Οδηγίες προς νέους κολυμβητές

Οδηγίες προς νέους κολυμβητές

3' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ιόλη Ανδρεάδη

Στην Πόλη

σκην: Ιόλη Ανδρεάδη

Θέατρο: Ομάδα One way-Eutopia (φιλοξενία στο θ. Σημείον)

«Ενδεια σημερινή: Βραδύνοια της χθες.

Δουλειά μας τώρα να την αναγάγομε σε θρίαμβο»

Τ.Κ. Παπατσώvης,

«Εκλογή Β΄» 1975

Καθώς περί τα μέσα Σεπτεμβρίου διανύσαμε ένα αμήχανο διάστημα τέλους των καλοκαιρινών παραστάσεων χωρίς να έχουν αρχίσει οι του χειμώνα, επισκέφθηκα στο θ. Σημείον την ομάδα «One way-Eutopia» που φιλοξενήθηκε εκεί για πολύ λίγες μέρες. Ανέβασαν το έργο «Στην πόλη» της Ιόλης Ανδρεάδη, που είχε τιμηθεί με το Γ΄ βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού έργου το 2005.

Παρά τα όσα σημαντικά καθαυτά γράφονται στο πρόγραμμα για συγγραφείς που, ο καθένας με τον τρόπο του, ζήτησαν μια διαφυγή προς την ελευθερία και την ευτυχία, σημασία έχει ο βαθμός πειστικότητας του συγκεκριμένου σκηνικού πειράματος.

Πρόθεσή μου δεν είναι βέβαια να κατακεραυνώσω θεατρικά αρτιγέννητους ανθρώπους που πάλεψαν σε μια τόσο δύσκολη εποχή να της αντισταθούν με το ποιοτικό τους όραμα, αλλά να επισημάνω με τη δική μου ταπεινή εμπειρία στοιχεία που έπασχαν στην όλη πρωτοβουλία τους.

Ευγενής φιλοδοξία

Η νεότατη Ιόλη Ανδρεάδη προσπάθησε να γράψει -και κατά σημεία έγραψε- ένα ποιητικό έργο με την αισιοδοξία αναζήτησης μιας σύγχρονης, μεταξύ τεχνολογικής ή παραμυθένιας, «Νεφελοκοκκυγίας». Από τον «ου τόπον» κυνήγησε έναν «ευ τόπον», που για να φθάσεις σ’ αυτόν πρέπει να περάσεις δοκιμασίες και κινδύνους οι οποίοι απειλούν την ίδια σου την ύπαρξη. Το ταξίδι αυτό δεν μπορεί να είναι μοναχικό, γίνεται πάντα από δύο, τους οποίους κατά την πορεία θα ενώσει ο έρωτας και η αυτοθυσία. Στο καινούργιο βασίλειο, στο ποθητό Ελντοράντο, νέοι σκληροί νόμοι θα περιμένουν τους δύο Ροβινσώνες, νόμοι που όμως στο τέλος θα καμφθούν με βάση τη δύναμη της αγάπης.

Ως αρχική ιδέα, θα ‘λεγε κανείς ότι το εγχείρημα έχει λυρικό ενδιαφέρον. Ομως είναι τόσο προβληματικό να στήσεις στα πόδια τους «μαγικούς» ήρωες με συνέπεια λόγων και πράξεων, με οικονομία μέσων, με πειστική (δηλ. μέσα σε γνήσιους ποιητικούς όρους) θαυματοποιία, με αποφυγή φλύαρων παρενθέσεων και με αντιστοιχία μέσων και σκοπών, ώστε δεν είναι καθόλου δύσκολο η απειρία και η διάθεσή σου να χρησιμοποιήσει ετερόκλητους κώδικες θεατρικών συμπεριφορών να σε οδηγήσει σε υφολογικό αδιέξοδο και σε αλληλοσυγκρουόμενους κώδικες. Αλλά και οι διάλογοι στην περίπτωση αυτή δεν είχαν τη νευρώδη υφή που αποζητούσε το υλικό. Επί σκηνής ακολουθούσαν, η μια μετά την άλλη, σχετικά ασύνδετες εικόνες και άσφαιρες μεγαληγορίες ως σημαίνοντες λόγοι.

Αν η συγγραφέας είχε χρησιμοποιήσει απλούστερα μέσα, τα οποία να διαχειριζόταν χωρίς ανενδοίαστο νεανικό ενθουσιασμό αλλά με τη θεατρική περίσκεψη που απαιτεί ένα αποφασισμένο θεατρικό είδος -εφόσον το είχε απ’ την αρχή αποφασίσει- τα πράγματα θα ήσαν αρμονικότερα και πιο δεμένα μεταξύ τους, αποφεύγοντας τους μεγάλους εχθρούς: τη σύγχυση και την πλήξη.

Ακούγοντας πάντως το κείμενο, θα ‘λεγε κανείς ότι αυτούσιο, δίχως τη συγκεκριμένη παράστασή του, θα κρατούσε περισσότερο το ενδιαφέρον μας – απόδειξη ίσως το έστω και τρίτο βραβείο της επιτροπής του 2005. Αλλά, βλέπετε, θέλουμε να τα κάνουμε όλα. Ευθύς εξ αρχής και να γράψουμε και να σκηνοθετήσουμε. Αν η συγγραφέας είχε διαλέξει ένα στοιχειώδη σκηνοθέτη, η βραδυρρυθμία, οι υποκριτικές αφέλειες, οι ατεχνίες, η εκφορά του λόγου και οι «ιεροτελεστίες» που υπαγόρευε το κείμενο, θα είχαν όλα καλύτερη τύχη.

Δύσκολος δρόμος

Βεβαίως και δεν θα αναφέρω τα ονόματα των νέων ηθοποιών που πλαισίωσαν με τη θέρμη τους την προσπάθεια. Το ίδιο θα έκανα και για τη νεαρή κυρία Ανδρεάδη, αν δεν έπρεπε να δώσω την ταυτότητα αυτού που είδα. Είναι όλοι στην πρώτη αρχή τους, «νέοι και με υγείαν αρίστην», και θέλω να πιστεύω ότι θα εκλάβουν όσα είπα σαν αγαπητική φιλική συμβουλή που ίσως βοηθήσει την επερχόμενη σίγουρη συνέχεια. Αλλωστε, όσα παρατηρήθηκαν εδώ, παρατηρούνται και σ’ ένα σωρό άλλες νέες ομάδες που ξεκινούν με λάθη και άγνοιες. Και τους προτιμώ όλους αυτούς που αύριο, με την ωριμότητα και την πείρα, πιθανόν να διατηρήσουν και να εξελίξουν το ποιοτικό τους όραμα, απ’ όλα αυτά τα ρυπαρά σκαλαθύρματα που διαθέτουν σχεδόν επί τη εμφανίσει την καλλιτεχνική τους «παρθενία» στον τηλεοπτικό Μαμμωνά.

Θα’ θελα, λοιπόν, η κα Ανδρεάδη και οι συνεργάτες της να θεωρήσουν τα παραπάνω ως ένα «ιδιότυπο» είδος ενθάρρυνσης – και πάντως σίγουρα όχι ως κόλαφο.

Η ομάδα τους, σαν τον «νέο ποιητή Ευμένη» έχει ανέβει «το πρώτο σκαλί», εκεί όπου το σύνδρομο της νεότητας δικαιολογεί, αν όχι επιβάλλει, την επιείκεια. Προσωπικά είμαι, παρ’ όσα είπα, υπερήφανος για την ευγενή φιλοδοξία, το μόχθο και το δύσκολο δρόμο που -μέχρι στιγμής- έχουν επιλέξει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή