Ενα πολιτικό ντοκιμαντέρ, με ευθεία άποψη εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, είναι το «Μεγάλο ξεπούλημα» του Φλόριαν Οπιτς. Ο Γερμανός σκηνοθέτης παρακολουθεί μια σειρά προσωπικών ιστοριών, από τις Φιλιππίνες μέχρι τη Νότια Αφρική, τη Βρετανία και την Κολομβία, παρουσιάζοντας πορτρέτα ανθρώπων που αναγκάζονται να ζουν τις συνέπειες των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών. Και μάλιστα υπηρεσιών ζωτικής σημασίας, όπως η παροχή νερού, ρεύματος, συγκοινωνιών και υγείας. Συμπέρασμα της ταινίας είναι ότι σε καμία περίπτωση η ιδιωτικοποίηση δεν έχει βελτιώσει τα πράγματα, αλλά το αντίθετο.
Στα 19 της χρόνια η Χάνα Μαχμαλμπάφ είναι σχεδόν βετεράνος κινηματογραφίστρια, αφού παρουσίασε την πρώτη της ταινία σε ηλικία 8 ετών! Η κόρη του Μοχσέν Μαχμαλμπάφ και αδελφή της Σαμίρα, στο «Ο Βούδας λιποθύμησε από ντροπή» (**) ακολουθεί την οικογενειακή θεματολογία και τεχνική, που εξελίσσεται πλέον σε μανιέρα, με μόνιμους πρωταγωνιστές παιδιά και έναν συναισθηματισμό που για όποιον έχει δει κάποιες ταινίες των Μαχμαλμπάφ δείχνει πια υπολογισμένος. Ενα κοριτσάκι θέλει πάση θυσία να πάει στο σχολείο, αλλά θα αντιμετωπίσει ένα σωρό δυσκολίες, ανάμεσά τους και τα επιθετικά αγόρια που επιμένουν να της φορέσουν χάρτινη μπούργκα.
Προβάλλονται ακόμη το «Μαύρο μπαλόνι», αυστραλέζικο οικογενειακό δράμα με την Τόνι Κολέτ και θέμα τον αυτισμό, και το «Superhero movie», παρωδία των ταινιών με υπερήρωες.