Αρχισε να προβάλλεται στον ΣΚΑΪ ο τέταρτος κύκλος της περιπετειώδους σειράς «24». Σήμερα, στις Ηνωμένες Πολιτείες ο κεντρικός χαρακτήρας της σειράς, ο πράκτορας Τζακ Μπάουερ (Κίφερ Σάδερλαντ) είναι ένα είδος λαϊκού ήρωα, όπως ήταν κάποτε ο Τζέιμς Μποντ. Το ερώτημα «Τι θα έκανε ο Τζακ Μπάουερ σε αυτή την περίπτωση;» τίθεται συχνά τόσο στα ΜΜΕ όσο και στις ιδιωτικές συνομιλίες. Αν ο Τζακ ήταν Ελληνας δεν θα δυσκολευόταν, την περίοδο των πυρκαγιών, να εντοπίσει και μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο να εξουδετερώσει την όποια «ασύμμετρη απειλή».
Χαριτολογώντας, ο Κίφερ Σάδερλαντ είχε πει ότι «το μόνο που ξέρουμε για τον Τζακ Μπάουερ είναι ότι δεν κοιμάται, δεν τρώει και δεν πηγαίνει ποτέ στην τουαλέτα».
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του «24» είναι ότι εκτυλίσσεται σε «πραγματικό χρόνο». Κάθε κύκλος περιλαμβάνει 24 ωριαία επεισόδια που καλύπτουν ένα εικοσιτετράωρο: τόσο χρόνο έχει στη διάθεσή του ο Τζακ Μπάουερ για να σώσει την πατρίδα του από έναν θανάσιμο εχθρό, μια τρομοκρατική οργάνωση. Παρά την καταιγιστική δράση, ο τηλεθεατής δεν νιώθει σαν ζαλισμένο κοτόπουλο, όπως συμβαίνει με τις ταινίες καράτε, όπου πέφτει ξύλο από την αρχή μέχρι το τέλος. Αντίθετα, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την πλοκή, τις συγκρούσεις χαρακτήρων, τις ανατροπές. Το αριστοτεχνικό σενάριο επιχειρεί να κρατήσει «ισορροπίες», δείχνοντας ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ «καλών και κακών» (και όχι «Καλού και Κακού») δεν είναι πάντα ευκρινής. Μερικές φορές ο «εχθρός» μπορεί να είναι κάποιος προϊστάμενος του ήρωα, ακόμα και ο πρόεδρος της χώρας! Για το μόνο που είμαστε σίγουροι είναι ότι ο Τζακ Μπάουερ αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις του Καλού, αν και ενίοτε καταφεύγει σε «κακές» πρακτικές, π.χ., σε βασανιστήρια, για να σώσει ανθρώπινες ζωές.
Ο τέταρτος κύκλος (ένας από τους καλύτερους, λένε οι επαΐοντες) βρίσκει τον Τζακ Μπάουερ, που μέχρι χθες ήταν επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής, να έχει αναλάβει καθήκοντα συμβούλου στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Να τι σημαίνει ευέλικτη δημόσια διοίκηση!
Το «24» δεν είναι απλώς καλή τηλεόραση. Είναι σύγχρονη τηλεόραση, που αξιοποιεί τις τεχνολογικές δυνατότητες του Μέσου, καθώς και την πλούσια χολιγουντιανή πείρα σε αυτή την κατηγορία ψυχαγωγίας. Οσο για το πολιτικό του περιεχόμενο, είναι αυτονόητο ότι, αν δεν είχε συμβεί το τρομοκρατικό χτύπημα στις 11/9, η σειρά αυτή δεν θα είχε τόσο μεγάλη απήχηση στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Το «24» δεν θα μπορούσε να είχε γυριστεί τη δεκαετία του ’90. Οπως συμβαίνει με άλλες σειρές των τελευταίων χρόνων (πιο πρόσφατα δείγματα το «Prison Break» και οι «Ηeroes»), το «24» είναι ένας κρίκος σε μια αλυσίδα τηλεοπτικών παραγωγών που διακρίνονται για το υψηλό επίπεδο επαγγελματισμού, το εμπνευσμένο σενάριο και την κινηματογραφική τους ποιότητα.
Οπως οι λάτρεις των παλιών κατασκοπευτικών ταινιών δεν ήταν όλοι υπέρμαχοι του Ψυχρού Πολέμου, έτσι και οι πολυάριθμοι «φαν» της σειράς είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την εικονική από την πραγματική ζωή και να κατανοήσουν ότι, εκτός οθόνης, οι δημοκρατικοί θεσμοί, με όλες τις ατέλειές τους, μας προστατεύουν πιο αποτελεσματικά από τον οποιοδήποτε γυάλινο υπερήρωα.