Ο «Μύθος» του Τσερκάουι στο Κάστρο της Καλαμάτας

Ο «Μύθος» του Τσερκάουι στο Κάστρο της Καλαμάτας

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από το Δημοτικό Θέατρο της Αμβέρσας έφτασε ο μαροκινής καταγωγής Βέλγος Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι με τη hot δημιουργία του (Ιούνιος 2007) «Μύθος». Η είσοδος στο Αμφιθέατρο του Κάστρου Καλαμάτας δημιούργησε choc: μπροστά μας ανοιγόταν μια πλήρης αίθουσα βιβλιοθήκης, μέχρι με κρανία για στηρίγματα βιβλίων!

Ψηλά, σε άλλο όροφο, μουσικοί με μεσαιωνικά όργανα, το 7μελές Ensemble Micrologus με 3 τραγουδιστές.

Πίσω στο κέντρο μια τεράστια θύρα/ράφια/ σκάλα: του Καθαρτηρίου. «Ω! Μάταιες σκιές, άπιαστα είδωλα…» (Δάντης: «Καθαρτήριο», στους υπέρτιτλους.) Ακόμη – μια υστερική κυρία, μια άλλη παχουλή με απόπειρα αυτοκτονίας, ένας μελετηρός διοπτροφόρος νέος, μια πανύψηλη νέγρα που αποδεικνύεται τραβεστί, δύο performers με νοητική στέρηση και ένας παπουτσωμένος σκελετός. Οταν φανούν οι σκοτεινές σκιές των 8 χορευτών (φάσματα μνήμης, alter egos, τέρατα υποσυνειδήτου κατά «την ψυχαναλυτική ερμηνεία των συμβόλων από τον Καρλ Γιουνγκ», βρικόλακες, λυκάνθρωποι;) το τρομερό δρώμενο ξεκινά. Σε πλήρη αντίθεση βρέθηκε η απρόσωπη πολυφωνική μουσική με τα κείμενα, το λόγο και, κυρίως, την κίνηση. Βίαια, αθλητικά, ακροβατικά, physical στην έσχατη αποκορύφωση των δυνατοτήτων του ανθρώπινου κορμιού, τα ασυνάρτητα μοτίβα εναλλάσσονταν με μικρές ιστορίες σε ένα «καταιγισμό ταυτόχρονων σκηνών που θυμίζουν τις ζωγραφιές του Ιερώνυμου Μπος (μάλλον γλυπτά γοτθικών ναών, κατά τον πολεοδόμο κ. Μιχαήλ)… καθώς τα ανθρώπινα πάθη ανατέμνονται με την ελπίδα της θεραπείας ή της «λύτρωσης» από το σωτήρα, το μύθο με τον οποίο όλοι έχουμε μεγαλώσει ανεξάρτητα από θρησκείες» (Χ. Γαλανοπούλου στο πρόγραμμα).

Και εμείς; Και τα φαντάσματά μας; Χορευτές, ακροβάτες τσίρκου, ηθοποιοί, τραγουδιστές – όλος ο θίασος (για να παραλλάξουμε τον Ρεμπό: «συ υποκριτή θεατή, όμοιέ μου, αδερφέ μου») υπέροχος σε όλα, μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Είναι, τελικά, «λύτρωση» η άφιξη του εσταυρωμένου penitente, ο οποίος στην κατάληξη εισάγει το πλήθος στην Καθαρτήριο Πύλη – προς ικανοποίησιν της τραβεστί!

Ομως, το δίωρο πολυθεαματικό αριστούργημα κάπου κούρασε με τις επαναλήψεις φιλοσοφικής/κοινωνικής φλυαρίας και εικονογράφησης. Κάποιο ίσως ψαλίδισμα επαναλαμβανομένων θεμάτων – και οι κερκίδες θα ήταν λιγότερο κουραστικές. Θυμήθηκα τα λόγια του κ. Γ. Βέλτσου (βλέπετε σημείωμά μου περί Φορσάιθ 28/7): «Από το σύγχρονο χορό θα βγει το πολυθεματικό θέατρο».

Ακριβώς. Και εδώ είχαμε ένα εκστασιακό, συναρπαστικό, συγκλονιστικό μέχρι δακρύων πλειστάκις πρωταρχικό δείγμα υπέροχης υπεροχής. (18/7)

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή