Θα μπορούσε να είναι ερώτηση σε τηλεπαιχνίδι: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Νίκος Καζαντζάκης, εκτός από την κρητική τους καταγωγή, τι άλλο κοινό έχουν; Οτι τα αεροδρόμια που «βαφτίστηκαν» με το όνομά τους ξεχωρίζουν… για την αδιάφορη αρχιτεκτονική τους! Η μετεγκατάσταση του αερολιμένα του Ηρακλείου Κρήτης, του δεύτερου σε επιβατική κίνηση στη χώρα, πρόκειται να δημοπρατηθεί μέσα στο έτος και απ’ ό, τι φαίνεται ούτε λόγος για διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό: «θα γίνει ειδική μελέτη για την αναγκαία αρχιτεκτονική και περιβαλλοντική προσέγγιση».
Παρουσιάζοντας τα σχέδια του νέου αεροδρομίου Ηρακλείου, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς δεν έκανε την έκπληξη. Αλλωστε, όλα τα δημόσια έργα κατασκευάζονται με το γνωστό σύστημα της μελετοκατασκευής, που αντιμετωπίζει την αρχιτεκτονική ως «φτιασίδι».
Ωστόσο, ο κ. Σουφλιάς έκανε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: «Δεν θέλουμε να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα με το αεροδρόμιο της Αθήνας, που όταν κάποιος προσγειωθεί δεν είναι δυνατόν να καταλάβει ότι έφθασε στην Ελλάδα», ανέφερε. Η μελέτη την οποία ανέθεσε «θα διασφαλίσει την αναγνωρισιμότητα του νέου αεροδρομίου και την αβίαστη ένταξή του στο ιστορικό, πολιτιστικό, φυσικό και δομημένο περιβάλλον της Κρήτης».
Οι δηλώσεις αυτές είναι δεδομένο ότι προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης στους Ελληνες αρχιτέκτονες, που φαντάζονται αίφνης το νέο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» ως ένα υπέρλαμπρο μινωικό παλάτι ή ως έναν… τεράστιο ντάκο, φόρο τιμής στην κρητική διατροφή. Ανεξάρτητα όμως με τι ακριβώς ο υπουργός εννοεί, οι παρατηρήσεις του θέτουν ένα σαφές δίλημμα: πρέπει ένα διεθνές αεροδρόμιο να ακολουθεί το «τοπικό», παραπέμποντας σαφώς στην περιοχή όπου βρίσκεται ή μπορεί να «μιλάει» στη διεθνή γλώσσα της αρχιτεκτονικής, δημιουργώντας νέα τοπόσημα; Στο ερώτημα αυτό απαντούν σήμερα στην «Κ» δύο γνωστοί για την προοδευτική τους ματιά αρχιτέκτονες.