Παιδικά τραγούδια αγάπης και χαράς

Παιδικά τραγούδια αγάπης και χαράς

4' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Νταχτιρντί και νταχτιρντάκια / της κορούλας μου τ’ αυτάκια / τα ματάκια, τα φρυδάκια / και τ’ αφράτα μαγουλάκια…». Και λίγο πιο κάτω η επεξήγηση: «Ταχταρίσματα» ονομάζουμε τα μικρά στιχουργήματα, συνήθως αυτοσχέδια, που τραγουδάει ρυθμικά ο μεγάλος, την ώρα που κρατάει το παιδάκι στην αγκαλιά του, το χορεύει στα γόνατά του, το βοηθάει ή το παρακινεί να κουνήσει τα χέρια του, το κορμάκι του, τα πόδια του, το ενθαρρύνει να αποτολμήσει τα πρώτα βήματα ή, τέλος, το παρηγορεί, το καμαρώνει… Εικόνες χαράς και τρυφερής συντροφιάς, μια γοητευτική συλλογή με λαϊκά τραγουδάκια για παιδιά, ταχταρίσματα, τραγούδια της φύσης, θαλασσινά, περιπαιχτικά, παραμυθοτράγουδα ακόμη και κάλαντα όλων των εποχών (!) περιλαμβάνει το βιβλίο-συλλογή της Ζωής Βαλάση («Παπαρούνα κόκκινη», εικονογράφηση: Βάλλυ Λιάπη) που συνοδεύεται από cd για να μπορούμε να τα τραγουδήσουμε στα μικρά μας…Εχω ήδη ξεκινήσει! Εσείς; «Πάει ο λαγός να πιει νερό μες στης Ζωίτσας το λαιμό» ή «Πάει πάει το μυρμηγκάκι / για ψωμί και για τυράκι / στου παιδιού μου το αυτάκι..» (στα δύο αυτά στιχουργήματα «περπατάμε» με τα δάχτυλά μας στο κορμάκι του παιδιού ώσπου να φτάσουμε και να το γαργαλήσουμε στον λαιμό, στο αυτί). Και ο χρόνος περνάει τόσο ευχάριστα…

«Παπαρούνα κόκκινη»

«Η συλλογή «Παπαρούνα κόκκινη» περιέχει λαϊκά τραγούδια και στιχουργήματα που συνόδευαν στα περασμένα χρόνια τη ζωή των παιδιών. Αξιώθηκα να ακούσω και να τραγουδήσω στα μικράτα μου πάρα πολλά από τούτα τα στιχάκια, ηχούν πάντα στ’ αυτιά μου με τον ρυθμό και τη μελωδία τους, που είναι όμως τώρα άγνωστα σχεδόν σε όλους… Πρόλαβα ζωντανά μερικά ακόμη, στη δεκαετία του ’70, όταν άρχισα να τα αναζητώ και αργότερα, σποραδικά πια, άκουσα λίγα όμορφα ταχταρίσματα από κάποιες ιδιαίτερα ευαίσθητες και προικισμένες με μνήμη και μεράκι φοιτήτριές μου, ενώ φίλες και φίλοι που ήξεραν τη μανία μου με φίλευαν πού και πού με παρόμοια ποιητικά δώρα», αναφέρει χαρακτηριστικά η συγγραφέας του βιβλίου Ζωή Βαλάση. Η συλλογή αυτή ήταν έτοιμη από το 1985, με τίτλο «Εχω τραγούδια να σας πω ένα σακί γεμάτο…», αλλά από κάποια μαγεία της ζωής βγήκαν αληθινοί οι στίχοι «…και το σακί ετρύπησε κι επέσαν όλα κάτω». Η Ζωή Βαλάση τα ξαναμάζεψε προσθέτοντας «ολοένα, καθώς όλο και αναδύονταν παλιές μνήμες και νέες πληροφορίες».

Η ώρα της απόφασης

«Ομολογώ ότι δεν είναι εύκολη η συλλογή τραγουδιών για παιδιά. Την εποχή που αυτά ήταν ακόμα στα χείλη του λαού, ελάχιστοι καταπιάνονταν να συλλέξουν και να εκδώσουν τα λόγια και τη μελωδία τους. Οι γονείς ήταν πολύ απασχολημένοι και κουρασμένοι για να τα τραγουδήσουν, οι νηπιαγωγοί και οι βρεφοκόμοι πολύ επαγγελματίες για να τα εμπιστευτούν όταν υπήρχαν τόσοι δίσκοι με φωνές που παιδιάριζαν συγκινητικά. Θέλησα λοιπόν να τα βγάλω στον ήλιο. ‘Η θα λάμψουν ή θα ξεθωριάσουν». Ακολουθώντας τον πρόλογο της Ζωής Βαλάση, συναντάμε οδηγίες για τη δομή της συλλογής για να μπούμε στα βαθιά… με τα υπέροχα «Ταχταρίσματα». Εδώ μπορούμε να βρούμε τραγούδια όπως το «Τίρι τίρι τίρι ρο», «Το παιδί μου το καλό», «Ω, να χαρώ, χαρίνω το», «Το παιδάκι μου το άστρο», «Κουπεπέ», «Πλάθω κουλουράκια», «Εγια μόλα», «Οπα όπα!» με θέματα όπως «Για να φάει να μεγαλώσει», «Οταν ντύνουν το μωρό», «Παιχνιδάκια», «Για τη βασκανία», «Το παιδί θέλει χορό», «Πειράγματα», «Στα πρώτα βήματα», «Ονειρα γάμου», «Οταν το μωρό είναι άρρωστο», «Για τα βαφτίσια», «Παινέματα κι ευχές»: «Το παιδί μου τ’ όμορφο / το φεγγαροπρόσωπο. / Το παιδί το μάλαμα / τι το θέλει τ’ άλλαμα; / Το παιδί μου, το παιδί μου / το στολίδι της αυλής μου.

Το γοητευτικό ταξίδι συνεχίζεται με τα «Τραγουδάκια-παιχνίδια» («Μια ωραία πεταλούδα», «Αχ, κουνελάκι», «Κούνια μπέλα», «Ο λύκος», «Α μπε μπα μπλομ» κ.ά. ), «Της φύσης» («Φεγγαράκι μου λαμπρό», «Μάρτη, Μάρτη», «Βρέχει, βρέχει, μπουμπουνίζει» κ.ά), «Θαλασσινά» («Βγαίνει η βαρκούλα», «Ηταν ένα μικρό καράβι» κ.ά), «Περιπαιχτικά» («Παραμύθι μύθι μύθι» κ.ά), «Παραμυθοτράγουδα» («Η Ωραία Κοιμωμένη», «Ο γιος της νεράιδας» κ.ά), «Κλιμακωτά» («Στο παζάρι» κ.ά), «Του χορού» («Πέρα στους πέρα κάμπους», «Μήλο μου κόκκινο», «Κάτω στο γιαλό», «Ενα νερό κυρα-Βαγγελιώ» κ.ά) και τέλος τα «Κάλαντα και του Αγερμού».

Λαϊκά, όχι δημοτικά

«Τα τραγουδάκια της συλλογής «Παπαρούνα κόκκινη» χαρακτηρίζονται στον υπότιτλο ως λαϊκά, ακριβώς γιατί δεν είναι όλα δημοτικά, ενώ συνιστούν πράγματι κοινή ψυχαγωγία του λαού. Σκοπός της έκδοσης της συλλογής ήταν, αρχικά, η ανάγκη μου να ανασύρω από το σκοτεινό πηγάδι της λήθης τα λόγια και τους σκοπούς που ομόρφυναν πρώτα τα δικά μου παιδικά χρόνια και αργότερα τα παιδικά χρόνια των αγαπημένων μου, «να θαμάξει ο ντουνιάς» με τον πλούτο, τη χάρη, την ομορφιά της γλώσσας και του στοχασμού, που κρύβονται και φανερώνονται σε κάθε στίχο. Στη συνέχεια -ίσως και ταυτόχρονα, ποιος ξέρει;- έλπιζα να γίνει αυτή η έκδοση, με όλες τις αδυναμίες και τις παραλείψεις της, μια αφορμή για να μάθουν οι νεότεροι έναν τρόπο επικοινωνίας και ψυχαγωγίας που είναι ουσιαστικός, λυτρωτικός και αποτελεσματικός: μέσα από το τραγούδι και το παιχνίδι, με την κίνηση σύμφωνα με τον ρυθμό, πάνω στα πολύχρωμα γεφύρια των λέξεων, χάρη στην ανάλαφρη, θα ‘λεγες μεταξένια, ποιητική φαντασία».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή