Πού πάτε ξυπόλητοι στα προεκλογικά αγκάθια; Πώς είναι δυνατόν να κατεβαίνει κανείς στον εκλογικό στίβο χωρίς να μπορεί να χρησιμοποιήσει στις τηλεοπτικές και άλλες ομιλίες του μη ξύλινες λέξεις όπως «ήλεκτρο και πατσουλί»;
Αν προχθές είχαμε πρωταπριλιά, θα λέγαμε ότι πρόκειται περί φάρσας, αλλά φαίνεται ότι τις πιο αστείες φάρσες τις σκαρώνει η ίδια η ζωή και, συγκεκριμένα, το εγχειρίδιο με τίτλο «Εργαλεία προεκλογικής δράσης» που μοιράστηκε στους υποψήφιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Οπως ειπώθηκε σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, το φυλλάδιο αυτό περιέχει συμβουλές για τις προεκλογικές εμφανίσεις των υποψηφίων, οι οποίοι πρέπει να ανακαλύψουν «τη δύναμη των λέξεων». Και ο Νίκος Παπανδρέου, ένας από τους συντάκτες του εγχειριδίου, αναφέρει ως παράδειγμα το μυθιστόρημα του Πάτρικ Ζίσκιντ «Το άρωμα», καθώς εδώ υπάρχουν «αμέτρητες λέξεις για τα αρώματα», όπως «ήλεκτρο, πατσουλί, σάνταλο, περγαμόντο» κ.ά.
Εύστοχη ήταν η παρατήρηση του Λάκη Λαζόπουλου στο προχθεσινό δελτίο του Alpha: «Τόσες βρωμιές που έχουν γίνει, πράγματι χρειάζεται άρωμα για να τις σκεπάσεις».
Τι παράξενοι καιροί! Τα «Ματωμένα χώματα» της Διδώς Σωτηρίου, ένα κλασικό αλλά σκληρό και «βαρύ» για δωδεκάχρονα παιδιά μυθιστόρημα, μοιράζεται δωρεάν από το υπουργείο Παιδείας στους μαθητές της έκτης δημοτικού μαζί με το πολυσυζητημένο βιβλίο της Ιστορίας, ενώ οι ενήλικοι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ καλούνται να διαβάσουν ένα διεθνές μπεστ σέλερ με κεντρικό ήρωα έναν κατά συρροή παρανοϊκό δολοφόνο!
Τα φυλλάδια για τις πίτσες και τα ΚΕΠ από τη μια και το πατσουλί από την άλλη είναι οι μόνες, μέχρι στιγμής, εύθυμες νότες σε αυτή τη μάλλον άχαρη προεκλογική περίοδο. Απορεί όμως κανείς πώς προτείνεται ως βοήθημα το αμφιλεγόμενο ως προς τη λογοτεχνική αξία του μυθιστόρημα ενός Γερμανού συγγραφέα και όχι βιβλία με έντονο τοπικό χρώμα, κατάλληλα για διάφορες εκλογικές περιφέρειες.
Π.χ., ο «Πατούχας» ή ο «Ερωτόκριτος» μπορούν να βοηθήσουν τους υποψηφίους στους νομούς της Κρήτης ή τα σατιρικά ποιήματα του Λασκαράτου τους υποψήφιους στην Κεφαλονιά. Οι μάγκες θα μπορούσαν να ωφεληθούν διαβάζοντας «Τα παιδιά της πιάτσας» του Τσιφόρου, ενώ οι υποψήφιοι της Α΄ και Β΄ Αθηνών μπορούν να ανακαλύψουν πάμπολλες λέξεις, κατάλληλες για προεκλογική χρήση, στα βιβλία του Γιάννη Καιροφύλλα. Ο γνωστός δημοσιογράφος γράφει πολλά για τα μυροπωλεία και τα κομμωτήρια της παλιάς Αθήνας, για τη «Βέρα Βιολέτα», που τη διαφήμιζαν ως «έξοχον άρωμα διά την τουαλέττα και το μανδήλιον», τα «παχύμυρα», τα «κοσμητικά ύδατα», το «σωσίτριχον» και την «ιδρωτίνη» και παραθέτει λέξεις πολύ πιο χαριτωμένες από τη «βενζόλη» και το «καστόριο» του Ζίσκιντ.
Συνήθως η ζωντάνια μιας εκλογικής αναμέτρησης δεν μετριέται από τις γκάφες ή τις ατάκες των υποψηφίων, αλλά από το πώς αυτές εμπνέουν το λαϊκό χιούμορ, τους αυθόρμητους και ανώνυμους σχολιαστές της επικαιρότητας. Προς το παρόν, οι περισσότεροι στέκουν βουβοί, αφήνοντας τους τηλεοπτικούς αναλυτές, σχολιαστές και παρουσιαστές να μιλήσουν για λογαριασμό τους.
