«Θέλω να εκφράσω τον τόπο μου – εδώ έχω γεννηθεί, εδώ έχω μεγαλώσει, το φως που χύνεται στον ελληνικό χώρο αντικρίζουν τα μάτια μου όλα αυτά τα χρόνια», έχει πει ο Τέτσης για τη δουλειά του. Καμιά ρήση του δεν μπορεί να είναι πιο περιεκτική για την ενότητα των έργων του με θέμα την Υδρα που παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο στο νησί, στο ιστορικό αρχοντικό του Παύλου Κουντουριώτη. Τα εγκαίνια έγιναν την περασμένη Παρασκευή, την ημέρα που ο ζωγράφος έκλεινε τα 82 του χρόνια, πνιγμένος στην αγκαλιά των φίλων και των συντοπιτών του. Μια έκθεση με ατμόσφαιρα οικογενειακής γιορτής.
Βιώματα
Πατρογονικός τόπος, μούσα ώς σήμερα, η Υδρα είναι για τον Τέτση πολύ περισσότερα πράγματα από τα ίδια του τα έργα. Κλείνει μέσα της την αγάπη του για τους νέους ζωγράφους που τους υποδεχόταν ως άριστος οικοδεσπότης με σπιτική ρεβιθάδα στο παράρτημα της ΑΣΚΤ στο λιμάνι· τις ατέλειωτες χειμωνιάτικες βόλτες μπροστά στη φουρτουνιασμένη θάλασσα όπου κάποτε έπλεε το «Υδράκι», το καράβι από την Αθήνα που δεν φοβόταν τους καιρούς· το γλυκό του κουταλιού και τα μπουκέτα με δενδρολίβανο και φύλλα λεμονιάς που φτιάχνει για τους καλεσμένους του.
Αυτή η ψυχική θαλπωρή εκπέμπεται από τους πίνακές του, με τις βάρκες, τους κάβους και τα σπίτια με τα κεραμίδια. Στα δωμάτια του αρχοντικού, στους τοίχους με το αριστοτεχνικό αρμολόι από πέτρες, οι πίνακές του είναι κλεμμένες στιγμές από τη ζωή του νησιού.
Ανάγκη προστασίας
Η ανακούφιση έρχεται όταν, αφού τελειώσει κανείς την επίσκεψη, ξαναβγαίνει στο ανελέητο ελληνικό φως του μεσημεριού και αντικρίζει πάλι αναλλοίωτη την ομορφιά.
«Κάθε τόσο πυκνώνουν οι απειλές εναντίον της Υδρας. Κάποιος θέλει να κτίσει ξενώνες, να ξεριζώσει δένδρα, να της χαλάσει αυτήν την αγνότητα που κρατιέται μετά βίας μέχρι σήμερα», μας λέει ο Τέτσης στα εγκαίνια. «Ομως υπάρχει ακόμα έγνοια για την προστασία της. Μέχρι πόσο όμως; Αυτή η σκέψη με βασανίζει».
Κοντά του στα εγκαίνια, μια ολόκληρη γενιά ζωγράφων που τον θεωρεί κατά κάποιο τρόπο πνευματικό πατέρα. Ο Μιχάλης Μαδένης κατασυγκινημένος καμάρωνε σε μια γωνιά. Ο Στέφανος Δασκαλάκης εισέπραξε από τον δάσκαλο λόγια αγάπης για την τελευταία του έκθεση. Η Μαρία Φιλοπούλου, η Δάφνη Αγγελίδου, η Ειρήνη Ηλιοπούλου ήταν δίπλα του. Ευθυτενής, ευδιάθετος, ανυπόκριτα ταπεινός ο Τέτσης έμοιαζε με μια τρυφερή πατρική φιγούρα της ελληνικής ζωγραφικής που είχε μια αγκαλιά για όλους. Αλλωστε τους δεχόταν στο σπίτι του, την Υδρα.
Η έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι και τις 15 Σεπτεμβρίου συγκεντρώνει παλαιότερα και νεότερα έργα του που ανήκουν σε συλλογές. Ολα μαζί συνθέτουν το προφίλ ενός σπουδαίου κολορίστα, που εκφράζει με το πινέλο του το πικρό πράσινο του κυπαρισσιού, το σκούρο θυμό της θάλασσας, τον ολόγιομο καλοκαιρινό ήλιο.