«Είμαι 63 χρόνων κι όμως είμαι ακόμα εδώ»

«Είμαι 63 χρόνων κι όμως είμαι ακόμα εδώ»

3' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γιατί να πάμε στη συναυλία του Τζο Κόκερ, αύριο, στο Στάδιο Καραϊσκάκη; Να μερικοί λόγοι: Γιατί έχει να έρθει 16 χρόνια στην Αθήνα, από το καλοκαίρι του 1991· γιατί είναι ο θρύλος του Γούντστοκ· γιατί θα παίξει το καινούργιο του άλμπουμ «Hymn for my soul», διασκευάζοντας Μπομπ Ντίλαν, Τζορτζ Χάρισον, Σόλομον Μπερκ, Στίβι Γουόντερ· γιατί μπορεί και να είναι η τελευταία μας ευκαιρία να δούμε τον Τζο Κόκερ ζωντανά, επειδή έτσι απρόβλεπτος που είναι μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανακοινώσει ότι εγκαταλείπει το… άθλημα.

Οταν μπαίνει στο στούντιο γράφει ύμνους για την ψυχή του (και τη δική μας), όπως το «Hymn for my soul», νοσταλγεί τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, σνομπάρει τον ψηφιακό ήχο και επιστρέφει πάντα στα μπλουζ και τα γκόσπελ, στη σκοτεινή πλευρά της μουσικής, στις διασκευές, και ας αντιπαθεί τη λέξη, μαζί και το παρατσούκλι του νονού των διασκευών. «Η λέξη διασκευή ακούγεται λιγάκι βάρβαρη, δεν βρίσκετε;» λέει. «Εγώ προσπαθώ πάντα να ανακαλύπτω τα τραγούδια από την αρχή και να τα κάνω δικά μου. Αυτό δεν πετυχαίνει όλες τις φορές. Και οι ζωγράφοι το ίδιο δεν κάνουν;».

Σεμνός

Μπορεί να είναι και λίγο τεμπέλης. Παραδέχεται τα ελαττώματά του. Δεν γράφει, όχι γιατί δεν μπορεί αλλά γιατί δεν του αρέσει. «Θεωρώ ότι το να γράφει κανείς στίχους είναι τόσο άσχημο και επώδυνο, όπως το να βγάζεις ένα δόντι». Ούτε έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του: «Εγώ, ξέρετε, δεν είμαι κανένας Μπομπ Ντίλαν, δεν τραγουδώ για να μεταφέρω μηνύματα. Τα καλύτερα τραγούδια βγαίνουν χωρίς πολύ κόπο».

Ο Τζο Κόκερ δεν ήταν όμως πάντα έτσι: «Οταν ήμουν νέος, ένιωθα αήττητος. Πιστεύω ότι έχω διορθωθεί από τα 25 μου! Στην πραγματικότητα θα είχα χαθεί στη δεκαετία του ’70, αλλά το ότι επιβίωσα εκείνη την περίοδο με βοήθησε να συνεχίσω την καριέρα μου. Οταν εμφανίστηκαν ο Στινγκ και οι Police, μας έκαναν εμάς τους υπόλοιπους να φαινόμαστε σαν junkies. Ηταν τόσο πειθαρχημένοι, τόσο επαγγελματίες, που εμείς μπροστά τους εξαφανιστήκαμε».

Υπάρχουν στιγμές στην καριέρα του που μπορεί και να ήθελε να εξαφανιστεί. Το γεγονός ότι τόσοι από εμάς τον έχουν συνδέσει με την ταινία «9½ βδομάδες», δεν τον χαροποιεί και τόσο. «Το τραγούδι έκανε μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία, σε άλλες χώρες πάλι καθόλου. Νομίζω όμως ότι το συγκεκριμένο τραγούδι πρέπει να αποτέλεσε για τις στριπτιζέζ έναν ύμνο στην τέχνη τους. Αλλά και στο τέλος των συναυλιών πάντα έρχονται κάποιοι για να μου πουν πόσο τους είχα εντυπωσιάσει με το συγκεκριμένο κομμάτι».

Ταραχώδης ζωή

Δεν κρύβει ότι είχε πολλά προβλήματα με το αλκοόλ και τις ουσίες: «Πολλοί καλλιτέχνες είναι αυτοκαταστροφικοί. Οταν ξεκίνησα δεν έπαιρνα τίποτε «σκληρό», αλλά ύστερα από ένα χρόνο εμφανίστηκαν τα LSD. Επινα και έπαιρνα διάφορα πριν από κάθε συναυλία. Συνήθιζα να ξυπνάω και να πίνω για πρωινό δύο μπίρες. Εδώ και έξι χρόνια είμαι καθαρός. Πάντα θα έρχονται όμως διάφοροι φίλοι για να με ξεσηκώσουν. Εγώ παρ’ όλα αυτά ξέρω ότι αν ξαναρχίσω, έστω και λίγο, θα επανέλθουν οι παλιές συνήθειες».

Δεν είναι αχάριστος, ούτε αγνώμων. «Θα μπορούσα να είχα πεθάνει! Η ζωή θα μπορούσε να με έχει αποχαιρετήσει. Το γεγονός ότι είμαι ακόμα στη ζωή, είναι αυτό που λέμε ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Δεν θα κορόιδευα ποτέ ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με το αλκοόλ, όπως συνέβη με την καημένη την Μπρίτνεϊ Σπίαρς».

Και η σχέση του με τη μουσική όλα αυτά τα χρόνια; Τη δεκαετία του ’60 λάτρευε τον Ρέι Τσάρλς. «Κόλλησα μαζί του. Εξακολουθώ να τρελαίνομαι με κάθε νότα των υπέροχων αυτών συνθέσεων». Μπλουζ, ροκ’εν’ρολ, σόουλ, φολκ, η διαδρομή. «Δεν μου αρέσουν όλα αυτά τα σύγχρονα συγκροτήματα κιθαριστικής ροκ που είναι της μόδας». Ομως ούτε και με τη ραπ τα πηγαίνει καλά. «Ισως γιατί δεν την καταλαβαίνω. Προτιμώ να ηχογραφώ στο στούντιο με μια «αληθινή» μπάντα, με αληθινές κιθάρες και ντραμς, με αληθινά μουσικά όργανα».

Στο ράντσο του

Τα τελευταία χρόνια ζει στο ράντσο του στο Κολοράντο, το Mad Dog Ranch, όπως το έχουν βαφτίσει με τη σύζυγό του, Παμ, την οποία γνώρισε το 1978 και παντρεύτηκε το 1986. Τι ετοιμάζει για την επόμενη μέρα ο 63χρονος Τζον Ρόμπερτ Κόκερ; «Προσπαθώ πολύ να κάνω καλά τη δουλειά μου. Βγαίνω για περιοδεία έξι μήνες τον χρόνο, είμαι 63 χρονών, οπότε για μένα είναι ήδη συγκλονιστικό το γεγονός ότι εξακολουθώ να υφίσταμαι στη μουσική σκηνή. Υπήρχαν στιγμές που ο κόσμος αμφέβαλε για το αν θα τα καταφέρω και όμως εγώ είμαι ακόμα εδώ».

Ο Τζο Κόκερ συμμετέχει στο Φεστιβάλ των Σκόρπιονς. Μαζί τους οι Juliette and the licks, στο Στάδιο Καραϊσκάκη, αύριο, Δευτέρα. Τα εισιτήρια κοστίζουν 40 ευρώ για την αρένα, 50 ευρώ για τις κερκίδες και 80 ευρώ στη VIP κερκίδα. Πληροφορίες: 210-72.98.944.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή