«Μαμά, φοβάμαι το σκοτάδι…»

«Μαμά, φοβάμαι το σκοτάδι…»

3' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ολα ξεκίνησαν ένα βράδυ που έλειπα και δεν ήμουν εκεί για να επιβάλω τη γνωστή «στρατιωτική» μου πειθαρχία. Η κόρη μου (δύο ετών) ξύπνησε μέσα στη νύχτα από έναν ξαφνικό θόρυβο και άρχισε να κλαίει. Ζήτησε να της ανάψουν ένα φως και από τότε «εγκαθιδρύθηκε» ο φόβος του σκοταδιού. Συν τον φόβο για τους έντονους, ξαφνικούς θορύβους να αυξάνεται σε σημείο να μας τρελαίνει όλους. Παλιά ήταν η ηλεκτρική σκούπα, το μπλέντερ, το σεσουάρ κ. ά. Τώρα πια φτάνει μια καρέκλα που σέρνεται, ένα παιχνίδι που πέφτει στον πάνω όροφο για να την ξυπνήσει με γοερά κλάματα, μαζί κι εμάς. Η κυρία που σηκώνει την τέντα της γύρω στις 3.30 – 4 κάθε μεσημέρι έχει γίνει ο εφιάλτης μας. «Η κυρία μπουμ κάνει δουλίτσες» κι άλλα πολλά δοκίμασα μέχρι που η «κυρία μπουμ» και το «παιδάκι» (η Μαρία, συνομήλικη της κόρης μου που συνηθίζει να παίζει σε «ακατάλληλες» ώρες) έχουν μετατραπεί στους πρωταγωνιστές των ημερών. Με τον φόβο (αυτή τη φορά δικό μου) ότι ανά πάσα στιγμή (της νύχτας ή του μεσημεριού) θα ακουστεί ο μοιραίος θόρυβος με τα επακόλουθά του. Το δε φως στο μπάνιο η το φωτάκι στο δωμάτιό της πρέπει οπωσδήποτε να ανάψει για να εξασφαλίσω τουλάχιστον ένα γαλήνιο νυχτερινό ύπνο, άσχετα εάν εκεί που κοιμάμαι μου έρχεται κάθε λίγο το φως στα μάτια. Στον φόβο των δυνατών θορύβων και του σκοταδιού ήρθε να προστεθεί και ο φόβος του αποχωρισμού όταν έφτασε η ώρα (πριν από λίγες μέρες) να ξαναπάει στον παιδικό σταθμό… Ευτυχώς αυτόν τον ξεπεράσαμε σχετικά γρήγορα!

Αποχωρισμοί

«Από τη στιγμή που κόβεται ο ομφάλιος λώρος, η ζωή είναι γεμάτη αποχωρισμούς. Με κάθε νέα φάση ανάπτυξης έρχεται κι άλλος ένας. Η πρόσληψη στερεάς τροφής οδηγεί τελικά σε αποχωρισμό από το στήθος της μητέρας, το μπουσούλημα και το περπάτημα σε λιγότερη ανάγκη για αγκαλιά. Στον μακρύ αυτό δρόμο προς την ενηλικίωση βρίσκονται αναρίθμητες άλλες ευκαιρίες για αποχωρισμό και για τις φοβίες που μπορεί να γεννηθούν από αυτόν», εξηγεί η Αμερικανίδα παιδίατρος Arlene Eisenberg, συγγραφέας (με τις Heidie Murkoff και Sandee E. Hathaway) της γνωστής σειράς best seller βιβλίων για γονείς μικρών παιδιών «Τι να περιμένεις όταν είσαι έγκυος», «Τι να περιμένεις τον πρώτο χρόνο του παιδιού σου», «Τι να περιμένεις τα πρώτα χρόνια του παιδιού σου (2ος και 3ος χρόνος) που κυκλοφορούν στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα. Η δική μας παιδίατρος μου έδωσε από την πλευρά της μια πολύ ξεκάθαρη και ανακουφιστική εξήγηση για τις φοβίες, μιλώντας μου για την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλει ο οργανισμός ενός νηπίου ο οποίος αναπτύσσεται με έντονους ρυθμούς σε αυτή την ηλικία. Είναι λογικό το νευρικό του σύστημα να ευαισθητοποιείται και να του προκαλούνται διαφόρων ειδών φοβίες.

Το θέμα είναι να τις αντιμετωπίσουμε. Κι εδώ δυσκολεύουν τα πράγματα… Γιατί υπάρχουν στιγμές που στις 3 το πρωί θέλεις πολύ απλά να συνεχίσεις να κοιμάσαι, αλλά πρέπει να σηκωθείς. Και δεν θα πρέπει ούτε να κλάψεις κι εσύ από τα νεύρα σου ούτε να φωνάξεις.

Κατανόηση

Οι ειδικοί πλέον συμφωνούν ότι τα παιδιά χρειάζονται από εμάς να αναγνωρίσουμε τους φόβους τους. Συχνά είναι σκληρό για τον γονιό να το κάνει αυτό, ειδικά για έναν φαινομενικά παράλογο φόβο. Ομως όταν ένα παιδί αισθάνεται ότι οι φόβοι του γίνονται πιστευτοί, του είναι ευκολότερο να τους αντιμετωπίσει. Για παράδειγμα, εάν φοβάται το σκοτάδι, καλό είναι να του πείτε ότι «Μερικές φορές το σκοτάδι μοιάζει όντως τρομακτικό» αντί για μια συνηθισμένη φράση του τύπου «Είσαι μεγάλο παιδί, τα μεγάλα παιδιά δεν φοβούνται το σκοτάδι». Καλύτερα είναι να δίνουμε παρηγοριά, χωρίς φυσικά να υπερβάλλουμε. «Μπορώ να ανακαλύψω πόση ομορφιά κρύβεται στο σκοτάδι». Αυτό μου αρέσει. Μήπως ήρθε η ώρα να προγραμματίσω έναν νυχτερινό περίπατο στο σπίτι;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή