Βανκουβερ
Εκθεση
Vancouver Art Gallery
www.vanartgallery.bc.ca
«Vermeer, Rembrandt and the Golden Age of Dutch Art. Masterpieces from the Rijkmuseum». Τον 17ο αιώνα η Ολλανδία γνώρισε μια απότομη οικονομική ακμή, χάρη στο αποικιακό εμπόριο που έφερε στη χώρα μεγάλο πλούτο. Η αστική τάξη των εμπόρων και των τραπεζιτών που δημιουργήθηκε είχε διαφορετικές καλλιτεχνικές απαιτήσεις από την εκκλησία και τους ευγενείς, που οι παραγγελίες τους κυριαρχούσαν προηγουμένως στους κύκλους των επαγγελματιών της τέχνης. Οι ζωγράφοι στράφηκαν περισσότερο στις τοπιογραφίες, τις νεκρές φύσεις, τις προσωπογραφίες αστών και τις εικόνες από τη ζωή των κοινών θνητών (εδώ η «Γιορτή της βάφτισης» του Γιαν Στέεν), δημιουργώντας ένα εξαιρετικά πλούσιο και ενδιαφέρον σύνολο έργων, τον θησαυρό αυτού που αργότερα αποκλήθηκε «Χρυσός αιώνας» της ολλανδικής τέχνης. Η έκθεση παρουσιάζει έργα εκείνης της περιόδου που προέρχονται από το Rijksmuseum του Αμστερνταμ, ανάμεσά τους πίνακες των Ρέμπραντ, Βερμέερ, Τερ Μπορχ, Ράουσντελ, Φρανς Χαλς, Αμπερτ Κάουπ, Πίτερ ντε Χόοχ και Γιαν Στέεν. Εως τις 13 Σεπτεμβρίου.
Μαδριτη
Μπαλετο
Τeatro Real
www.teatro-real.com
«Σπάρτακος». Το Μπαλέτο του Θεάτρου Μπολσόι παρουσιάζει στην ισπανική πρωτεύουσα το μπαλέτο «Σπάρτακος», μία από τις σημαντικότερες χορευτικές δημιουργίες της σοβιετικής εποχής, η οποία έχει κάνει θριαμβευτικές παραστάσεις σε όλο τον κόσμο (στη Νέα Υόρκη πρωτοπαρουσιάστηκε το 1962, δύο χρόνια μετά την προβολή της ομώνυμης ταινίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ). Η μουσική του μπαλέτου είναι του Αράμ Χατσατουριάν και η αρχική χορογραφία ήταν του Ιγκόρ Μοϊσέγιεφ. Στην Ισπανία παρουσιάζεται χορογραφημένο από τον Γιούρι Γκριγκόροβιτς, και πρωταγωνιστεί ο 23χρονος αστέρας των Μπολσόι Ιβάν Βασίλιεφ, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του στα 19 του χρόνια με αυτό τον ρόλο. Ως τις 10 Σεπτεμβρίου.
Μαρτινι
Εκθεση
Fondation Pierre Gianadda
www.gianadda.ch
«Από τον Κουρμπέ στον Πικάσο». Το Ιδρυμα Πιερ Ζιαναντά στην ελβετική πόλη του Μαρτινί συνεργάζεται για δεύτερη φορά με το Μουσείο Πούσκιν της Μόσχας, προσφέροντας ένα πανόραμα της τέχνης της περιόδου από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τη δεκαετία του 1930, μέσα από τις συλλογές επιφανών Ρώσων συλλεκτών όπως ο Σεργκέι Τσούκιν και ο Ιβάν Μορόζοφ. Μέσα από τα έργα που παρουσιάζονται η έκθεση ιχνηλατεί την ιστορία των καλλιτεχνικών τάσεων, από τον ρεαλισμό έως την εικαστική ελευθερία του ιμπρεσιονισμού και τους ανατρεπτικούς πειραματισμούς των κινημάτων της αβάν γκαρντ στο ξεκίνημα και στην ωριμότητά τους. Εκτός από τους ζωγράφους του τίτλου της έκθεσης (εδώ ο πίνακας του Πικάσο «Ο Αρλεκίνος και η σύντροφός του», 1901), αντιπροσωπεύονται με έργα τους μια πλειάδα φημισμένων καλλιτεχνών, ανάμεσά τους οι Γκογκέν, Σεζάν, Μανέ, Ντεγκά, Σισλέ, Σερά, Ρουσό, Μπονάρ, Ντερέν, Βιγιάρ, Κορό, Ρενουάρ, Ματίς. Εως τις 22 Νοεμβρίου.
Μπογκοτα
Εκθεση
Μuseo de Arte del Banco de la Republica
Lablaa.org/worhol/
«Andy Warhol, Mr. America». Αν και περιλαμβάνει λιγότερα έργα απ’ όσα η πολυδιαφημισμένη έκθεση «Le Grand Monde d’ Andy Worhol» που έγινε πρόσφατα στο Παρίσι, η έκθεση στην κολομβιανή πρωτεύουσα, οργανωμένη σε συνεργασία με το Μουσείο Γουόρχολ του Πίτσμπουργκ, είναι αρκετά πλούσια: 26 πίνακες, 57 μεταξοτυπίες, 39 φωτογραφίες και δύο εγκαταστάσεις («Ασημένια σύννεφα» και «Ταπετσαρία με αγελάδες»). Η έκθεση επικεντρώνεται στην περίοδο μεταξύ 1961 και 1968, όταν ο «πάπας της ποπ αρτ» (1928-1987) άρχισε να χρησιμοποιεί τις τεχνικές που θα τον έκαναν διάσημο, όπως τον συνδυασμό φωτογραφίας, ζωγραφικής και μεταξοτυπίας. Παράλληλα με την έκθεση, η οποία θα διαρκέσει ώς τις 21/9 και θα ταξιδέψει κατόπιν στο Μπουένος Αϊρες και στο Σάο Πάολο, προβάλλονται σε κοντινή στο μουσείο κινηματογραφική αίθουσα 14 ταινίες σκηνοθετημένες από τον Γουόρχολ.
Παρισι
Εκθεση
Ιnstitut du Monde Arabe
www.imarabe.org
«Palestine: La creation dans tous ses etats». Τον τελευταίο καιρό έχουν διοργανωθεί πολλές εκθέσεις που εστιάζουν στη σύγχρονη τέχνη στον μουσουλμανικό κόσμο, με δυναμικές συμμετοχές γυναικών καλλιτεχνών όπως η Μόνα Χατούμ και η Σιρίν Νεσάτ. Η έκθεση στο παρισινό Ινστιτούτο του Αραβικού Κόσμου επικεντρώνεται στους Παλαιστίνιους καλλιτέχνες (συμπτωματικά, η Παλαιστίνη αντιπροσωπεύεται φέτος για πρώτη φορά στην Μπιενάλε της Βενετίας), πολλοί από τους οποίους αναπτύσσουν την καλλιτεχνική τους δραστηριότητα ενώ βρίσκονται εξόριστοι ή εκτοπισμένοι. Ολοι, είτε ζουν στην Παλαιστίνη είτε στο εξωτερικό, εξερευνούν κοινά θέματα όπως η μετανάστευση, ο αποκλεισμός από την πατρώα γη, η καταπίεση, η αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας. Στην έκθεση αντιπροσωπεύονται με έργα τους (πίνακες, φωτογραφίες, βίντεο, εγκαταστάσεις) πολλοί Παλαιστίνιοι καλλιτέχνες, με έντονη τη γυναικεία παρουσία. Ως τις 22 Νοεμβρίου.
Νεα Υορκη
Θεατρο
Ρalace Theater
www.palacealbany.com
«West Side Story». Ενα από τα δημοφιλέστερα μιούζικαλ όλων των εποχών ξαναζωντανεύει στο Μπροντγουέι σε μια νέα διασκευή. Οπως έγραψε ο κριτικός των Νιου Γιορκ Τάιμς, ο σκηνοθέτης Αρθουρ Λόρεντς ευνοεί την αθωότητα εις βάρος της αυθάδειας, με κέρδη και απώλειες. Οι συμμορίες των Jets και των Sharks φαίνονται υπερβολικά χαριτωμένες για να είναι αληθινές, ωστόσο οι καταδικασμένοι εραστές του έργου (που τους ερμηνεύουν η Τζοζεφίνα Σκαλιόνε και ο Ματ Κάβανο) σπανίως υπήρξαν τόσο συγκινητικοί και αξιαγάπητοι, ενώ η Κάρεν Ολίβο, στο ρόλο της Αννίτας, είναι εκρηκτική.
Ο Πολ Γκογκέν στο Τόκιο
Επιχειρώντας να εξηγήσει γιατί ο Πολ Γκογκέν εγκατέλειψε τον «πολιτισμένο» κόσμο για να ζήσει σ’ ένα μακρινό, «πρωτόγονο» νησί του Ειρηνικού, η έκθεση που παρουσιάζεται στο Τόκιο, στο Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, παρακολουθεί τον ζωγράφο στο σύνολο της διαδρομής του: τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας στη Βρετάνη, το πρώτο ταξίδι του στην Ταϊτή, τη σύντομη επιστροφή του στη Γαλλία (1893-95) όταν έμεινε στην Αρλ και συνεργάστηκε με τον Βαν Γκογκ, και το τελικό του ταξίδι στην Πολυνησία, όπου πέθανε το 1903 στην Ατουάνα των Μαρκησίων Νήσων, στα 55 του χρόνια. Παρουσιάζονται 50 ελαιογραφίες, έργα σε χαρτί, ξυλόγλυπτα και γλυπτά, ανάμεσά τους ο περίφημος πίνακας «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πηγαίνουμε;» που τον ζωγράφισε στην Ταϊτή το 1897-98 (εδώ μια λεπτομέρεια του έργου).