Φωτορεπορτάζ ή τέχνη; Ιστορία ή μαρτυρία; Αποτύπωση ιστορικών στιγμών ή μια ασπρόμαυρη γοητευτική όψη ενός μέρους του κόσμου; Οι ιστορικοί της φωτογραφίας έχουν πολλά να πουν για τη ματιά του Δημήτρη Χαρισιάδη μέσα από τον φωτογραφικό του φακό. Ο επισκέπτης της έκθεσης που χθες εγκαινιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη, αλλά και ο αναγνώστης του πλουσιότατου καταλόγου που κυκλοφόρησε το Μουσείο, θ’ αφήσει μόνο τις αισθήσεις του να τον οδηγήσουν. Θα σταθεί σε πολλά, θα θαυμάσει πολλά, θα εκπλαγεί με ακόμα περισσότερα. Κι όχι μόνο με τη ματιά του Δημήτρη Χαρισιάδη, αλλά κυρίως με αυτά που σαγήνευσαν κι εκείνον. Δηλαδή, από τη σύνθετη διαδρομή μιας χώρας, της Ελλάδας, και των ανθρώπων της ανάμεσα στα χρόνια του ’30 και του ’60.
Παρούσες η αστική τάξη όσο και η ύπαιθρος. Τα χειρωνακτικά επαγγέλματα, οι οικοτεχνίες, αλλά και τα βήματα προς μια βιομηχανική ανάπτυξη. Οι ώρες του μόχθου, αλλά και οι ώρες της σχόλης και της αθωότητας. Οι περίοδοι της πείνας και τα χρόνια της αφθονίας και της ανοικοδόμησης της νέας Αθήνας. Οι ώρες της τέχνης και το πάθος των συγκρούσεων.
Σε κάθε στιγμή, σε κάθε φωτογραφία, σε κάθε χρονιά αυτών των γεμάτων τριάντα-σαράντα χρόνων, πρωταγωνιστούν τα πρόσωπα ή το πρόσωπο. Των Ελλήνων του Μεσοπολέμου, της Κατοχής, των μεταπολεμικών χρόνων.
Οι φωτογραφίες του Δημήτρη Χαρισιάδη (δίπλα σ’ εκείνες του Μελετζή, του Μπαλάφα, της Παπαϊωάννου, του Τλούπα) ανακάλυψαν, αποκάλυψαν και διέσωσαν για πάντα εκφράσεις και όψεις μιας κοινωνίας που σε πολλούς δεν θυμίζει σχεδόν τίποτα πια. Και που στην πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν σήμερα σ’ αυτόν τον τόπο μπορεί να φαίνονται γραφικές και ατελείωτα μακρινές.
Ασφαλώς και είναι υψηλή τέχνη οι φωτογραφίες του Δημήτρη Χαρισιάδη. Αλλά παίζουν και τον ρόλο του ρεπορτάζ, με την έννοια ότι απαθανάτισαν στιγμές, πρόσωπα, εκφράσεις και γωνίες που είναι μέρος μιας συνέχειας. Είναι το παρελθόν μιας χώρας, τα δειλά βήματα μιας κοινωνίας που σήμερα υπερδανείζεται από πιστωτικές κάρτες, που καταναλώνει ως αντίδοτο στην πλήξη. Οχι δεν ήταν πανάκεια εκείνες οι δεκαετίες. Ηταν απλώς το χθες που προηγήθηκε.