Ακόμα κι αν όλο και λιγότεροι νέοι άνθρωποι μαγειρεύουν στο σπίτι, η σωστή διατροφή απασχολεί όλο και περισσότερους ανθρώπους. Ο γαστρεντερολόγος Οδυσσέας Πανδής έγραψε ένα βιβλίο, όπου δεν περιέχονται μόνο χρήσιμες οδηγίες για τις «μαγικές» ιδιότητες ορισμένων τροφίμων, αλλά είναι ταυτόχρονα ένα γοητευτικό ταξίδι στην ιστορία της διατροφής και στη σύνδεσή της με την ιστορία του πολιτισμού. Και, βεβαίως, ένας καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας και των καταναλωτικών συνηθειών: «Οι Γάλλοι είναι παχύσαρκοι κατά 10% του πληθυσμού, ενώ οι Βρετανοί κατά 20% και οι Αμερικανοί κατά 33%. (…) Μέσα σε δέκα χρόνια οι Αμερικανοί πολίτες έχουν παχύνει περισσότερο από ποτέ. Οι Αμερικανοί τρώνε περίπου 20 κουταλάκια ζάχαρη την ημέρα, δηλαδή περίπου 113 γραμμάρια. Η κατανάλωση της ζάχαρης έχει αυξηθεί κατά 28% από το 1983. Περίπου το 55% των ενηλίκων είναι υπέρβαροι».
Με μια γλώσσα απλή, έτσι όπως θα εξηγούσε ένας γιατρός σ’ έναν ασθενή την πορεία της υγείας του, ο Οδυσσέας Πανδής στο βιβλίο του «Το διαιτολόγιο του μυαλού και της μνήμης – Ο εγκέφαλός μας είναι ο εαυτός μας» (εκδ. Γαβριηλίδης) συνδέει τη σωστή διατροφή με την καλή σωματική και ψυχική υγεία και δίνει σ’ έναν τόμο, τον κατάλογο των χρήσιμων, για τον οργανισμό στοιχείων και τροφίμων. Και παράλληλα, μας καλεί σ’ ένα σύντομο ταξίδι στην ιστορία της ελληνικής διατροφής, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα.
Κι επειδή η σημαντικότερη «ασθένεια» της εποχής είναι η κατάθλιψη και το άγχος, ο Οδυσσέας Πανδής αφιερώνει μεγάλο μέρος του βιβλίου του στο πώς η σωστή διατροφή μετριάζει ή θεραπεύει την κακή ψυχική υγεία. «Η επικούρεια φιλοσοφία υποστηρίζει ότι η σωματική και ψυχική υγεία αποτελεί συνάρτηση της ικανότητάς μας να απολαμβάνουμε. Το «υγιεινό» φαγητό αμείβει άμεσα το νευρικό μας σύστημα με τα αισθήματα της χαράς, της τέρψης και της απόλαυσης και μας παρέχει ευζωία και μακροζωία. (…) Το φαγητό είναι το πιο παλιό φάρμακο και το πιο παλιό φαρμάκι».
Ομολογουμένως πρόκειται για ένα βιβλίο πολύ προσωπικό, αφού ο γιατρός-συγγραφέας το συνοδεύει με παραθέματα, που συχνά δεν συνδέονται με το θέμα του βιβλίου και φορτώνουν αδικαιολόγητα το περιεχόμενο. Παρ’ όλα αυτά, το βιβλίο σε τίποτα δεν χάνει τη χρησιμότητά του και τη φρεσκάδα του.