Η αντίθετη γνώμη…

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αγγ. Βερροπουλου, δικαστικός
Καλύτερη η λύση της γιαγιάς ή της νταντάς

Είμαι μητέρα τριών παιδιών, ηλικίας 10, 8 και 4 ετών. Η κόρη μου τον Σεπτέμβρη θα πάει για πρώτη φορά σχολείο, στο προνήπιο. Μέχρι σήμερα αναθέτω τη φροντίδα της στον παππού και τη γιαγιά. Οπως χαρακτηριστικά λέει η ίδια με χαμόγελο: «Πάω παππού – γιαγιά».

Κανένα από τα τρία παιδιά δεν πήγε σε παιδικό σταθμό και η επιλογή αυτή ήταν ενσυνείδητη. Πρακτικά όμως πρέπει να βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο στο οποίο αναθέτεις τη φροντίδα των παιδιών. Για ένα χρόνο η μητέρα μου κράτησε αγόγγυστα το μεγαλύτερο αγόρι. Αργότερα, έπειτα από προσπάθεια, είχαμε την τύχη να βρούμε μία πολύ καλή και ζεστή κυρία – μάνα, η οποία κράτησε τα δύο παιδιά έως ότου και το δεύτερο παιδί πήγε στο προνήπιο. Ενσωματώθηκε πλήρως στην οικογένεια και απέκτησε μία εν τοις πράγμασι συγγενική σχέση, την οποία ακόμη βιώνουν με τρυφερότητα τα παιδιά.

Δεν πιστεύω ότι τα παιδιά στερήθηκαν κάτι επειδή δεν πήγαν στον παιδικό σταθμό, ο οποίος αποτελεί λύση αναγκαστική εξαιτίας της εργασίας της μητέρας. Ασφαλώς ο χώρος φύλαξης των παιδιών πρέπει να είναι ασφαλής, ο δε άνθρωπος κατάλληλος. Προκειμένου να διακινδυνεύσει κανείς να εμπιστευθεί το παιδί του σε έναν άνθρωπο για του οποίου την καταλληλότητα δεν είναι σίγουρος, οπωσδήποτε θα πρέπει να προτιμήσει τη λύση του σταθμού.

Οσον αφορά άλλα επιχειρήματα υπέρ του παιδικού σταθμού, όπως ότι το παιδί όχι μόνον κοινωνικοποιείται αλλά και μαθαίνει διάφορα πράγματα (π. χ. αγγλικά!!!) ή έχει ενδιαφέρουσες δραστηριότητες (κολύμβηση – χορός), λεκτέα τα εξής: Αντιλαμβάνομαι κάποια αναγκαιότητα κοινωνικοποίησης στην περίπτωση ενός και μόνου παιδιού και πάντως μετά την ηλικία των 3 ετών. Σε περίπτωση όμως άλλων παιδιών στο σπίτι, η ανάγκη κοινωνικοποίησης καλύπτεται, ενώ συγχρόνως το παιδί «κτίζει» την σχέση του με το αδελφάκι του και μαθαίνει ένα σωρό πράγματα μέσα από το παιχνίδι και την επικοινωνία με το άλλο παιδί.

Σχετικά με «τις γνώσεις και τις δραστηριότητες», το παιδί ούτως ή άλλως θα μάθει στην ανάλογη ηλικία ό,τι προβλέπεται από το εκπαιδευτικό σύστημα: ήδη το νηπιαγωγείο έχει γίνει υποχρεωτικό για τα ελάχιστα ίσως παιδάκια που δεν «παρακολουθούσαν» τα μαθήματα του νηπιαγωγείου, επιπροσθέτως το δημοτικό έχει πλέον έναν χαρακτήρα πιο «εντατικοποιημένης – ενισχυμένης» διδασκαλίας (ενδεικτικά τα Μαθηματικά της Ε΄ Δημοτικού…).

Καταληκτικά, δεν νομίζω ότι τα παιδάκια στην τρυφερή ηλικία των 2 ή 3 χρόνων ή πάντως πριν από τα 4 θα πρέπει να ζορίζονται με οποιουδήποτε είδους μάθηση ή δραστηριότητα. Ανακύπτει μείζον το ερώτημα από πότε θα πρέπει το παιδάκι να ξυπνάει υποχρεωτικά νωρίς το πρωί, να πίνει με βιάση το γάλα του κ. λπ. αντί να μένει στον ήρεμο, οικείο και αγαπημένο χώρο του σπιτιού με τα αδερφάκια και τα αγαπημένα του παιχνίδια…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή