Μεσαιωνικές ιστορίες γοητευτικών μυστηρίων

Μεσαιωνικές ιστορίες γοητευτικών μυστηρίων

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Παναγιώτης Αγαπητός: Ο «χάλκινος οφθαλμός». Εκδόσεις Αγρα 2006.

Μετά το επιτυχημένο «Εβένινο λαούτο» (2003), ο Παναγιώτης Αγαπητός επανέρχεται με μια καινούργια ιστορία μυστηρίου που διαδραματίζεται στο Βυζάντιο κατά την περίοδο της βασιλείας του Θεοφίλου (829-842), όταν η έριδα της Εικονομαχίας δίχαζε τους κατοίκους της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ενώ οι επιδρομές των Αράβων στη Μικρά Ασία δημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα στο κράτος. Κεντρικός ήρωας, όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημα, είναι ο πρωτοσπαθάριος Λέων, ο οποίος με βασιλική εντολή τον Ιανουάριο του 833 συνοδεύει στη Θεσσαλονίκη τον στρατηγό που έχει οριστεί διοικητής της περιοχής. Ομως, άλλος είναι ο πραγματικός λόγος της επίσκεψής του στην πόλη: να μάθει τις δραστηριότητες του εικονόφιλου αρχιεπισκόπου της Θεσσαλονίκης. Οταν, ωστόσο, θα βρεθεί δολοφονημένος ο τοποτηρητής της, ο Λέων, που είναι ο Σέρλοκ Χολμς της εποχής εκείνης, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της διαλεύκανσης της υπόθεσης. Τα πρόσωπα που εμπλέκονται είναι πολλά και προσφέρουν με τις ασχολίες τους, τις συνήθειές τους, τον κοινωνικό καμβά. Πολλά είναι, εντούτοις, και τα κίνητρα για τη δολοφονία του αξιωματούχου, αλλά ο Λέων με ήρεμους και έξυπνους χειρισμούς -θα καταφύγει ακόμα και στη μεταμφίεση- συνδέει σιγά σιγά τα στοιχεία που διαθέτει μέχρι να οδηγηθεί στη λύση του μυστηρίου.

Με λεπτομερείς, χωρίς να είναι περιττές, περιγραφές, ο συγγραφέας αναβιώνει την εποχή, στήνει το σκηνικό της πόλης και όχι μόνο, ζωντανεύει ήθη, έθιμα, διάφορα επαγγέλματα. Οι χαρακτήρες του είναι ολοκληρωμένοι και η πλοκή διαθέτει ανατροπές, σύνθετες καταστάσεις και ευφυείς χειρισμούς. Ο λόγος στρωτός, ταυτόχρονα, όμως, μεστός, κυλά αβίαστα και παρασύρει τον αναγνώστη σε έναν κόσμο μακρινό μα και γοητευτικό εξαιτίας των σκοτεινών διαδρομών όχι μόνο των πολιτικών και στρατιωτικών, αλλά και των απλών πολιτών. Πάθη κρύβονται στα ταβερνεία, στα πορνεία ακόμα και στα μοναστήρια. Οι αναφορές σε βυζαντινά κείμενα -εμφανίζεται μάλιστα και η ποιήτρια μοναχή Κασσία- δεν κουράζουν, αντίθετα ενδυναμώνουν την ατμόσφαιρα εκείνης της περιόδου. Ο συγγραφέας, που διδάσκει Βυζαντινή Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου γνωρίζει πολύ καλά το υλικό του, το οποίο συνθέτει με μέτρο, αποφεύγοντας τους ακαδημαϊσμούς και τις φιλολογικές αναπαραγωγικές ευκολίες.

Δεν μπορώ παρά να συγκρίνω το μυθιστόρημα του Παναγιώτη Αγαπητού με εκείνα του Τζον Μάντοξ Ρόμπερτς, της Αν Πέρι και της Ελι Πίτερς, έργα που αναβιώνουν τη ρωμαϊκή εποχή, το ευρωπαϊκό και κινεζικό παρελθόν και το βρίσκω εν πολλοίς είτε ισοδύναμο είτε πάλι περισσότερο ενδιαφέρον. Το Βυζάντιο, ωστόσο, εμπνέει και ξένους συγγραφείς όπως την Τζούλια Κρίστεβα, η οποία έγραψε το μυθιστόρημα «Φονικό στο Βυζάντιο» (Πατάκης, 2004), ένα ιστορικό θρίλερ που απεικονίζει και σχολιάζει τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, με νύξεις σε θέματα πολιτικά και θρησκευτικά.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή