ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ

Με ευλογία ωραίων παραστάσεων άρχισε το Φεστιβάλ Αθηνών. Φανερό ότι γι’ αυτό δούλεψε πολύ ο Γιώργος Λούκος. Μακάρι του χρόνου να μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την Επίδαυρο. «Ο μινιμαλισμός δεν είναι απαραίτητα ασύμβατος μ’ ένα μεγάλο χώρο» υποστηρίζει ο κ. Λούκος την επιλογή του να ρίξει μοναχούλα στην αχανή Επίδαυρο την μπεκετική Ουίνι («Ω, οι ευτυχισμένες ημέρες»). Πάλι: Σε καλό να του βγει. Αλλά ποιο είναι το «καλό»; Να μαγέψει η παράσταση χίλια άτομα; Και μαγεμένος θα διαφωνώ. Η Επίδαυρος είναι λαϊκό θέατρο. Δεν (πρέπει να) απευθύνεται σε χίλιους – το είχε πει και ο ίδιος πέρυσι όταν ανέλαβε. (Εκτός πια κι αν αφιονιστεί αίφνης το κουλτουροπόπολο). (Απίθανο το ‘χεις;). (Δεν το είδαμε πρόσφατα εν Αθήναις με τα «Πέρα από τα όρια» διάσημα ονόματα;). Είπε όμως και κάτι άλλο πρόσφατα ο διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ: ότι δεν δίνει πλήρη απολογισμό των περσινών εκδηλώσεων (αριθμό θεατών ανά παράσταση κ.λπ.) «γιατί αξιολογότατες παραστάσεις δεν είχαν πληρότητα». «Αν δίναμε» πρόσθεσε «θα έπρεπε να πούμε και ποιες ήταν. Το θεωρώ άσχημο». Εννοείτε άκομψο; Συγγνώμη, φίλτατε, αλλά δεν καταλάβατε: Δεν είναι ζήτημα καλών τρόπων η δημοσιοποίηση στοιχείων που αφορούν το Φεστιβάλ. Ούτε, πολύ περισσότερο, ζήτημα προσωπικής διάθεσης. Είναι ευθύνη και υποχρέωση της διεύθυνσης. Ας μην τα μπερδεύουμε αυτά. Ενα τρομερό εικοσαήμερο χορού αρχίζει αυτή τη βδομάδα στο Φεστιβάλ – είναι να τρελαίνεσαι με το τι θα παίξει στο διάστημα αυτό! Εθνικό Μπαλέτο της Κίνας (με Ζαν Γιμού), Βασιλικά της Φλάνδρας, τα περίφημα λουκικά της Οπερας της Λιόν, Γουίλιαμ Φορσάιθ, Μπόρις Σάρματς, τι και τι, χώρια τα ελληνικά. Πού να πρωτοπάει ο… χορόφιλος; Αν και ο Λούκος, να μην το παραβλέπουμε, κρατάει χαμηλά τις τιμές των εισιτηρίων. Παρεμπιπτόντως, τι σουσουδισμός κι αυτός πολλών ελληνικών ομάδων χορού να επονομάζονται ξενικά ή να δίνουν ξένους τίτλους στις παραγωγές τους. Rootless Root, Amorphy.org, Sinequanon, omad@nce, Salto futuro, Art, Griffon, Quasi stellar, X-it, Ad-Lib, Farewell και πάει λέγοντας. Ομάδα Εδάφους, Οκτάνα, Ροές, Κινητήρας, Αέναον -δηλαδή άσχημα μας πέφτουν τα ελληνικά; Εκρηξη πάντως έχει σημειωθεί στον τομέα «χοροθέατρο», πάνω από… 75 ακούω ότι είναι οι ομάδες που υπάρχουν. Εμπρός στον δρόμο που χάραξε το θέατρο. Στα μικρομάγαζα, γενικώς, είμαστε μανούλες. Μόνο ένα Μπαλέτο της προκοπής δεν είμαστε άξιοι να φτιάξουμε ακόμα. Είδε κι απόειδε κι η Λιν Σίμουρ, πήρε των ομματιών της από την «αναγεννώμενη» Λυρική κι έφυγε. Γιατί δεν φτάνει να το θέλει η διεύθυνση. Πρέπει κι οι καλλιτέχνες της Λυρικής να θέλουν κάτι καλύτερο. Και πώς να γίνει Μπαλέτο της προκοπής με το ωράριο στο κούτελο. Ασε που πολλά μέλη του ξεθεώνονται κάθε βράδυ χορεύοντας σε σόου πίστας! Ξέρω όμως πώς ακούγονται τώρα αυτά τα επιμέρους της Λυρικής ημών εμπιπραμένης ολάκερης πια κι ολοσούμπιτης. Εφεραν μετά βαΐων τον Στέφανο Λαζαρίδη από το εξωτερικό – ωσαννά επιτυχία- και σ’ ένα χρόνο Σταύρωσον Αυτόν Καλή Ανάσταση…