Πλουσιότερο και με περισσότερα μεγάλα ονόματα παρά ποτέ, χωρίς καν να είναι επετειακό, το 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας προσέφερε την πανηγυρική του έναρξη στον ανατρεπτικό -όσο και δίκαια περίφημο πια- Φλαμανδό δημιουργό Βιμ Βαντεκέιμπους. Το έργο «Πίσω από τον Καθρέφτη» αποτελεί μια αναδρομική ανασύνθεση αποσπασμάτων έργων του από το 1987 μέχρι το 2000. Ο χορογράφος «επιμένει να αναδεικνύει το σώμα ως καθρέφτη των μεταμοντέρνων προκλήσεων», σημειώνει η Ν. Αλκαλάη στο έντυπο πρόγραμμα. Και στο βιογραφικό σημείωμα του χορογράφου συναντούμε και τα παρακάτω: «…τα έργα του περιστρέφονται γύρω από τον ακραίο κίνδυνο, τη σύγκρουση, το σωματικό ένστικτο, την έλξη και την απώθηση και κυρίως υπενθυμίζουν ότι «το σώμα παραμένει το προνομιακό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, που της επιτρέπει άμεση και πρωτογενή επαφή με τον κόσμο». (Π. Κόντος, στην ανάλυση του έργου του Μερλώ-Ποντύ)».
Και ο «Καθρέφτης» απέδειξε αυτό ακριβώς. Και άλλα πολλά: ενεργειακή βία, επιθετική ανταγωνιστικότητα, ακατάπαυστη ενέργεια, τρομαχτικό κινησιολογικό ρυθμό, αθλητική υπεροχή, ακροβατική ακρίβεια, δραματική εκφραστικότητα από μια 9μελή ομάδα αστεριών με τον χορογράφο να πραγματοποιεί δύο… guest star εμφανίσεις στην έναρξη και στο φινάλε. Θαύμασα, λυπήθηκα και επευφήμησα αυτούς τους «ανώνυμους» χορευτές που επί 90΄ όχι δεν πήραν ανάσα, έδωσαν το αίμα της ψυχής τους και τα υγρά του σώματός τους υποστηρίζοντας τα οράματα του δασκάλου τους. Τι εξαίρετος μοντέρνος χορός, τι μοναδικές επανατοποθετήσεις των άκρων και του «διαμελισμένου σώματος»! Στο πάτωμα, ορθοί, στον αέρα, αιωρούμενοι σαν σφάγια από τσιγκέλια, ντυμένοι, μισόγυμνοι ή γυμνοί – απίθανο αισθητικά το ρεαλιστικότατο τρίο των ολόγυμνων αγοριών που κάνουν ντους και τελικά ήταν… φιλμ, ναι! Κινηματογραφημένη σκηνή από τον ίδιο τον Βιμ που υπογράφει τη σκηνοθεσία, φυσικά, και συμμετέχει στους φωτισμούς.
Υπήρξαν στιγμές που μου θύμισαν τους Καναδούς Lalala human steps, όπως και μια σκηνή με ένα αιωρούμενο πούπουλο μου ανακάλεσε το «Caf Nocturne» του δικού μας εν Βανκούβερ Π. Τερεζάκη, όμως πώς να συνδέσεις τον Καναδά με τη Φλάνδρα; Και πάλι, τόση βία; Τόση επιθετικότητα; Τόσος «καθαρά σωματικός» χορός; Οπωσδήποτε, μια αξέχαστη λαχανιαστή παράσταση που παρακολουθήσαμε με απόλαυση και… κομμένη την ανάσα! (Αμφιθέατρο Κάστρου 13/7).
