Λίγες και εκλεκτές είναι οι παραστάσεις που δίνει η θεατρική ομάδα «Οχι Παίζουμε». Πέρσι το καλοκαίρι είδαμε την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παραγωγή τους «Καρδιά με κόκαλα. Βίος και Πολιτεία του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη» που παρουσιάστηκε στην οικία Λαπαθιώτη στα Εξάρχεια. Για εφέτος η ομάδα ανεβάζει το έργο του Ακη Δήμου «Το αίμα που μαράθηκε» βασισμένο στο μυθιστόρημα «Κερένια Κούκλα» του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Η παράσταση θα παρουσιάζεται έως τις 10 του μήνα στο νέο ευρύχωρο και δροσερό λευκό κτίριο, μέσα στον βράχο του Στρέφη (Καλλιδρομίου 68), που φιλοξενεί φέτος την ομάδα. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Σαχίνης (ιδρυτής της ομάδας «Οχι Παίζουμε»).
Ανθρωποι και φαντάσματα συγκατοικούν κρυμμένοι στην ηρεμία της πέτρας, μακριά από τα δόντια του ήλιου και από τα αδηφάγα μάτια των περαστικών. Κρυμμένοι φτιάχνουν τους κήπους τους, τους γάμους, το κρεβάτι τους. Τις νύχτες το παιχνιδιάρικο φεγγάρι ξεγελάει τις γρίλιες. Τρυπώνει στο σπίτι και τους γδέρνει τα μάγουλα. Τους μουσκεύει τα μαλλιά. Τους θυμίζει πως κάποτε δεν ζήσανε κρυμμένοι. Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, ιδρυτής της Νέας Σκηνής και πρωτοπόρος σκηνοθέτης στις αρχές του 20ού αιώνα, υπήρξε ένας εξαίσιος οπαδός του εστέτ λόγου και ένας γνήσιος εκπρόσωπος της σύμπραξης νατουραλισμού και συμβολισμού. Βασανισμένος από τα κινητικά προβλήματα που του προκάλεσε ένα ατύχημα σε παιδική ηλικία και θλιμμένος από τη δολοφονία της αγαπημένης του Αυτοκράτειρας Σίσσυ, ξεκινά να εκδίδει σε επεισόδια την «Κερένια Κούκλα» το 1908, αλλά η εφημερίδα «Πατρίς» του απαγορεύει την έκδοση από ένα σημείο και μετά, όπου το έργο από ηθογραφία μεταμορφώνεται σε σκοτεινή μεταφυσική. Τυπώθηκε σε βιβλίο το 1911 λίγο μετά τον θάνατο του.
