Εχει τη μουσική στο αίμα της και το τραγούδι είναι η ζωή της. Γεννημένη στη Μαγιόρκα της Ισπανίας, με καταγωγή από τη Νέα Γουινέα και την Κούβα, η 36χρονη Κόντσα Μπουίκα μεγάλωσε με μουσική, χορό και τραγούδι. Η εμφάνισή της αυτή την Πέμπτη, 24 Ιουλίου, στο Σχολείον της Πειραιώς, αναμένεται μελωδική, ρυθμική και γεμάτη ποικιλία. Η Μπουίκα άλλωστε δεν περιορίζεται σε ένα είδος: Από το φλαμένκο «πετιέται» στη σόουλ, από εκεί στο φανκ για να κάνει ένα πέρασμα από το χιπ-χοπ και να σταθεί στην τζαζ. Αυτή η ικανότητα της Μπουίκα στο λεγόμενο «cross-over» φαίνεται και από την πρόσφατη συνεργασία της με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Η «Κ» συνομίλησε με την Μπουίκα, με αφορμή την επικείμενη συναυλία της και τη συνεργασία της με την Ελληνίδα τραγουδίστρια. «Οι μουσικές μου επιρροές έχουν προέλευση την Αφρική», διευκρίνισε από την αρχή, όταν τη ρωτήσαμε για τυχόν ισπανικές επιρροές στη μουσική της, δεδομένου ότι μεγάλωσε στη Μαγιόρκα. «Στην μπάντα μου συμμετέχουν πολλοί Κουβανέζοι μουσικοί, είχα έναν παππού που έζησε για λίγο στην Κούβα αλλά αυτό δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη μουσική μου. Αλλες μουσικές επιρροές είχα από τη μουσική που ακούγαμε στο σπίτι μου και στη γειτονιά μου. Στο σπίτι ακούγαμε σχεδόν τα πάντα, αλλά στη γειτονιά άκουγες παντού φλαμένκο. Με αυτή τη μουσική μεγάλωσα και αυτή αποτελεί το φυσικό soundtrack της παιδικής μου ηλικίας».
Λας Βέγκας: ταξίδι επιβίωσης
Η Μπουίκα είχε από μικρό παιδί ανεπτυγμένο μουσικό ταλέντο. Ωστόσο, η ζωή της άλλαξε δραστικά όταν μετά από κάποιες εμφανίσεις της στο Λονδίνο, την άκουσε ο Πατ Μέθενι και την κάλεσε σε μια συναυλία του. Τότε μπήκε για τα καλά στη ζωή της η τζαζ; «Η τζαζ ήταν πάντα στη ζωή μου», αποκρίνεται, «πολύ πριν αρχίσω να εμφανίζομαι σε τζαζ κλαμπ. Τζαζ ακούγαμε και στο σπίτι, όταν ήμουν μικρή».
Ομως η Μπουίκα δεν περιορίστηκε σε μικρά ή μεγάλα τζαζ κλαμπ αλλά έφτασε μέχρι τα καζίνο του Λας Βέγκας! Οταν τη ρωτάμε σχετικά, το πρώτο πράγμα που μας είπε ήταν ότι «ήταν μια πολύ δύσκολη εμπειρία». Γιατί; «Μα πήγα εκεί χωρίς να ξέρω τίποτα πολύ καλά. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα πού πήγαινα. Συνάδελφοί μου από τα καζίνο της Palma μου είπαν ότι εκεί υπήρχαν πολλά καζίνο και αυτό σήμαινε δουλειά. Η άφιξή μου ήταν τραυματική εμπειρία. Η «πόλη» ήταν μια συλλογή από καζίνο στη μέση του πουθενά. Εγώ πίστευα ότι οι Ισπανοί είμαστε νόμιμοι σε όλον τον κόσμο και μόλις έφτασα εκεί κατάλαβα πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Καθώς δεν είχα χαρτιά, για να επιζήσω έπρεπε να κάνω 3 δουλειές. Ο γιος μου που τότε ήταν πολύ μικρός ήταν μαζί μου και έπρεπε να φροντίσω να βρω χρήματα για να φάει και για να μπορώ να πληρώσω το νοίκι. Δεν ήταν ένα ταξίδι καλλιτεχνικό… Ηταν ένα ταξίδι επιβίωσης».
Στη Νέα Υόρκη
Η Μπουίκα επιβίωσε του Λας Βέγκας και σύντομα βρέθηκε στη Νέα Υόρκη, να εμφανίζεται στη «Μέκκα της τζαζ», στο Blue Note Jazz Club, προσκεκλημένη της Rachell Ferrell, της ντίβας της νεοϋορκέζικης τζαζ σκηνής. Η ίδια ισχυρίζεται ότι δεν αναγνωρίζει διαφορετικά είδη μουσικής. «Δεν μου αρέσει να βάζω ετικέτες και τίτλους στα πράγματα. Μου αρέσει πιο πολύ τα πράγματα να είναι ρευστά. Η μουσική μπορεί να με πάει μακριά… Και εγώ είμαι από αυτούς που αφήνονται να παρασυρθούν. Πάνω απ’ όλα, θεωρώ τον εαυτό μου τραγουδίστρια. Και ελπίζω όταν συμπληρώσω τα 50 χρόνια να με θεωρούν μια «πολλά υποσχόμενη τραγουδίστρια» της τζαζ».
Και συνθέτις…
Πέντε άλμπουμ έχει στο ενεργητικό της η Μπουίκα και, όπως λέει η ίδια: «Για μένα, οι δίσκοι μόλις ηχογραφηθούν… παύουν να μου ανήκουν. Είναι για τους άλλους. Προτού κάθε δίσκος μου φτάσει στα καταστήματα δίσκων, εγώ ήδη εργάζομαι σε καινούργια πράγματα». Σημαντικό είναι επίσης ότι η Μπουίκα δεν είναι μια απλή ερμηνεύτρια αλλά συχνά γράφει η ίδια τα τραγούδια της. «Οχι όλα», σπεύδει να διευκρινίσει, «μεγάλο μέρος αυτών όμως, ναι. Τα τραγούδια μου πάντα έχουν να κάνουν με πράγματα που έχω ζήσει, με τα συναισθήματά μου, με τις προσωπικές μου εμπειρίες. Δεν μπορώ να γράψω για πράγματα που δεν γνωρίζω… Συνθέτω μουσική για να εξωτερικεύσω όλες τις λύπες, για να μην παραμένουν μέσα μου και μου κάνουν κακό. Το να συνθέτω είναι για εμένα ένας τρόπος καθαρτήριας άσκησης».
Οπως είπαμε και στην αρχή, η Μπουίκα συνεργάστηκε στην τελευταία δισκογραφική δουλειά της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Τη ρωτάμε πώς ήταν αυτή η εμπειρία. «Θαυμάσια», λέει αμέσως. «Κατ’ αρχάς, ταιριάξαμε μουσικά κι επιπλέον με εντυπωσίασε. Εγώ έπαιζα εντός έδρας: Τραγουδούσα στη γλώσσα μου, στο στούντιο του Javier Limon (που είναι σαν δικό μου), μια copla (που είναι ένας ρυθμός που εγώ κατέχω)… Εκείνη δεν είχε τραγουδήσει ποτέ στη ζωή της copla, και σίγουρα δεν μιλάει ισπανικά. Στ’ αλήθεια, δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ για να ηχογραφήσει το τραγούδι. Το οποίο βγήκε καταπληκτικό… Ακόμα δεν το έχω ακούσει μιξαρισμένο και τελειωμένο αλλά υποψιάζομαι ότι θα είναι απίστευτο. Αφού ηχογραφήσαμε καθήσαμε και συζητήσαμε πολλή ώρα. Μου διηγήθηκε πραγματικά πολύ όμορφα πράγματα. Η Ελευθερία έχει πολύ περισσότερα χρόνια από εμένα στη μουσική και άκουσα από εκείνη πράγματα θαυμάσια».
Ιnfo
Η Concha Buika γεννήθηκε το 1972 στη Μαγιόρκα της Ισπανίας. Ξεκίνησε τη μουσική της καριέρα κατά τη δεκαετία του ’90, έχοντας εμφανιστεί σε διάφορα μέρη του κόσμου και σήμερα έχει τρία άλμπουμ στο ενεργητικό της. Το δεύτερο άλμπουμ της (Mi nina Lola) απέσπασε το βραβείο για την Καλύτερη Μουσική Παραγωγή καθώς και το βραβείο Καλύτερου Ισπανόφωνου Αλμπουμ στα Μουσικά Βραβεία της Ισπανίας το 2007. Το τρίτο της άλμπουμ (Nina de Fuego) είχε παραγωγό τον βραβευμένο με Γκράμι Javier Limon. Στη χώρα μας το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου.
Η Μπουίκα θα πραγματοποιήσει μία εμφάνιση στις 24 Ιουλίου, στο Σχολείον, στην Πειραιώς 52, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.