Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Ετσι, ξεφυλλίζοντας τις προηγούμενες εκδόσεις των Φεστιβάλ και των Γιορτών Βιβλίου (πρόκειται για τις εαρινές και τις φθινοπωρινές εκθέσεις βιβλίου) βλέπει κανείς μια σταδιακή μείωση των περιπτέρων (των εκθετών-εκδοτών δηλαδή) και την ίδια στιγμή οι τίτλοι των βιβλίων μένουν σταθεροί.
Ετσι, στην 30ή Γιορτή Βιβλίου, τον Μάιο του 2007, τα περίπτερα ήταν 300. Στο 36ο Φεστιβάλ Βιβλίου (2007) τα περίπτερα των εκθετών ήταν 239. Στην 31η Γιορτή Βιβλίου, τον Μάιο του 2008 τα περίπτερα που στήθηκαν ήταν 220, ενώ φέτος, στο 38ο Φεστιβάλ Βιβλίου, θα στηθούν στο Ζάππειο μόλις 172 περίπτερα. Οι εκτιθέμενοι τίτλοι, πάντως, παραμένουν σταθεροί: γύρω στους 50.000.
Τι συμβαίνει ακριβώς; Μειώνονται οι εκδότες; Απ’ όσο γνωρίζουμε μεγάλες μεταβολές δεν έχουν επέλθει στον κλάδο. Τα ηχηρά λουκέτα έχουν αποφευχθεί. Μήπως μειώνεται, διαρκώς, η διάθεσή τους να μετέχουν στις εκθέσεις βιβλίου, θεωρώντας ότι αυτή η μορφή εκθέσεων έχει ολοκληρώσει τον κύκλο τους.
Τα γιατί ίσως είναι πολλά. Ενα από αυτά είναι ότι παλαιότερα, όταν θεσμοθετήθηκαν, οι εκθέσεις βιβλίου αντικαθιστούσαν τα βιβλιοπωλεία, που ήταν λίγα και κυρίως στο κέντρο. Τώρα όχι μόνο υπάρχουν ένα σωρό βιβλιοπωλεία, αλλά υπάρχει επαρκέστατη ενημέρωση για τους τίτλους που κυκλοφορούν και κυρίως το κοινό δεν φοβάται πλέον να διαβεί το κατώφλι των βιβλιοπωλείων, που διαμορφώθηκαν εσχάτως σε καλαίσθητους πολυχώρους. Ενα άλλο γιατί, είναι η πολύ μεγάλη διάρκεια των εκθέσεων -15 μέρες- δυσβάστακτη κυρίως για τους μικρότερους εκδότες.
Μ’ αυτή ή και με άλλες σκέψεις, κάποιοι εκδότες δεν μετέχουν καν στη φετινή έκθεση ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», υπάρχει έντονος προβληματισμός εκδοτών που τείνουν στο να μην μετάσχουν πια από του χρόνου στις υπαίθριες εκθέσεις αν δεν αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας τους και προτείνουν το μοντέλο «μια έκθεση στη Θεσσαλονίκη και μία στην Αθήνα», ακολουθώντας το πρότυπο της Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στο κλείσιμο ενός κύκλου και στο άνοιγμα ενός άλλου σ’ ό,τι αφορά τις εκθέσεις βιβλίου;