Το σκηνικό είχε στηθεί από νωρίς στον λιθόστρωτο χώρο του λιμανιού. Ενας «θερινός κινηματογράφος» με τα «making off» επί της οθόνης άνοιγε επισήμως τις πόρτες τού εκ βάθρων ανακαινισμένου Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Οι διοργανωτές δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο σύμμαχο από το φεγγάρι που βυθιζόταν στο Θερμαϊκό για την επιτυχία μιας κινηματογραφικής γιορτής, που θα αποκάλυπτε στο κοινό το νέο πρόσωπο του Μουσείου! Η νύχτα ήταν μαγική ώστε να παρασύρει «θεατές», ανώνυμους και επώνυμους, στη μαγεία του σινεμά με ξεναγό τον Τάκη (γιο του Γιάννη Μανάκη, ανιψιό του Μίλτου), υπαρκτό και φανταστικό πρόσωπο ταυτοχρόνως.
Το Μουσείο Κινηματογράφου απέκτησε πλέον ταυτότητα αφήνοντας στο παρελθόν το μουσείο-βιτρίνα και την αποστασιοποιημένη σχέση θεατή-θεάματος. Ο μουσειολογικός και αρχιτεκτονικός του σχεδιασμός, εμπνευσμένος από το τέχνασμα της πομπίνας που ξετυλίγει καρέ-καρέ την ιστορία του ελληνικού σινεμά, είναι ομολογουμένως ευρηματικός. Μέσα σε 600 τ.μ. η ολιγομελής ομάδα, κατόρθωσε να διαμορφώσει έναν μουσειακό άξονα με εύρος, βάθος και αρμονία, στα μέτρα του χώρου, των αντικειμένων, των χρημάτων που διέθεσε και των δυνατοτήτων που παρέχει η νέα τεχνολογία για ένα μουσείο της επόμενης γενιάς.
Δεμένο, σφιχτό, οικείο και σύγχρονο προσφέρεται για κάθε επισκέπτη που επιθυμεί να το διατρέξει μέσα σε πέντε, σε 55 ή σε 205 λεπτά, αφού οθόνες αφής συμβάλλουν στην περιήγηση. Η μουσειακή διάσταση της άυλης μάζας του σινεμά δεν αποτελεί απλώς το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης βάσης τεκμηρίωσης, αλλά και μια νοσταλγική αποτύπωση της ασπρόμαυρης κινηματογραφικής διαδρομής, σταθμοί της οποίας έχουν συνδεθεί με την πόλη τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Η Θεσσαλονίκη έχει πια ένα ακόμη μουσείο, κι ένα επιπλέον hot spot για τους επισκέπτες της. Θετικές εντυπώσεις κατέγραψαν ήδη ξένοι επισκέπτες και αστέρες του σινεμά, ανάμεσά τους και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, που ήταν συμβολικά ο πρώτος του επισκέπτης. Δεν απομένει παρά να εκτιμηθεί δεόντως και από τους κατοίκους της πόλης.