Ηταν ένας από τους γνήσιους εκπροσώπους της περίφημης Σχολής του Παρισιού, στην οποία ανήκαν σημαντικοί ξένοι καλλιτέχνες που έζησαν και δημιούργησαν στη γαλλική πρωτεύουσα από τον Μεσοπόλεμο και μετά. Ο λόγος για τον Ελληνα ζωγράφο Ντίκο Βυζάντιο, ο οποίος «έφυγε» πρόσφατα, στις 11 Αυγούστου, στη Μαγιόρκα. Σε λίγες ημέρες όμως, στις 7 Σεπτεμβρίου, εγκαινιάζεται προγραμματισμένη, αναδρομική έκθεση του καλλιτέχνη στο Μουσείο Μπενάκη, στο κεντρικό κτίριο (Κουμπάρη 1) με τίτλο: «Ντίκος Βυζάντιος, στα ίχνη του χαμένου βλέμματος».
Γεννημένος στην Αθήνα το 1924, ο Ντίκος Βυζάντιος ήταν γιος του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου. Σε ηλικία μόλις 16 χρόνων έγινε απευθείας δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ήταν από τους νεότερους, ανάμεσα σε 200 Ελληνες (Καστοριάδης, Αξελός, Παπαϊωάννου, Κρανάκη, Ξενάκης, Χωραφάς κ.ά.) που επέλεξαν οι Octave Merlier και Roger Milliex να διασώσουν μέσα στη δίνη του Εμφυλίου μεταφέροντάς τους με το θρυλικό σήμερα πλοίο «Ματαρόα» στο Παρίσι, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Στο Παρίσι ο Ντίκος Βυζάντιος θήτευσε κοντά στον Δημήτρη Γαλάνη. Εκεί γνώρισε τον Τζακομέτι και από τις πρώτες του ατομικές εκθέσεις τράβηξε την προσοχή των Γάλλων κριτικών.
Τρεις είναι οι σημαντικοί κύκλοι του έργου του: Η Αφαίρεση (1945-1972, για τα έργα του κύκλου αυτού έγραψε ο Ευγένιος Ιονέσκο), τα Σχέδια (1972-1981, για τα οποία έγραψε ο Μισέλ Φουκώ) και οι Μορφές (1981 έως σήμερα, ανθρωποκεντρικές συνθέσεις και νεκρές φύσεις). Διάρκεια έκθεσης: έως 5 Οκτωβρίου.