Ο «Γλάρος» του Κρέκατορ Βουδαπέστης στην Αθήνα

Ο «Γλάρος» του Κρέκατορ Βουδαπέστης στην Αθήνα

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Χωρίς σκηνικά ή κοστούμια και φωτισμούς, έναν «Γλάρο» απογυμνωμένο από κάθε συμβατικό θεατρικό μέσο, παρουσιάζει το θέατρο Κρέτακορ της Βουδαπέστης αύριο, μεθαύριο και τη Δευτέρα στην Πειραιώς 260 (χώρος Η), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Η παράσταση με το έργο του Τσέχωφ αποτελεί σταθμό στο ρεπερτόριο του ουγγρικού θιάσου, και, από το 2003 που ανέβηκε για πρώτη φορά, έχει περιοδεύσει στην Ευρώπη αποσπώντας εγκωμιαστικές κριτικές. Σύμφωνα με τη βρετανική «Independent» «οι νατουραλιστικές ερμηνείες θα έκαναν τον Στανισλάφσκι να κλάψει από χαρά». Πρόκειται για μια παράσταση «βασισμένη στις ερμηνείες των ηθοποιών, συγκινητικής αμεσότητας, που ανατρέπει με τόλμη το τέλος». Από τις δοκιμές κιόλας του έργου, στόχος ήταν να διαβαστεί ο «Γλάρος» με έναν καινούργιο, πρωτότυπο τρόπο: «Κάθε θεατρικό έργο, κάθε παραγωγή θέλει μια διαφορετική προσέγγιση», υποστηρίζει ο σκηνοθέτης Αρπαντ Σίλινγκ, φειδωλός στα λόγια και στις συνεντεύξεις. «Με τον Γλάρο το πρώτο σημαντικό βήμα ήταν να τον αναλύσουμε. Για μήνες απλώς μιλάγαμε με τους ηθοποιούς για το κείμενο του Τσέχωφ. Στη συνέχεια, απομονωθήκαμε σε ένα σπίτι στο βουνό και για δέκα μέρες αυτοσχεδιάζαμε προκειμένου να κατανοήσουμε τη σκηνική μεταφορά του. Πιστεύω πως αυτή η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ. Οι ηθοποιοί πρέπει να συνεχίσουν να αναζητούν τη βαθύτερη ουσία των χαρακτήρων που υποδύονται». Το θέατρο του Σίλινγκ είναι σωματικό, ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες, θέτοντας σε δοκιμασία τους ηθοποιούς και το κοινό. Κρατάει μόνο την ουσία του κειμένου, η σκηνή χρησιμοποιείται πάντα με αντισυμβατικό τρόπο και η ζωντανή μουσική δεν λείπει ποτέ. Κάθε παράσταση του Κρέτακορ είναι διαφορετική, εισάγει ένα καινούργιο στυλ, δεν αποτελεί μέρος μιας δεδομένης τεχνοτροπίας του σκηνοθέτη. «Για μένα», επισημαίνει ο Σίλινγκ, δεν υπάρχει συγκεκριμένο στυλ ή φόρμα. Δεν θέλω ο κόσμος να βλέπει τη δουλειά μου και να λέει: «Αυτό είναι δουλειά του Σίλινγκ». Με άλλα λόγια, δεν θέλω το κοινό να είναι προϊδεασμένο γι’ αυτό που θα δει όταν ακούει ότι μια παράσταση είναι δική μου». Για τον Ούγγρο σκηνοθέτη ο Γλάρος δεν είναι ένα κοινωνικό δράμα. «Ασχολείται με τις στρατηγικές που ακολουθούν κάποιοι στη ζωή τους και τις συνέπειες των στρατηγικών αυτών. Ο Τσέχωφ περιγράφει την καθημερινότητα με την ακρίβεια που έχει το νυστέρι ενός χειρουργού, αποκαλύπτει την ανθρώπινη φύση χωρίς έλεος, με μια ωμή ειρωνεία. Κάθε ήρωας θέλει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, το εγώ του. Ο Τσέχωφ περιγράφει αυτό το σύνδρομο και όχι μια ιστορία. Το να δει κανείς μέσα στο έργο ένα συγκεκριμένο μήνυμα θα ήταν υπεραπλουστευτικό. Οι αληθινοί δάσκαλοι δεν στέλνουν μηνύματα, παρακολουθούν το αντικείμενό τους από απόσταση χωρίς να καταλήγουν σε ηθικά συμπεράσματα».

Το Κρέτακορ θεωρείται σήμερα από τα σημαντικότερα θέατρα της Ουγγαρίας και από τα πιο αξιόλογα της Ευρώπης. Το όνομα Kretakor σημαίνει αφενός ο Κύκλος με την κιμωλία αφετέρου συμβολίζει και τον κύκλο που περικλείει ένα κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, το φευγαλέο της ζωής και τη συνεχή αναγέννηση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή