Ο τίτλος και μόνο μας βάζει στο κλίμα. «Μια συναυλία για την ελπίδα που δεν καίγεται ποτέ». Τη Δευτέρα, στις 8.30 το βράδυ, ο Αντρέα Μποτσέλι θα βρίσκεται στο Καλλιμάρμαρο για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Τρίτης Ηλικίας, μια πρωτοβουλία στήριξης του Γηροκομείου Αθηνών σε όσους επλήγησαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές. Τα έσοδα θα διατεθούν υπέρ των πυρόπληκτων.
Ο,τι και να πει κανείς για τον Αντρέα Μποτσέλι είναι λίγο. Η ζωή του θα μπορούσε να αποτελέσει λιμπρέτο για όπερα. Γεννημένος το 1958 σε μια φάρμα στο Λατζατίκο, ανάμεσα στα αμπέλια και τους ελαιώνες της Τοσκάνης, ο μικρός Αντρέα ευτύχησε να είναι από τα παιδιά που όλοι του ζητούσαν να τραγουδάει. Οι γονείς του τον ενθάρρυναν να αρχίσει μαθήματα πιάνου από την ηλικία των έξι χρόνων, ενώ αργότερα προστέθηκε στο καθημερινό του πρόγραμμα το φλάουτο και το σαξόφωνο.
Δεν είχε φανταστεί ότι θα γινόταν μια μέρα διάσημος. Και γι’ αυτό μάλλον προτίμησε τις νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Πίζα. Ο τενόρος Φράνκο Κορέλι ήταν εκείνος που του άλλαξε τη ζωή αφού μόλις τον άκουσε τον έκανε μαθητή του. Η χρονιά όμως σταθμός στην καριέρα του Μποτσέλι ήταν το 1992, όταν ο δημοφιλής ροκ σταρ Zucchero έκανε ακρόαση για τενόρους μαζί με τον Μπόνο. Σκοπός τους ήταν να πείσουν τον Λουτσιάνο Παβαρότι να ηχογραφήσει ένα τραγούδι μαζί τους. «Ο Αντρέα έχει ψυχή. Κανείς δεν είναι καλύτερός του», η απάντηση του Παβαρότι. Με αυτόν τον τρόπο μπήκαν τα θεμέλια μιας βαθιάς φιλίας και συνεργασίας. Με εκατομμύρια πωλήσεις ο Αντρέα Μποτσέλι συγκινεί το κοινό, είτε τραγουδάει όπερα, είτε ποπ. «Τραγουδώντας με τα μάτια της ψυχής», όπως συνήθιζε να λέει για τον φίλο του Αντρέα και ο Λουτσιάνο Παβαρότι.