«Υπόθεση Τόμας Κράουν» ****
Μία από τις καλύτερες επανεκδόσεις του φετινού καλοκαιριού είναι ένα μείγμα ερωτικού μελοδράματος και κοσμοπολίτικης αστυνομικής περιπέτειας, με σκηνοθετικό στυλ και ερμηνείες από τον Στιβ Μακ Κουίν και τη Φέι Ντάναγουεϊ. Ενας πάμπλουτος επιχειρηματίας, ο Τόμας Κράουν, οργανώνει τη ληστεία μιας τράπεζας. Η επιχείρηση εκτυλίσσεται με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού και τα κλοπιμαία καταλήγουν σε μια τράπεζα της Γενεύης. Στη συνέχεια, η ντετέκτιβ μιας ασφαλιστικής εταιρείας πλησιάζει τον Τόμας Κράουν πιστεύοντας πως αυτός είναι ο ένοχος. Ο έρωτας, που ακολουθεί, κλιμακώνεται σαν ένα παιχνίδι εξαπάτησης. Το τραγούδι των τίτλων «The Windmills Of Your Mind», του Μισέλ Λεγκράν με τη φωνή του Νόελ Χάρισον, βραβεύτηκε με Οσκαρ. Η «Υπόθεση Τόμας Κράουν» γυρίστηκε το 1968 από τον Νόρμαν Τζούισον. Ο,τι πρέπει για τα θερινά σινεμά.
«Μπελίσιμα»***
Αλλη μια επανέκδοση. Το ασπρόμαυρο «Μπελίσιμα» γυρίστηκε το 1951 και ανήκει στην πρώτη περίοδο του Λουκίνο Βισκόντι. Το σενάριο Τσεζάρε Τζαβατίνι (ένας εκ των πατριαρχών του ιταλικού νεορεαλισμού) αποτέλεσε το θεμέλιο για ένα σχόλιο του Βισκόντι γύρω από τη σχέση του θεάματος με την αληθινή ζωή. Μια λαϊκή ονειροπαρμένη γυναίκα καταφέρνει να δεχτούν τη μικρή κόρη της να παίξει σε μια ταινία. Ομως, τα περιπαικτικά σχόλια κατά την προβολή ενός δοκιμαστικού την προσγειώνουν στην πραγματικότητα. Η Αννα Μανιάνι, η ψυχή και σάρκα του «Μπελίσιμα» δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Δίπλα της ο Βάλτερ Κιάρι, ο Αλμπέρτο Ανοβάτσι και η μικρή Τίνα Απισέλα.
«Το δέντρο που πληγώναμε»****
Η πιο ζεστή και τρυφερή στιγμή του παιδιού στον ελληνικό κινηματογράφο. Σε αυτή την ταινία του Δήμου Αβδελιώδη το παιδί και η αθωότητα αποτελούν ένα πρόσχημα για την επιστροφή σε τοπίο μνήμης, εν πολλοίς φαντασιακό, όπου η ευτυχία και η δυστυχία συμπλέουν. Το 1960, σε ένα μαστιχοχώρι της Χίου μια παρέα παιδιών παρασύρεται στη ζέστη του ελληνικού καλοκαιριού. Το μαστιχόδεντρο δακρύζει, όπως ο μικρός πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Αχιλλέας, απέναντι στον δάσκαλο με τη βέργα, στη μάνα με την παντούφλα στο χέρι, στον θείο που στέκει παρέκει κι αρκείται σ’ ένα τράβηγμα του αυτιού. Η απουσία του πατέρα παρεισφρέει διακριτικά κι απλώνεται στις εικόνες σαν μια απροσδιόριστη αίσθηση απώλειας, που συνυπάρχει με μια απροσδιόριστη επιθυμία για κάτι που πρέπει να προλάβεις να ζήσεις πριν χαθεί οριστικά.
Το «Δέντρο που πληγώναμε» ξαναπροβάλλεται στη μεγάλη οθόνη μαζί με τη μικρού μήκους ταινία του Αβδελιώδη «Αθέμιτος συναγωνισμός».
«Disco»*
Το «Full Monty» αλά γαλλικά σε μια κομεντί του Φαμπιέν Οντενιέντε. Ενας άνεργος ξαναβρίσκει τους παλιούς φίλους του με σκοπό να ξαναπάρουν μέρος σε ένα χορευτικό διαγωνισμό ντίσκο.