Η Αφροδίτη μέσα μας

1' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θεόδωρος Γρηγοριάδης: «Αλούζα, χίλιοι και ένας εραστές». Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 405.

Οι χαρακτήρες συνιστούν κατά κανόνα αυθεντικά μέλη της σύγχρονης αθηναϊκής κυψέλης. Οι συγκυρίες προοιωνίζονται συνήθως βάσανα και εξάρσεις των ορμεμφύτων. Η όλη αφηγηματική ροή προωθεί την ακώλυτη διεκπεραίωση του κύριου μηνύματος. Η καλοδουλεμένη πλοκή επιβεβαιώνει, μεταξύ άλλων, τις εγνωσμένες μυθοπλαστικές δυνατότητες του συγγραφέα.

Αναδιατυπώνοντας την παλαιά αρχή, η οποία πρεσβεύει ότι τα σκοτεινά πάθη και τα οράματα του ανθρώπινου είδους διέπονται από μία προ-ιστορική ενότητα και αδιάπτωτη συνάφεια, ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης μελετά κατ’ εξοχήν τα συγκοινωνούντα δοχεία των διαφόρων φυλετικών δοξασιών των φορέων του πολιτισμού στον χώρο της λεγόμενης, μάλλον εσφαλμένως, Μέσης Ανατολής. Χωρίς να παραθεωρεί ή να διαστρεβλώνει αξίες και λοιπά δεδομένα αρχαιολογικών κυρίως ερευνών στον προαναφερόμενο χώρο, η δημιουργική, έμπειρη αφήγηση αναπαλαιώνει ήθη, διευρύνει το φύσει πολύσημο παρόν και αναβαθμίζει γνωσιολογικά κεκτημένα.

Παρασύζυγοι, δόκιμοι εραστές, μετανάστες ανδρόγυνες από το Ιράκ και αλλού, οι οποίοι υποδύονται με το αζημίωτο και τους θεράποντες του σεξ, ιδανικοί ή χαμερπείς εναλλακτικοί σύντροφοι της μιας χρήσης, παρελαύνουν διαδοχικά μέσα από τις σελίδες του αυστηρά ανθρωποκεντρικού αυτού μυθιστορήματος.

Πρόκειται για τους συνοδούς της μισο-πραγματικής, μισο-φασματικής Νατάσας, η οποία, όπως αντιλαμβάνεται εγκαίρως ο προσεκτικός αναγνώστης, αποτελεί ενσάρκωση ή μετεμψύχωση της θεάς-μητρός όλων.

Το όνομα της τελευταίας είναι Αλούζα, παράγωγο ή συνάλληλο με το όνομα Αλιλάτ, το οποίο με τη σειρά του παραπέμπει στην πάνδημη, ιερή πάντως Αφροδίτη των ημετέρων προγόνων.

Πραγματικότητα, υπερπραγματικότητα και ονειρική διάσταση, συνάλληλες και φίλιες, προοικονομούν την κορύφωση του τέλους. Η Μαριάννα, η οποία τελείως συμπτωματικά βρέθηκε στον δρόμο της «πρωθιέρειας» Νατάσας, χρίεται και αυτή, εκούσα άκουσα, ειδική απεσταλμένη της ουδέποτε απολεσθείσης θεάς.

Οι συγκρούσεις και οι ρήξεις λύνονται μέσα στο φως μιας καταλυτικής ερωτικής σύμπνοιας. Οι φυλετικές εναντιώσεις υποχωρούν, τα σώματα εμπιστεύονται εν τέλει την ετερότητα, η οποία τα περιμένει πέρα από τις συνοριακές διατυπώσεις ή τις ψευδοσυνειδησιακές επιφυλάξεις.

Η ενότητα των πάντων είναι στην προκειμένη υπόθεση πρωτεύον μυθοπλαστικό έρεισμα. Εξού και η σαφής διδακτική απόκλιση του έργου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή