Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Κέρμπι Ντικ
Το ντοκιμαντέρ «Αυτή η ταινία είναι ακατάλληλη» είναι ένα ρεπορτάζ για τα σκοτεινά παρασκήνια του Χόλιγουντ και την άτυπη λογοκρισία την οποία έχουν επιβάλει τα μεγάλα στούντιο με το σύστημα κατάταξης καταλληλότητας των ταινιών. Η επιχείρηση διείσδυσης στα άδυτα της ΜΡΑΑ (Motion Picture Association of America – τα μεγάλα στούντιο, δηλαδή) γίνεται με συστηματικό τρόπο και πολύ χιούμορ από τον Κέρμπι Ντικ. Ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας προσέλαβε δυο γυναίκες ιδιωτικούς ντετέκτιβ για να αποκαλύψουν την ταυτότητα των μελών μιας επιτροπής που αποφασίζει εν κρυπτώ για τη σήμανση καταλληλότητας πριν οι ταινίες κάνουν πρεμιέρα στις αμερικανικές αίθουσες.
Η επιτροπή αυτή διορίζεται από τον πρόεδρο της ΜΡΑΑ (κατά την εποχή που έλαβε χώρα η έρευνα ήταν ο Τζακ Βαλέντι, ο άνθρωπος που έφτιαξε το σύστημα κατάταξης εν έτει 1968) και τα ονόματα των μελών της δεν δημοσιοποιούνται. Τα κριτήρια με τα οποία αποφασίζεται η σήμανση είναι αδιευκρίνιστα και απορρέουν από γενικολογίες περί ηθικής με σκοπό την προστασία των νέων από έκθεση σε εικόνες βίας και σεξ. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως τα πρακτικά των συνεδριάσεων δεν κοινοποιούνται ούτε στους άμεσα ενδιαφερόμενους σκηνοθέτες, στους οποίους αποκλείεται ακόμη και η είσοδος στο κτίριο όπου στεγάζεται η επιτροπή.
Ο Ντικ αποφεύγει να θίξει το φαινόμενο της βίας και του σεξ στις ταινίες από την πλευρά των σκηνοθετών και των παραγωγών. Ακολουθεί τακτική παρόμοια με αυτή του Μάικλ Μουρ, έχοντας σκοπό να καταδείξει αφενός το μέγεθος της υποκρισίας (ο νεοπουριτανισμός έχει απωθήσει τη σεξουαλικότητα ενώ αποδέχεται την ωμή βία ως αναπόσπαστο στοιχείο του θεάματος που κατακλύζει τα μούλτιπλεξ και το dvd παγκοσμίως) και αφετέρου την πλάνη ότι το Χόλιγουντ υπόκειται στους όρους του ελεύθερου ανταγωνισμού. Στην πραγματικότητα την τράπουλα μοιράζουν τα μεγάλα στούντιο, τα οποία λειτουργούν ως καρτέλ, χρησιμοποιώντας το σύστημα κατάταξης καταλληλότητας ως ένα μηχανισμό για την κυριαρχία τους στο μποξ όφις. Οι αδιαφανείς διαδικασίες της εν λόγω επιτροπής ενίοτε βοηθούν με τις σημάνσεις συγκεκριμένες ταινίες, ενώ αποκλείουν από το ευρύ κοινό άλλες (συνήθως μικρών και ανεξάρτητων παραγωγών).