Το πώς και το γιατί λίγοι το κατάλαβαν, αλλά τα Επτά (νέα) Θαύματα του Κόσμου είναι γεγονός. Εκατό εκατομμύρια ψήφοι καταμετρήθηκαν (Ιντερνετ, sms, τηλέφωνα), αλλά οι πληροφορίες δεν ανέφεραν το ποσόν που συγκεντρώθηκε. Πρέπει να ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Οσοι ψηφοφόροι ζητούσαν πιστοποιητικό συμμετοχής, μπορούσαν να το πάρουν ως επισύναψη σε e-mail πληρώνοντας δύο δολάρια. Ηταν μία ιδέα ενός Ελβετοκαναδού επιχειρηματία από το Κεμπέκ, του Μπερνάρ Βεμπέρ, ο οποίος το 1999 ανακοίνωσε το πρότζεκτ έχοντας πρώτα συστήσει το Νew Open World Corporation, που έθεσε τους όρους και εγγυήθηκε έως τέλους τη νόμιμη διαδικασία. Θεωρητικά, η πρωτοβουλία ήθελε να σφυγμομετρήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη και να διευρύνει την αρχαία λίστα των επτά θαυμάτων του κόσμου έξω από τα όρια της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Πρακτικά, ήταν μία «διασκεδαστική» μέθοδος πλουτισμού, αλλά ο Βεμπέρ έχει δηλώσει ότι ένα σημαντικό μέρος των εσόδων θα προσφερθεί σε αναστηλώσεις και ότι κυρίως επιθυμεί να συμβάλει στην αποκατάσταση ή ανακατασκευή των κατεστραμμένων προ-ισλαμικών μνημείων του Αφγανιστάν. Από μία άλλη σκοπιά, ήταν η πρώτη τόσο μαζική ψηφοφορία στηριγμένη σε ένα κράμα παγκοσμιοποιημένου λαϊκισμού και προηγμένης τεχνολογίας. Οι χώρες του τρίτου κόσμου (και ορισμένες όχι τυπικά τουλάχιστον αυτής της κατηγορίας) πήραν το όλο θέμα πολύ πατριωτικά και με έκδηλο συναισθηματισμό αξίωσαν απόσυρση (Αίγυπτος) ή εκμαίευσαν επαναλαμβανόμενες ψήφους από τους πολίτες (Περού, Ιορδανία, κ.ά.). Η επίστεψη ήταν στο Στάδιο της Μπενφίκα στη Λισσαβώνα όπου σταρ του Χόλιγουντ και παλαίμαχοι αξιωματούχοι πλαισίωσαν μία γιορτή που κανείς δεν κατάλαβε γιατί έγινε.
* Τα νέα Επτά Θαύματα του Κόσμου: Τατζ Μαχάλ (Ινδία), Κολοσαίο (Ιταλία), Χριστός (Βραζιλία), Σινικό Τείχος (Κίνα), Μάτσου Πίτσου (Περού), Σίτσεν Ιζα (Μεξικό), Πέτρα (Ιορδανία). Και τιμητικά, η Πυραμίδα στην Γκίζα.