Η διαπίστωση δεν χωρά αμφισβήτηση: ο μύθος είναι ζωντανός. Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό της η Μαρία Κάλλας εξακολουθεί να κάνει εξώφυλλα στα σημαντικότερα περιοδικά όπερας και κλασικής μουσικής του κόσμου. Οι πωλήσεις των δίσκων της εξακολουθούν αμείωτες, τα μεγαλύτερα δισκοπωλεία του πλανήτη αφιερώνουν ειδικές προθήκες στις επίσημες και τις πειρατικές ηχογραφήσεις, καθώς και σε όσα λιγοστά οπτικά τεκμήρια έχουν διασωθεί: συνεντεύξεις, ρεσιτάλ, αποσπάσματα από παραστάσεις. Το ερώτημα είναι σε τι συνίσταται τελικά αυτός ο μύθος και τι τον κάνει τόσο ελκυστικό σε τόσους πολλούς, πολύ περισσότερους από τους φίλους της όπερας;
Εύκολα θα απαντούσε κανείς πως συναρπάζει η ισχυρή προσωπικότητα της ντίβας, όπως αποτυπώθηκε τόσο στην τέχνη όσο και στην προσωπική της ζωή. Γοητεύει η φωνή, που με ατσάλινη θέληση και τρομακτική δουλειά μεταμορφώθηκε από σκληρή και ανομοιογενή πρώτη ύλη σε ένα από τα εκφραστικότερα μουσικά όργανα που γνώρισε ποτέ το λυρικό θέατρο. Στις δόξες της, τέλη δεκαετίας του ’40 και μέχρι το 1955 η Κάλλας μπορούσε να καταφέρει τα πάντα: η φωνή είχε τόση δύναμη όση απαιτούσε η βαγκνέρια Βρουνχίλδη και ταυτόχρονα διέθετε την απαράμιλλη δεξιοτεχνία που έχει ανάγκη η Αρμίντα του Ροσίνι και η Κονστάντσε της «Απαγωγής από το Σεράι» του Μότσαρτ. Δονούσε με την ισχύ της την τεράστια αρένα της Βερόνας ως Τζοκόντα στην ομώνυμη όπερα του Πονκιέλι, ενώ ακόμα και η πιο χαμηλόφωνη γλυκιά διατύπωσή της ως Αμίνα στην «Υπνοβάτιδα» του Μπελίνι έφτανε μέχρι την τελευταία θέση στο ψηλότερο θεωρείο της Σκάλας του Μιλάνου.
Αναπόσπαστο κομμάτι της φωνής ήταν το ερμηνευτικό της ήθος, η απαράμιλλη ευγένεια της έκφρασης, με δυο λόγια τα στοιχεία που έδιναν στην φωνή την τελείως ξεχωριστή της προσωπικότητα. Η Κάλλας έπαιρνε τους ρόλους της στα σοβαρά. Επειθε επειδή πίστευε στις ηρωίδες που ερμήνευε, όσο αφελή και αν ήταν τα ποιητικά κείμενα που έπρεπε να υπηρετήσει. Εβρισκε το κατάλληλο ύφος, την πιο ταιριαστή έκφραση για κάθε ρόλο. Ηταν η ιέρεια Νόρμα, υπέφερε ως πληγωμένη Μήδεια, ζούσε ακόμα και την Τόσκα, παρότι δεν της άρεσε ο ρόλος.
Δεύτερο στοιχείο που γοητεύει είναι η εμφάνιση της ντίβας, που κερδήθηκε επίσης με θέληση και κόπο. Εκτός από τη φωνή, η Κάλλας μεταμόρφωσε σε λίγους μόνον μήνες και το σώμα της. Η γεμάτη πριμαντόνα αποσύρθηκε από τη σκηνή για να επιστρέψει ως υπέρκομψη σταρ χολιγουντιανών προδιαγραφών. Ακολούθησαν φωτογραφήσεις σε περιοδικά, εμφανίσεις σε κοσμικές δεξιώσεις όπως μέχρι τότε πραγματοποιούσαν μόνον αστέρες του κινηματογράφου. Η νέα εμφάνιση έφερε λάμψη στον χώρο της όπερας που έμοιαζε παρακμασμένος και προσέλκυσε σκηνοθέτες, όπως ο Βισκόντι, που θέλησαν να εργαστούν μαζί της.
Οταν η δική της τόσο ισχυρή προσωπικότητα έσμιξε με την αντίστοιχα δυναμική του Αριστοτέλη Ωνάση το εκρηκτικό μείγμα έδωσε τροφή σε κάθε είδους έντυπα και έκανε τη ζωή και των δύο λαϊκό ανάγνωσμα: ο διασημότερος Ελληνας με τη διασημότερη Ελληνίδα. Οι κρουαζιέρες στην πολυτελή θαλαμηγό Χριστίνα, ο ξαφνικός γάμος του εφοπλιστή με τη χήρα του Αμερικανού προέδρου Κένεντι, ο τραγικός θάνατος του Ωνάση και μετά της Κάλλας…
Πολλά είναι τα στοιχεία που δημιούργησαν τελικά έναν από τους πιο δυνατούς μύθους του 20ού αιώνα, έναν μύθο που στάθηκε αφορμή για πλήθος βιβλίων, κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και αυτή την εποχή για αναρίθμητα αφιερώματα σε όλο τον κόσμο. Ομως, όταν πέφτει η αυλαία ένα πράγμα μένει, η μοναδική, απολύτως αναγνωρίσιμη φωνή που συγκινεί με την ειλικρίνειά της, καθώς σε μία και μόνον μουσική φράση περικλείει το σημαντικότερο: τον βιωμένο ανθρώπινο πόνο.