Μια παλιά αγαπημένη φίλη επιστρέφει. Ανανεωμένη. Καινούργια. Δυναμική. Το περιοδικό «Γυναίκα» -που ανήκει πλέον στην οικογένεια των εντύπων της «Καθημερινής»- ξανακυκλοφορεί στα περίπτερα στις 21 Μαΐου. Πενήντα οκτώ έτη μετά τη γέννησή της παραμένει όμορφη, κομψή, ποιοτική, με τη φιλοδοξία να συντροφεύει τις Ελληνίδες σε όλα τα σημαντικά μονοπάτια της ζωής τους, από τις σχέσεις μέχρι και τον επαγγελματικό στίβο. Πανέτοιμη για τις προκλήσεις της νέας εποχής.
Η «Γυναίκα» ήταν για περισσότερο από μισό αιώνα μια ζωντανή σχολή δημοσιογραφίας. Ηταν όμως και το περιοδικό που καθόρισε την αισθητική του ελληνικού Τύπου, με το επαναστατικό του στήσιμο αλλά και την ιδιαίτερη ματιά των εξωφύλλων του. Εγινε συνώνυμο του καλού γούστου. Ο ντιζάινερ Δημήτρης Αρβανίτης και η σχεδιάστρια Δάφνη Βαλέντε μιλούν στην «Κ» για το έντυπο που καθιέρωσε τις νέες εγχώριες δυνάμεις του ντιζάιν και της μόδας, διαμορφώνοντας μια ελληνική πρόταση σε διάφορους τομείς δημιουργίας.
Δημήτρης Αρβανίτης
Μια καθαρά ελληνική δημιουργική πρόταση
«Είναι λάθος να λέμε ότι το περιοδικό Γυναίκα απευθυνόταν μονάχα σε εκπροσώπους του ασθενούς φύλου. Αγοραζόταν από γυναίκες, αλλά διαβαζόταν και από άνδρες. Το πρωτοανακάλυψα διότι το αγόραζε η αδελφή μου. Ηταν φανατική αναγνώστρια μέχρι το τελευταίο τεύχος του περιοδικού. Ανακάλυψα τόσα πράγματα ξεφυλλίζοντάς το», μας λέει ο πολύπειρος ντιζάινερ Δημήτρης Αρβανίτης, συμπληρώνοντας: «Είχε πολύ καλές συνεντεύξεις και δημοσιογραφικές έρευνες. Διέθετε μια προσέγγιση στα πράγματα που θα μπορούσε να ενδιαφέρει έναν άνδρα. Κυρίως όμως αυτό που μου έμεινε στο μυαλό μου ήταν ορισμένα θέματα για την τέχνη και η ιδιαίτερη αισθητική του περιοδικού. Θα μπορούσε κανείς να την παραλληλίσει με εκείνη που χαιρόταν σε καλά έντυπα του εξωτερικού. Αναφέρομαι κυρίως στα αμερικάνικα. Εκείνη την εποχή, το μόνο που κυκλοφορούσε στον ελληνικό Τύπο ήταν κάτι άθλια τυπωμένα λαϊκά έντυπα».
Σύμφωνα με τον Δ. Αρβανίτη, αυτό που έκανε τη «Γυναίκα» να ξεχωρίζει σε ό,τι αφορούσε τα εξώφυλλά της, τις γραμματοσειρές και το στήσιμό της ήταν ότι επρόκειτο για μια καθαρά ελληνική δημιουργική πρόταση: «Ο Ευάγγελος Τερζόπουλος ήταν ο μέντορας του lay out. Ηταν πίσω από κάθε σελίδα και ενέπνεε τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόταν. Ηταν χαρισματικός και είχε άποψη. Οι γραφίστες ήταν ζυμωμένοι σε αυτό το πνεύμα εργασίας. Ολοι όσοι δούλευαν στο περιοδικό ήταν ανοιχτοί στις καινούργιες ιδέες αλλά με μέτρο.
Η ελληνική πρόταση δεν ίσχυε μόνο για το lay out. Η μόδα ήταν άλλο ένα σημαντικό κομμάτι που καθόρισε τη ματιά των Ελληνίδων. Θυμάμαι τα ρούχα που σχεδίαζε ο Γιάννης Τσεκλένης, που δεν θύμιζαν φιγουρίνια των ξένων οίκων, αλλά είχαν φρεσκάδα και ελληνικότητα. Ηταν η ίδια περίοδος που στο εξωτερικό γινόμασταν γνωστοί με τον Χατζιδάκι και τις καταχωρίσεις του ΕΟΤ. Ηταν τότε που πιστεύαμε στο ελληνικό θαύμα. Πρέπει να σας πω ότι όταν κάναμε την πρόσφατη έκθεση για τα επιτεύγματα του γραφείου του Φρέντυ Κάραμποτ και του ζεύγους Κατζουράκη, οι περισσότερες καταχωρίσεις που βρήκαμε στο Ελληνικό Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο ήταν από το περιοδικό «Γυναίκα»», μας εξηγεί ο ντιζάινερ που επιμελήθηκε το αφιέρωμα στο Μουσείο Μπενάκη.
«Ακόμα και τα φωτομοντέλα είχαν άλλον αέρα τότε», θυμάται. «Ηταν σοβαρές επαγγελματίες που αργότερα έκαναν οικογένεια. Η Εφη Μελά στο εξώφυλλο της «Γυναίκας» είχε τον αέρα μιας κλασάτης, αξιοπρεπούς ομορφιάς. Σήμερα, τα μοντέλα που βλέπουμε να φιγουράρουν δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνο το πρότυπο. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τα άρθρα. Σπάνια διαβάζεις κάτι ενδιαφέρον. Το lay out θυμίζει αχταρμά. Στις ημέρες μας δεν κάνουν κουμάντο οι δημοσιογράφοι, αλλά το marketing. Είναι όμως γνωστό ότι οι ιδέες φέρνουν χρήματα αλλά τα χρήματα δεν φέρνουν ιδέες. Οταν έκλεισε η «Γυναίκα», άρχισε να εκλείπει το καλό γούστο. Εύχομαι, λοιπόν, τώρα που το περιοδικό μπήκε στην οικογένεια των εντύπων της «Καθημερινής», να μας το ξαναθυμίσει. Το έχουμε απόλυτη ανάγκη».
Δάφνη Βαλέντε
Πάντα κάτι ριζοσπαστικό
Η γνωστή σχεδιάστρια μόδας Δάφνη Βαλέντε θυμάται επίσης να ξεφυλλίζει παλαιά τεύχη του περιοδικού που αγόραζε η μητέρα της: «Για πολλά χρόνια ήταν το μόνο μας ανάγνωσμα σε ό,τι αφορά τον περιοδικό Τύπο. Κρατούσε τα σκήπτρα της αναγνωσιμότητας και γενιές Ελληνίδων μεγάλωσαν μαζί του. Ηταν το έντυπο που δίδασκε σαβουάρ φερ, ένα εγχειρίδιο καλής συμπεριφοράς για τις γυναίκες. Τα ρεπορτάζ μόδας και οι φωτογραφήσεις έχουν χαραχθεί στη μνήμη μου. Θυμάμαι ότι οι ειδήσεις που αφορούσαν αυτόν τον τομέα ήταν πάντοτε εξαιρετικά ενημερωμένες. Τα θέματα μόδας ήταν πολύ προσεγμένα και βοηθούσαν τις αναγνώστριες να σχηματίζουν τη δική τους άποψη».
Η Δάφνη Βαλέντε έχει μια ειδική σχέση με το περιοδικό. «Στη «Γυναίκα» έκανα το πρώτο εξώφυλλο με ρούχα που είχα σχεδιάσει στα πρώτα μου βήματα. Ηταν το 1986, όταν ανακάλυψε τη δουλειά μου η Λάουρα Ντε Νίγκρις και την αγκάλιασε. Αυτή η εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου ήταν η πολιτική με την οποία αντιμετώπιζε τους νέους ανθρώπους η οικογένεια Τερζοπούλου και η συντακτική ομάδα του περιοδικού. Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο έντυπο έδινε έδαφος σε ταλαντούχους πρωτόβγαλτους επαγγελματίες. Μας βοήθησε να καθιερωθούμε και της οφείλουμε πολλά. Ελπίζω στη νέα της περίοδο η «Γυναίκα» να είναι εξίσου ανοιχτή στις καινούργιες δυνάμεις της δημιουργίας και να προτείνει πάντα κάτι ριζοσπαστικό για την εποχή της, όπως έκανε πάντα».