Η τραγωδία συνεχίζεται για τους γονείς του μικρού Αλεξ. Στο ιστολόγιό τους βρίσκεται το φαξ που έστειλαν αυτή την εβδομάδα στον «Πρωινό καφέ» της Ελεονώρας Μελέτη (ΑΝΤ1) και με το οποίο ζητούν να μην ασχολείται πια η εκπομπή μαζί τους. Στις 28/5, όπως διαβάζουμε, η Νατέλα Ιτσουαΐντσε είχε παρέμβει τηλεφωνικά στην ίδια εκπομπή για να διευκρινίσει ότι οι «σημαντικές πληροφορίες» στις οποίες αναφέρονταν οι παρουσιαστές προέρχονταν από ένα μέντιουμ!
Να μην ξαναγυρίσουμε στα περυσινά, εύχονται οι γονείς του Αλεξ: «Ακόμα θυμόμαστε την περίφημη εκπομπή του κ. Καρατζαφέρη με τη δημοσιογράφο κυρία Πολατίδου να σκάβει στο χώμα, να χώνει εκεί το μικρόφωνο και να λέει «μυρίζει πολύ εδώ»». Μα το μικρόφωνο «πιάνει μυρωδιές;» αναρωτιούνται. «Να πάψουν επιτέλους διάφοροι μέντιουμ, ραβδοσκόποι και οραματιστές να παίζουν με τις ψυχές μας και να χρησιμοποιούν τη δική μας υπόθεση για να διαφημιστούν. Αν κάποιος όντως μπόρεσε να βρει τον Αλεξ με τηλεπαθητικό, «ηλεκτρομαγνητικό», τηλεκινητικό τρόπο ή ενόραση, θα το έκανε πολύ πιο νωρίς. Δεν χρειαζόταν να περάσει ενάμισης χρόνος… Δεν ξέρουμε πώς λέγεται ο δημοσιογράφος που βγαίνει στον «Πρωινό καφέ» και σχολιάζει όλη αυτήν την «ηλεκτρομαγνητική περίπτωση», αλλά του λέμε να ξεκολλήσει από τη Νατέλα το παρατσούκλι «η πονεμένη μάνα»…»
Ισως οι γονείς του Αλεξ να είναι υπερβολικοί. Ισως να τους τυφλώνει ο αβάσταχτος πόνος. Ισως κάποτε να έκαναν το σφάλμα να εμπιστευτούν περισσότερο απ’ ό,τι χρειαζόταν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (και δεν εννοούμε μόνον τα ηλεκτρονικά), με αποτέλεσμα να αναλωθούν, να γίνουν και οι ίδιοι, χωρίς να το επιδιώξουν, μέρος του Θεάματος. Και τώρα το Θέαμά τους κρατά αιχμαλώτους, αλέθοντας τη συμβολική εικόνα τους που τα ίδια τα ΜΜΕ έπλασαν και εκμεταλλεύτηκαν.
Κατά τα άλλα, ο Ομιλος ΑΝΤ1 τιμήθηκε προχθές με το Αριστείο Κοινωνικής Προσφοράς 2007, ένα βραβείο που απονέμεται κάθε δύο χρόνια από το Σύνδεσμο Διαφημιζομένων Ελλάδας. Κορυφαίες στιγμές του «Προγράμματος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» του ομίλου ήταν οι δύο Τηλεμαραθώνιοι Αγάπης που έγιναν το 2006. Ετσι συγκεντρώθηκαν πέντε εκατ. ευρώ που μοιράστηκαν σε 23 ιδρύματα που περιθάλπουν ορφανά, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα παιδιά. Τα «αφανή» αυτά ιδρύματα δεν έχουν τις δυνατότητες να διεκδικήσουν προβολή και πόρους και προφανώς οι δύο αυτοί τηλεμαραθώνιοι συνέβαλαν στην κάλυψη κάποιων ζωτικών αναγκών τους και στη διάδοση του έργου τους.
Ομως, η κοινωνική προσφορά ενός τόσο ισχυρού Μέσου δεν κρίνεται τόσο από τη φιλανθρωπική του δραστηριότητα, όσο από την καθημερινή του πρακτική. Και αναρωτιέται κανείς τι προσφέρουν τα περισσότερα μεγάλα κανάλια (και όχι μόνον ο ΑΝΤ1) στα παιδιά και τους εφήβους που δεν ζουν σε ιδρύματα, τι σκουπιδοτροφές τα ταΐζουν, τι πρότυπα τους επιβάλλουν. Πού είναι οι εκπομπές για παιδιά, οι εκπομπές για το βιβλίο, το θέατρο, την επιστήμη, τα εικαστικά για την κίνηση των ιδεών; Η τηλεόραση είναι σήμερα ο εθνικός παιδαγωγός, ένας παιδαγωγός που πλάθει υποταγμένους, αμαθείς και άπληστους ανθρώπους.
Αλλο το ένα, άλλο το άλλο; Αν ναι, τότε και μια βιομηχανία όπλων θα μπορούσε να αναπτύξει κοινωνικό έργο και να λάβει πολλά αριστεία από πολλούς συνδέσμους.