«Θυμάμαι τη μέρα του θανάτου της… Ημουν δώδεκα ετών, επέστρεφα από το σχολείο και το βλέμμα μου είχε καρφωθεί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που κρέμονταν στα περίπτερα. Τη «γνώρισα” μετά, ακούγοντας τους δίσκους της, και κατά κάποιο τρόπο έγινε η δασκάλα μου…».
Τριάντα χρόνια από την 16η Σεπτεμβρίου 1977, ημέρα θανάτου της Μαρίας Κάλλας, και η διεθνώς καταξιωμένη πια υψίφωνος Δήμητρα Θεοδοσίου καλείται αύριο να πάρει μέρος σ’ ένα αφιέρωμα στη σπουδαία της «δασκάλα», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό του «Ετους Μαρίας Κάλλας» που οργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων στην Πνύκα.
Για τη Δήμητρα Θεοδοσίου, η Κάλλας όπως και ο Λουτσιάνο Παβαρότι, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, «είναι μύθοι που στη σύγχρονη εποχή δύσκολα θα συναντήσει κανείς στο λυρικό τραγούδι. Σήμερα δίνεται σημασία στη λάμψη, στο περιτύλιγμα και όχι στην ουσία. Αρκεί να έχεις μια καλή φωνή. Μετά αναλαμβάνει η τηλεόραση, οι δισκογραφικές εταιρείες, οι κινησιολόγοι και όσοι φροντίζουν για την εμφάνιση των καλλιτεχνών. Ετσι, όμως, δεν χτίζονται μύθοι, αλλά παροδικοί σταρ. Για να γίνεις μύθος πρέπει για δεκαετίες να είσαι συνεπής σε μια ουσιαστική ποιότητα».
Η διάσημη σοπράνο και επιτυχημένη Βιολέτα, Ονταμπέλα, Δυσδαιμόνα, Λεονόρα, ρόλοι που μαζί με το μπελκάντο αποτελούν τις κορυφές του ρεπερτορίου της, στέκεται και στο γεγονός ότι «δυστυχώς, η Ελλάδα δεν τιμάει όπως και όσο θα έπρεπε τη Μαρία Κάλλας. Σε αντίθεση με την Ιταλία όπου πράγματι η «Divina» έχει τη θέση που τις αξίζει». Η ίδια πάντως θα ταξιδέψει στη Βενετία, το Βελιγράδι, το Φοίνιξ και την Κατάνια για συναυλίες αφιερωμένες στη Μαρία Κάλλας. Αφού προηγουμένως εμφανιστεί στην Πνύκα μαζί με τον τενόρο Φούλβιο Ομπέρτο για να ερμηνεύσει δημοφιλείς άριες των Βέρντι, Πουτσίνι, Μπελίνι κ.ά., πλαισιωμένη από τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη χορωδία των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Νίκου Αθηναίου. Η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη.