Τελευταίο «αντίο» στον Βάσο Ανδρονίδη

Τελευταίο «αντίο» στον Βάσο Ανδρονίδη

2' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα απορούσε κι ο ίδιος ο Βάσος Ανδρονίδης για το πόσοι φίλοι και συνάδελφοι παραρέθηκαν χθες το πρωί στο Νεκροταφείο Ζωγράφου για να τον αποχαιρετίσουν. Η επιθυμία του ήταν να ταφεί με πολιτική κηδεία, σε στενό οικογενειακό κύκλο, και ο θάνατός του να γίνει γνωστός μετά την ταφή. Κι όμως περίπου 100 άνθρωποι, φίλοι, συνάδελφοι και μαθητές του καλού ηθοποιού Βάσου Ανδρονίδη συμπαραστάθηκαν στην οικογένειά του, και στήριξαν ο ένας τον άλλο για μια απώλεια που δεν ήταν αναμενόμενη.

Ο Βάσος Ανδρονίδης παραθέριζε στην αγαπημένη του Λέρο, όπως όλα τα τελευταία χρόνια, έχοντας γύρω του την οικογένειά του και τους πολλούς φίλους που απέκτησε στο νησί των Δωδεκανήσων, όταν υπέστη βαρύ εγκεφαλικό. Μεταφέρθηκε στο Θριάσιο Νοσοκομείο, αλλά παρά τις εξαιρετικές προσπάθειες των γιατρών και τη φροντίδα που δέχτηκε, δεν έγινε δυνατόν να σωθεί.

Χθες, στις 11 το πρωί, στο Νεκροταφείο Ζωγράφου, βρέθηκαν όλοι, συντετριμμένοι. Την ίδια στιγμή, οι καμπάνες στη Λέρο χτυπούσαν πένθιμα. «Εσύ που πάσχιζες ν’ αλλάζεις τα πράγματα, εκεί που θα είσαι, όλο και κάποια αλλαγή θα κάνεις», είπε ένας από τους αγαπημένους του μαθητές, ο Γιώργος Γιαννακάκος, εκ μέρους όλων, σε κείμενο που συνυπέγραφε ο συγγραφέας Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης. Τον λόγο πήρε μετά ο Γάλλος γαμπρός του, Ζαν: «Οι λέξεις ήταν θησαυροί για μοίρασμα και τις ζούσες με όλο σου το σώμα. Η πρώτη λέξη που έμαθα από σένα ήταν «καταπληκτικό» κι ήταν αυτή που σε χαρακτήριζε». «Μου έμαθες ό,τι κάνω, να το αγαπάω πραγματικά», είπε η νεαρή εγγονή του Ζωή, μοιραζόμενη με τους φίλους του παππού της, ό,τι κρατάει από κείνον. Η κόρη του Ολια σκιαγράφησε την προσωπικότητά του και τις αρχές του: «Το θέατρο και η ζωή ήταν αξεδιάλυτα δεμένα μέσα σου. Είχες μια ζωή γεμάτη φίλους καρδιακούς, πάθος για ζωή και αποφασιστικότητα για δουλειά. Το πάθος για τη δουλειά ήταν η πυξίδα σου. Πατέρα μου, τώρα που η φωνή σου σώπασε, οι ρίζες που άπλωσες μέσα μου έχουν στερεωθεί σε τρεις λέξεις: έντιμα, σεμνά και σοφά».

Σε όλη τη διάρκεια της κηδείας, τη θλίψη της οικογένειας και των φίλων του Βάσου Ανδρονίδη συνόδευε η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, για την οποία είχε φροντίσει ένας άλλος αγαπημένος του μαθητής, ο Τάσος Αποστόλου.

Γεννήθηκε το 1930 στο Κάιρο της Αιγύπτου και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και ως μαθητής διακρίθηκε στην παράσταση «Η μικρή μας πόλη». Η πρώτη του επαγγελματική παρουσία στο θέατρο έγινε το 1955 με τον θίασο της Βίλμας Κύρου στο έργο του Βέμπερ «Τρελοκόριτσο». Συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης, το Εθνικό Θέατρο και πολλούς θιάσους, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα ρεπερτορίου. Ηταν ένας κατ’ εξοχήν ηθοποιός του θεάτρου, παρ’ ότι είχε πάρει μέρος σε περίπου 70 ταινίες («Ο θάνατος θα ξανάρθει», «Η αυγή του θριάμβου», «Συνοικία το όνειρο», «Πάρε το όπλο σου, Θανάση», «Ελευθέριος Βενιζέλος», «Η Αριάδνη στη Λέρο», κ.ά.). Οπως είχε πει όμως σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, «ο κινηματογράφος, για μας τους ηθοποιούς του θεάτρου, ήταν κάτι το βοηθητικό».

Ηταν παρών στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στη θεατρική διδασκαλία και στον συνδικαλισμό των ηθοποιών, πρωτοστατώντας για την επανασύσταση του ΣΕΗ, το 1974. Από το 1981 συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση της «Θεατρικής Ομάδας Λέρου» και σκηνοθέτησε δέκα έργα. Για την προσπάθειά του αυτή οι κάτοικοι της Λέρου τον τίμησαν με όλες τις δυνατές τιμές. Μια ζωή με γνώμονα τον πολιτισμό και την παρέμβαση ήταν η ζωή του Βάσου Ανδρονίδη. Μέχρι το τέλος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή