Μικρές ιστορίες γραμμένες με αγκαλιές, φιλιά, χαστούκια, μάχες, θλίψη, πάθος, πόνο, θρήνο, έρωτα. Ας αφήσουμε τα κλισέ του τανγκό απέξω. Θέαμα που συνδυάζει αργεντίνικο πάθος, μπαλέτο και μοντέρνο χορό δημιουργεί η χορευτική ομάδα από την Αργεντινή TangoKinesis, η οποία θα βρεθεί στη χώρα μας για τρεις παραστάσεις. Τη Δευτέρα και την Τρίτη οι δέκα χορευτές της ομάδας υπό τη σκηνοθετική οδηγία της χορογράφου Αννας Μαρίας Στέκελμαν θα ανέβουν στο Θέατρο του Λυκαβηττού, ενώ στις 20 του μηνός θα εμφανιστούν στο Θέατρο Δάσους Θεσσαλονίκης.
Λίγες ημέρες πριν, μιλήσαμε με την καλλιτεχνική διευθύντρια, χορογράφο και σκηνοθέτη της παράστασης. Είναι αυστηρή και μετρημένη. Δεν χαρίζεται εύκολα. Μια γυναίκα που, έχοντας ήδη μια πετυχημένη καριέρα χορεύτριας, αφοσιώθηκε στη μελέτη του τανγκό και κυρίως της σχέσης του με τον μοντέρνο χορό. H έρευνά της κράτησε τουλάχιστον δέκα χρόνια και είχε σαν αποτέλεσμα την ίδρυση της ομάδας στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Το μπαντονεόν δίνει τον ρυθμό. Και η Αννα Μαρία Στέκελμαν παρατηρεί χωρίς ανάσα…
– Τι ακριβώς συμβολίζει το τανγκό για εσάς έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια;
– Για μένα το τανγκό αποτελεί ένα σταυροδρόμι για τη μουσική, την ποίηση, τον χορό. Το τανγκό συμβολίζει την ιδιοσυγκρασία του πολίτη του Μπουένος Αϊρες.
– Πώς θα περιγράφατε το νέο τανγκό (nuevo tango) αν το συγκρίνατε με το παλιό;
– Το τανγκό, όπως και όλα τα υπόλοιπα είδη χορού, εξελίσσεται. Οι νέες γενιές κατόρθωσαν να κωδικοποιήσουν τη γλώσσα και τις πρακτικές του παραδοσιακού τανγκό που υπήρχαν ήδη, διαμορφώνοντας με αυτόν τον τρόπο μια δομή που επιτρέπει στους δασκάλους να μεταδώσουν την αίσθηση ευκολότερα στους μαθητές τους. Πριν από χρόνια, ο μόνος τρόπος διάδοσης ήταν μέσω της μίμησης. Σήμερα πια, οι δάσκαλοι μπορούν να εξηγήσουν πώς και από πού γεννιέται κάθε κίνηση, το οποίο αποτελεί τεράστια πρόοδο για τη δουλειά μας.
– Αν δεν είχατε εκπαιδευτεί σαν χορεύτρια, θα ήσασταν σε θέση και πάλι να ερμηνεύσετε τον ρόλο σας;
– Νομίζω πως όχι. Οχι αν δεν είχα συγκεντρώσει όλες αυτές τις εμπειρίες στη δουλειά μου και στη ζωή μου. Ξεκίνησα την καριέρα μου σαν χορεύτρια, και μετά, πολύ αργά, στράφηκα στη διδασκαλία και τη σκηνοθεσία. Στο τέλος ξεκίνησα να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου σαν χορογράφος. Και μετά σκέφτηκα να συμπεριλάβω τον χορό της πόλης μου, το τανγκό, μέσα σε όλο αυτό. Αλλά όλα ήρθαν πολύ φυσικά, σαν μια απάντηση σε διαφορετικές στιγμές της ζωής μου.
– Ποια μπορεί να είναι η σχέση του τανγκό με τον σύγχρονο χορό σε μια εποχή που το τανγκό θεωρείται της μόδας; Θα μπορούσατε να μας πείτε ορισμένα κοινά και διαφορές που ενώνουν και χωρίζουν τα δύο στυλ χορού;
– Αν και το ένα είναι ακαδημαϊκός χορός και το άλλο απλώς δημοφιλής χορός, συγκεντρώνουν και τα δύο σημεία επαφής, και όχι μόνο επειδή μιλούν στο σήμερα. Οι τεχνικές τους παρουσιάζουν κοινά. Και στα δύο το μυστικό είναι «να προσγειώνεσαι» με το βάρος στους γοφούς. Με τα πόδια παράλληλα. Στις διαφορές θα έλεγα ότι το τανγκό είναι ο χορός του ζευγαριού, καθώς δύο άνθρωποι καλούνται να τον ανακαλύψουν μαζί. Επίσης η πλάτη και τα χέρια περιορίζονται στην αγκαλιά, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να παραβιάζεται στο παραδοσιακό τανγκό. Στο σύγχρονο χορό οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι η μέση και τα χέρια.
– Υπάρχει μία συγκεκριμένη φράση που συνηθίζετε να λέτε στους χορευτές πριν από κάθε παράσταση;
– Υπήρχαν πολλοί ή λίγοι άνθρωποι που χόρευαν καλά.
– Ποιες χώρες είναι πιο ενθουσιώδεις με το τανγκό και ποιες εκείνες που δεν το έχουν ανακαλύψει ακόμη;
– Το τανγκό έχει ενθουσιάσει ολόκληρο τον κόσμο. Αν βρείτε μια χώρα που δεν το ξέρει, πείτε μου για να πάμε να της δείξουμε τι χάνει.
– Μετά το νέο τανγκό, τι άλλο έχετε στα σχέδιά σας;
– Αμέσως μετά την επιστροφή μας από την Ελλάδα, θα εμφανιστούμε στο λούνα παρκ του Μπουένος Αϊρες, για την επέτειο δέκα χρόνων από τη γέννηση του Ιδρύματος Χούλιο Μπόκα. Τον Οκτώβριο έχουμε προγραμματίσει μία περιοδεία σε εννέα πόλεις του Μεξικού. Τον Δεκέμβριο το Tangokinesis έχει προσκληθεί για την αποχαιρετιστήρια παράσταση του Χούλιο Μπόκα. Και τον επόμενο χρόνο έχουμε σκεφτεί να γιορτάσουμε 15 χρόνια. .. κίνησης με τανγκό.