την τέχνη. Κρέμασαν 25 περίπου δημιουργίες χωρίς να κάνουν απολύτως καμιά παρέμβαση στον χώρο της εκκλησίας. Σεβόμενοι το οικοδόμημα, βρήκαν ευφάνταστες λύσεις, δίνοντας πνοή σε έναν ναό που έχει επισκέπτες μόνο τους τουρίστες, καθώς βρίσκεται μέσα στο βενετσιάνικο κάστρο. Τα έργα αναρτήθηκαν με υπάρχοντα καρφιά και σχοινιά, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Η επισκεψιμότητα της έκθεσης είναι εξασφαλισμένη. Υπολογίζεται ότι το μνημείο θα δεχθεί σε αυτήν την περίοδο πάνω από 60.000 άτομα.
Στη λεπταίσθητη παρέμβασή τους συνέβαλε βέβαια και η φύση του υλικού των έργων. Δουλεύουν με κύριο μέσο το χαρτί. Ο Χάρος ζωγραφίζει έργα, τα σκανάρει στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και ύστερα κάνει μονοτυπίες σε χειροποίητα ιαπωνικά χαρτιά. Ο Ζαχαριουδάκης κατασκευάζει με χαρτοπολτό επιφάνειες τις οποίες επιζωγραφίζει ή φτιάχνει πλέγματα με «ίνες» από τον καταστροφέα εγγράφων. Οι δύο εικαστικοί έχουν μακρά ιστορία πειραματισμού με το υλικό αυτό που φαίνεται να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην τέχνη των ημερών μας.
Ο εμβληματικός ναός του Αγίου Γεωργίου, που θυμίζει αρχαίο ναό στο εξωτερικό του, ήταν ίσως το καταλληλότερο μέρος για τις απόπειρες εφαρμοσμένης μεταφυσικής. Ο τίτλος, όπως εξηγούσε ο Μανώλης Χάρος, υποκρύπτει μια παιγνιώδη, υπονομευτική διάθεση. Ο Ελληνας καλλιτέχνης επηρεασμένος από τον Ελβετό ζωγράφο Μπέκλιν και το «Νησί των Νεκρών», απεικονίζει το «επέκεινα» με γαλήνια, έντονα χρωματισμένα τοπία. Ο Ζαχαριουδάκης εμπνεύστηκε από διακοσμητικά θέματα της βυζαντινής τέχνης στα έργα του με ρυθμικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Η καλύτερη ώρα για να δείτε την έκθεση είναι όσο έχει ακόμα φυσικό φως, το οποίο φιλτράρεται από τα χάρτινα πλέγματα που έχει κρεμάσει στα παράθυρα.
Στην έφορο Τένια Ρηγάκου αξίζει να αποδοθούν τα εύσημα όχι μόνο για την έκθεση, αλλά και για την προσπάθειά της να μη μετατραπεί μέρος του κάστρου σε πάρκινγκ, όπως επιθυμούν κάποιοι Κερκυραίοι.