«Κίτρινο σκυλί», συνδυασμός λόγου που δαγκώνει και κωμωδίας

«Κίτρινο σκυλί», συνδυασμός λόγου που δαγκώνει και κωμωδίας

1' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΘΕΑΤΡΟ. Πραγματοποιήθηκαν επιτέλους οι παραστάσεις του «Κίτρινου σκυλιού» του Μισέλ Φάις στο θέατρο Από Μηχανής – αν και πολύ λιγότερες από εκείνες που είχαν αρχικά προγραμματιστεί: μόλις τρεις, με τα έσοδα από την πρώτη και την τρίτη παράσταση να πηγαίνουν στην ίδια την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Θυμίζουμε ότι η τραγωδία της τελευταίας ενέπνευσε τον Φάις να γράψει έναν πυρετώδη μονόλογο διάρκειας μιας ώρας περίπου με τον τίτλο «Το κίτρινο σκυλί».

Ως γνωστόν, η πρεμιέρα του έργου στιγματίστηκε από τους βανδαλισμούς ομάδας είκοσι περίπου ατόμων, τα οποία εισέβαλαν στο θέατρο προξενώντας εκτεταμένες ζημιές. Η παράσταση κινδύνεψε να μην ανεβεί ποτέ, όμως την περασμένη Δευτέρα την παρακολουθήσαμε – διακρίνοντας στους τοίχους της σκηνής τις μπογιές που έριξαν οι «αντιεξουσιαστές». Το σκηνικό λιτό, γυμνό, θύμιζε σταθμό υπόγειου σιδηροδρόμου, όπου η ηρωίδα του Φάις, η καθαρίστρια Ρούσεβα (Αλεξία Καλτσίκη), ξετυλίγει το νήμα του εσωτερικού της βίου.

Το κείμενο -κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη- φέρει αυτούσια αυτή την πολυπρισματική δυναμική που χαρακτηρίζει τον πεζογραφικό λόγο του Φάις, όπως έχει ξεδιπλωθεί κυρίως στα τρία πρώτα του βιβλία, με αποκορύφωμα το εξαιρετικό αφήγημα «Aegypius Monachous». Ετσι και το «Κίτρινο σκυλί» αποτελεί εκρηκτικό μείγμα εξομολόγησης, καταβύθισης σε μνήμες ονειρικές αλλά και εφιαλτικές, προσωπικού δράματος και συλλογικού αδιεξόδου. Ακόμα, είναι ένας πολύ ερεθιστικός συνδυασμός ανάμεσα στον λόγο που δαγκώνει (κοινώς: το σαρκασμό) και στην κωμωδία που μπαίνει σαν σφήνα μέσα σε κάθε ανθρώπινη τραγωδία.

Επιπλέον, το «Κίτρινο σκυλί» είναι, με έναν υπόκωφο, διαθλαστικό τρόπο, ένα πολιτικό κείμενο, επικαιρικό, που εφορμά από το γεγονός, όχι για να το καπηλευθεί και να το ξεπουλήσει, αλλά για να αναδείξει πτυχές που συνήθως μένουν ξεχασμένες, αθέατες μάλλον, στο ημίφως. Μινιμαλιστική αλλά ουσιαστική η σκηνοθετική προσέγγιση από τη Λιλλύ Μελεμέ, όμως το κείμενο αναδεικνύεται από την πολυπρόσωπη Αλεξία Καλτσίκη που ερμηνεύει τη Ρούσεβα. Η Καλτσίκη ζωντανεύει το δροσερό κορίτσι που ήταν κάποτε η Ρούσεβα, την καλλιεργημένη κοπέλα που ξέπεσε ως μετανάστρια, την παντρεμένη που χώρισε, τη μητέρα που αγωνιά. Δύσκολα το συγκεκριμένο κείμενο θα έβρισκε πιο ιδανική ερμηνεύτρια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή