Revanche ***
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
Σκηνοθεσία: Γκετς Σπίλμαν
Ερμηνεία: Γιοχάνες Κρις, Ούρσουλα Στράους, Αντρέας Λουστ, Χανς Τανχάιζερ, Ιρίνα Ποταπένκο.
Κριτικη. «Πέρα από τις οδυνηρές καταστάσεις που διαδραματίζονται στην ταινία μου, υπάρχει μια σπίθα αισιοδοξίας: η θεμελιώδης πεποίθηση ότι η ζωή δεν είναι ένα λάθος». Αυτή την πεποίθηση εικονογραφεί άριστα ο Αυστριακός σκηνοθέτης Γκετς Σπίλμαν στη «Revanche», που πραγματεύεται την απώλεια, την ενοχή, την εκδίκηση και τη μοναξιά.
Ο Αλεξ, που κάνει μικροδουλειές σε ένα μπορντέλο της Βιέννης και είναι ερωτευμένος με μια Ουκρανή πόρνη, σχεδιάζει τη ληστεία μιας τράπεζας. Η επιχείρηση καταλήγει σε τραγωδία: την ώρα που ο Αλεξ και η φίλη του προσπαθούν να διαφύγουν με ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, η σφαίρα ενός αστυνομικού, που βρέθηκε τυχαία στην περιοχή, εξοστρακίζεται και σκοτώνει την κοπέλα.
Ο Σπίλμαν υποσκάπτει μεθοδικά το θρίλερ. Σκηνοθετεί με ρεαλισμό και χαμηλούς τόνους, εμφανίζοντας ένα ψυχολογικό δράμα που είναι εξαιρετικά συμπαγές. Στη ζωή των ηρώων του τίποτα δεν πάει καλά. Κι όμως, η ζωή δεν είναι λάθος. Ο Σπίλμαν επιμένει, χωρίς να ηθικολογεί, και οδηγεί τον Αλεξ σε ένα μαρτύριο. Τον παρακολουθεί να εκτροχιάζεται σε έναν κατήφορο και στη συνέχεια τον παρατηρεί προσεκτικά. Η φυγή του Αλεξ από την πόλη (το καταφύγιό του στο δάσος δίπλα σε μια λίμνη και στο παλιό σπίτι του παππού) είναι σαν μια καταβύθιση στην ψυχή του. Η απελπισία για τον χαμό της φίλης του δίνει τη θέση της στην επιθυμία για εκδίκηση και αυτή με τη σειρά της σε μια γαλήνια θλίψη.
Επίσης…
«Ζιγκολό» (** ½). Στο χολιγουντιανό ντεμπούτο του Σκωτσέζου σκηνοθέτη Ντέιβιντ Μακένζι, όλα θυμίζουν το «Επάγγελμα ζιγκολό» του Πολ Σρέιντερ. Ενας νεαρός άστεγος, που κάνει καριέρα ως πόρνη πολυτελείας, προσγειώνεται στο πεζοδρόμιο και στη συνέχεια αλλάζει επάγγελμα και ζωή. Με φόντο το Μπέβερλι Χιλς και πρωταγωνιστές τους Αστον Κάτσερ, Αν Χεκ, Μαργκαρίτα Λιβίεβα.
«Η γη των κόκκινων ανθρώπων» (***). Διεισδυτική ματιά του Χιλιανού Μάρκο Μπέκις στη σχέση των ιθαγενών Γκουαράνι στο Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ της Βραζιλίας με τους λευκούς γαιοκτήμονες της περιοχής. Ο Μπέκις αποφεύγει απλουστεύσεις και σχήματα, περιγράφοντας την ασφυξία αλλά και την εσωτερική διάλυση μιας κοινότητας ιθαγενών. Κεντρικά πρόσωπα της ταινίας είναι δύο νεαροί Γκουαράνι που δεν έχουν θέση στον κόσμο των λευκών και ταυτοχρόνως αποκόβονται από τις ρίζες τους.