Προ-βολες

1' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι ωραίο να βγαίνεις από το σινεμά, Σάββατο βράδυ, και αντί για κορναρίσματα και εξατμίσεις, να σε υποδέχονται νταούλια και μουσικές. Κυρίως, αν δεν είσαι μποτιλιαρισμένος στην Πανεπιστημίου, αφού η αστυνομία είχε αποκλείσει τη Χαριλάου Τρικούπη και φυσικά την οδό Ακαδημίας. Εκεί, καταμεσής του οδοστρώματος, οι καλλιτέχνες-καταληψίες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής είχαν αφήσει προσωρινά τη θαλπωρή του θεάτρου «Ολύμπια» και είχαν στήσει ένα υπαίθριο πάρτυ, με καλεσμένους τους φίλους τους και όσους Αθηναίους έκαναν χάζι από το πεζοδρόμιο.

Ετσι κάπως καταλάβαμε ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή τελεί από την περασμένη Παρασκευή υπό κατάληψη. Τα πανό που είχαν αναρτηθεί στην είσοδο του θεάτρου μάς διαφώτισαν περισσότερο: «Απελευθέρωση στους συλληφθέντες», «Δράσεις σε κάθε γειτονιά, όχι στις πόλεις-φυλακές», προλάβαμε να διαβάσουμε. Οι καταληψίες συνδέουν την κίνησή τους με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Θεωρούν τη Λυρική έναν ακόμα μολυσμένο φάρο της μεγαλοαστικής Αθήνας και την μετατρέπουν διά της βίας σε αυτοδιαχειριζόμενο στέκι καλλιτεχνικής έκφρασης. Σε καθημερινή βάση καταρτίζεται πρόγραμμα εκδηλώσεων.

Αν αναρωτιέστε γιατί κατάληψη ειδικά στη Λυρική, οι οργανωτές εξηγούν ότι υπάρχουν ιστορικοί λόγοι. Ετσι μαθαίνουμε ότι στην καρδιά της Κατοχής η ΕΛΣ (τις τελευταίες ημέρες διαβάζεται ως: Εξεγερμένη Λαϊκή Σκηνή) ανέβασε Στράους στο θέατρο Παρκ. Ακόμα: «Ο Βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη παρουσιαζόταν στις 17 Ιουλίου 1948. Ταυτόχρονα, βόμβες Ναπάλμ δοκιμάζονταν για πρώτη φορά στον Γράμμο, όπου κορυφωνόταν ο Εμφύλιος». Γενικά, οι αμαρτίες της Λυρικής δεν έχουν τελειωμό και, τελικά, δεν έχει τόσο σημασία.

«Η κατάληψη ενός συμβόλου σαν τη Λυρική δεν έγινε για αποπληρωμή ιστορικών χρεών», εξηγούν οι «Ελεύθεροι Λυρικοί», όπως επονομάζονται, «έγινε απλά γιατί θέλουμε να θυμίσουμε σε όλους, διοικούντες, κυβέρνηση, καλλιτέχνες ή θεατές, ότι εκεί έξω και τώρα μέσα, υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, αναπόσπαστο τμήμα του λαού της χώρας μας, που δεν μπορείτε να τον αγνοείτε, παρά το γεγονός ότι πυροβολιέται, πνίγεται με δακρυγόνα, κατεβαίνει σε μπλόκα, απαιτεί λίγο αέρα αντί για τσιμέντο και συγχρόνως, αναρωτιέται και διεκδικεί μια άλλη θέση της τέχνης στην κοινωνία».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή