Σοφία Γιαλουράκη, «Ταξιδεύοντας με τον Ιάσονα», Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου, Πατάκης, 2009, σελ. 416.
– Μαρή πρασινουζούναρη και πρασινοζουσμένη, /
ποιος σ’ έμαθε και ζώνεσαι στα πράσινα γαλάζια,/
στα πράσινα, στα κίτρινα, στα λιανομεταξένια;/
– Η μάνα μου ήταν πέρδικα κι εγώ ήμουν χελιδόνα
και μ’ έμαθε να ζώνουμαι στα πράσινα, γαλάζια,/
στα κίτρινα, στα κόκκινα, στα λιανομεταξένια.
Για να καταλάβει ο υποψήφιος αναγνώστης (ενήλικας ή μη) πώς είναι δομημένο το ανά χείρας σύνθετο βιβλίο, θα ήταν καλύτερα να παρακολουθήσει τη διάρθρωση ενός από τα 39 κεφάλαια ως παράδειγμα. Ετσι, το πρώτο κεφάλαιο ξεκινά με το πρώτο επεισόδιο της μυθοπλασμένης ιστορίας με τον τίτλο «Ξαφνικό φευγιό». Ακολουθεί η Ενότητα «Το ξέρατε;», όπου παρέχονται πληροφορίες παντός είδους, οι οποίες έχουν όλες εδώ ως αντικείμενο την πόλη του Βόλου, όπου κατευθύνεται η ηρωίδα: ετυμολογία του ονόματός του, μικρή ιστορική αναδρομή, σχετικές αναφορές στη Μυθολογία. Στη συνέχεια παρατίθενται σχετικά αποσπάσματα από τη Λογοτεχνία (ποίηση ή / και πεζογραφία), για να κλείσει το κεφάλαιο (όχι πάντα) με ένα παιχνίδι (κατά προτίμηση ομαδικό) με ερωτήσεις γνώσεων αντλημένων από τις προηγούμενες σελίδες. Η ύλη της Ενότητας «Το ξέρατε;», όπως είναι φυσικό, ποικίλλει, ταξιδεύοντας άλλοτε στη νεότερη, την παλαιότερη ή την αρχαία Ιστορία και άλλοτε στην Αρχαιολογία, τις Τέχνες, τη Λαογραφία και τους ανθρώπους που τις υπηρέτησαν ή ακόμα και στη Βοτανολογία, ενώ τη Μυθολογική αναφορά μπορεί να αντικαταστήσει ένα παραμύθι ή ένας «θρύλος». Ολα τα παραπάνω, βέβαια, δεν έχουν κανέναν λόγο να μην μπορούν ενίοτε να ενσωματωθούν και στη μυθοπλασία, ως διηγήσεις, επί παραδείγματι, των προσώπων – η Σοφία Γιαλουράκη γνωρίζει άριστα, θα έλεγε κανείς ιδιοσυγκρασιακά, αυτή την τεχνική. Ας θυμηθούμε το εντελώς ξεχωριστό και τόσο δίκαια βραβευμένο (με το Κρατικό Βραβείο, το 2008) βιβλίο της «Τα πορτρέτα του Φαγιούμ και η μυστηριώδης μις Τζούλια» – εξάλλου, τόσο η Αίγυπτος όσο και η κλασική μουσική κάνουν αισθητή την παρουσία τους και στο ανά χείρας βιβλίο.
Η προαναφερθείσα σύνδεση των υπόλοιπων στοιχείων με τη μυθοπλασία στο «Ταξιδεύοντας με τον Ιάσονα» έχει και τις ιδιαίτερες στιγμές της, όπου ο συνειρμός είναι πιο ισχυρός από την πραγματολογική σύνδεση, όπως στην περίπτωση των «αρχαίων θεών της παρηγοριάς», για τους οποίους μαθαίνουμε στο σημείο εκείνο της ιστορίας όπου και η δωδεκάχρονη ηρωίδα μαθαίνει για το διαζύγιο των γονιών της. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα λαογραφικά στοιχεία που παρέχονται άφθονα σε όλες τις επιμέρους ενότητες του κάθε κεφαλαίου, καθώς η ίδια η μικρή ηρωίδα θέλει να γίνει δασκάλα, αλλά και λαογράφος, ακολουθώντας τα βήματα της γιαγιάς της. Το παρόν βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει με πολλούς ξεχωριστούς τρόπους ή και συνδυαστικά, δηλαδή, μπορεί να αποτελέσει ένα λογοτεχνικό ή μυθολογικό ή παραμυθιακό ή ιστορικό, λαογραφικό, φυσιολατρικό, αρχαιολογικό ανάγνωσμα ή έναν πλουσιότατο περιηγητικό οδηγό για τον Βόλο, το Πήλιο και πολλές γύρω περιοχές· ακόμη μπορεί να αποτελέσει όπως και είναι, μια συνένωση όλων αυτών. Θεωρώ, δε, πως ήταν στόχος της συγγραφέως αυτό που τελικά επετεύχθη, τουλάχιστον στην περίπτωση της γράφουσας (αν όχι του κάθε αναγνώστη): να θέλει να πάει και να δει και η ίδια όλα όσα περιγράφονται τόσο δελεαστικά.
Τα κείμενα της Σοφίας Γιαλουράκη είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ο δικός της κόσμος, ο εσωτερικός, της ψυχής και του πνεύματος. Είναι ένας κόσμος απίστευτα πλούσιος, που προσφέρεται γενναιόδωρα σε όποιον επιθυμεί να τον μοιραστεί μαζί της.