H Ντάρια Παβλένκο θεωρείται το μεγάλο αστέρι των μπαλέτων Κίροφ κι ας μην είναι (ακόμη) τόσο γνωστή όσο η Νατάλια (Μακάροβα) ή η Γκαλίνα (Ουλάνοβα). Η ίδια δηλώνει ότι το μπαλέτο δεν είναι μόνο τεχνική τελειότητα. Κι ας καταστρέφει 15 ζευγάρια παπούτσια τον μήνα. Από αύριο μέχρι τις 8 του μηνός, θα φοράει τις πουέντ και το αγαπημένο της τουτού στο θέατρο του Λυκαβηττού, μαζί με 40 χορευτές που αποτελούν το μπαλέτο Kirov – Mariinsky της Αγίας Πετρούπολης, ξεφυλλίζοντας κεφάλαια από την παγκόσμια ιστορία του κλασικού χορού. Στις 10 και 11 του μηνός θα βρίσκεται στο θέατρο Δάσους Θεσσαλονίκης. Η παράδοση συνεχίζεται σε ένα καλοκουρδισμένο corps de ballet με αρετές ενός σκληρά εκπαιδευμένου συνόλου με στυλ, κλασικό ύφος και την ικανότητα να διατηρεί τις καλλιτεχνικές αξίες του παρελθόντος. Η Ντάρια Παβλένκο, το αστέρι της ομάδας, στο πρόγραμμα-αφιέρωμα στον Μιχαήλ Φοκίν που θα δούμε, έχει χαρακτηριστεί η πιο εκφραστική μπαλαρίνα στη «Chopiniana». Ας διαβάσουμε τι λέει όταν δεν χορεύει.
Αγαπημένα έργα. «Μου αρέσουν τόσο πολλά μπαλέτα. Μου αρέσει η «Ραϋμόντα». Η χορογραφία είναι τόσο όμορφη, όπως και η μουσική. Αλλά και «Η μπαγιαντέρα», έργο που ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να χορέψω στο μέλλον. Να μην ξεχάσω και τη «Ζιζέλ» – θα χορέψω αυτό τον ρόλο για πρώτη φορά σε μερικές εβδομάδες στην Αγία Πετρούπολη, με τον Victor Baranov σαν παρτενέρ μου.»
Ο ανταγωνισμός. «Μεταξύ της φιλίας και του ανταγωνισμού, ο ανταγωνισμός έχω διαπιστώσει ότι ήταν πάντα επικρατέστερος. Στο ξεκίνημα ειδικά κάθε κοπέλα ήθελε να αποδείξει ότι ήταν η καλύτερη. Η πρώτη δασκάλα μας, η Olga Izkanderova, προσπαθούσε να κρατήσει τα πάντα σε μια ισορροπία. Συνεργάστηκε με την καθεμιά μας ισότιμα. Σκέφτομαι ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό – ειδικά στις τρυφερές ηλικίες 8 και 11 χρόνων. Ετσι, καμιά μας δεν αισθάνθηκε ποτέ παραμελημένη. Απόδειξη ότι είχαμε μια πολύ μεγάλη τάξη, 14 κορίτσια, και τα 14 κορίτσια προχώρησαν στις προηγμένες σειρές μαθημάτων, τα τελευταία τρία έτη σπουδών. Υπήρξα πολύ τυχερή με τους δασκάλους μου.»
Φιλοδοξίες. «Εάν μιλάτε για την ποιότητα του χορού μου, θέλω να συνεχίσω να βελτιώνομαι. Ναι, φυσικά και θέλησα να φτάσω σε ένα υψηλό επίπεδο, το επίπεδο που έχω κατακτήσει σήμερα αλλά αυτό δεν ήταν και δεν είναι ολόκληρη η ζωή μου. Απλώς συνέχισα να δουλεύω με συνέπεια, και ήμουν ευχαριστημένη από τα αποτελέσματα που πέτυχα καθώς προχωρούσα.»
Αδυναμίες. «Αγαπώ το συναίσθημα στη σκηνή, το συναίσθημα της ελευθερίας κυρίως. Αλλά δεν είναι ένα πάθος που με στοιχειώνει, το μόνο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου. Εργάστηκα μέχρι τώρα με συνέπεια, ήσυχα, χωρίς υπερβολές. Πιστεύω ότι είναι υπέροχο εάν κάποιος έχει έναν στόχο στη ζωή, αλλά δεν ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι θα πρέπει να επιτευχθεί με οποιοδήποτε μέσο. Για μένα προέχει να παραμείνεις καλός άνθρωπος.»
Φοβίες. Οποιαδήποτε αρνητική εμπειρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί με θετικό τρόπο. Αρκεί να το συνειδητοποιήσεις εγκαίρως. Σίγουρα μπορεί να συμβεί κάτι απρόοπτο και να καταστρέψει την εικόνα σου. Ομως είναι κάτι που δεν θέλω να σκέφτομαι. Οπως ότι θα μπορούσα να χτυπηθώ από ένα αυτοκίνητο. Οι σκέψεις αυτές δεν σε πάνε πουθενά. Εάν αισθάνομαι καταπονημένη και τίποτα δεν πηγαίνει καλά στο πρωινό μάθημα, προτιμώ να ακυρώσω όλες τις πρόβες της ημέρας, επειδή ξέρω καλά ότι τίποτα δεν μπορεί να βελτιωθεί κάτω από αυτές τις συνθήκες.»