Οποιος έχει πάρει ένα e-book στα χέρια του, όποιος έχει έστω ενημερωθεί σχετικά με τις δυνατότητές του, σίγουρα θα επιθυμεί να το αποκτήσει: πανάλαφρο, εύχρηστο και σχετικά φτηνό, αν λογαριάσεις ότι μπορεί να «τρέξει» άπειρο αριθμό βιβλίων, τα οποία σε ψηφιακή μορφή στοιχίζουν πολύ λιγότερο από ό, τι τυπωμένα. Και συν τοις άλλοις οικολογικό: Ποιος ξέρει πόσοι κορμοί δέντρων θυσιάζονται καθημερινά στο βωμό της εκτύπωσης δοκιμίων και μυθιστορημάτων; Τους τοίχους του σπιτιού που απελευθερώνονται με την εξάλειψη των συμβατικών βιβλιοθηκών, πού τους βάζεις;
Θα ήμουν συνεπώς αναφανδόν υπέρ της καινούργιας εφεύρεσης, εάν δεν υπήρχαν δύο ενστάσεις. Η πρώτη αφορά στην καλλιτεχνική αξία του βιβλίου ως αντικειμένου. Η τυπογραφία, η βιβλιοδεσία, οι -συχνά δυσδιάκριτες στο βιαστικό μάτι- εικαστικές παρεμβάσεις που ξεχωρίζουν τους μερακλήδες εκδότες, προφανώς θα χαθούν. Με το e-book, το βιβλίο δεν θα ‘ναι πλέον παρά ένα ψηφιοποιημένο κείμενο, που θα προβάλλεται σε μιαν οθόνη… Δεύτερον και κυριότερον, όταν τυχόν το e-book επικρατήσει, η πνευματική ιδιοκτησία των συγγραφέων πάνω στα έργα τους μάλλον θα καταντήσει κενό γράμμα: ένας θα «κατεβάζει» επί χρήμασι από το Διαδίκτυο το βιβλίο της αρεσκείας του, πενήντα θα το «δανείζονται» και θα το διαβάζουν δωρεάν. Το προηγούμενο της παράνομης αλλά ελεύθερης κι αθρόας διαδικτυακής διακίνησης τραγουδιών, η οποία οδήγησε στο μαρασμό τις δισκογραφικές εταιρείες, με κάνει να φοβάμαι. Οι μουσικοί και οι τραγουδιστές τουλάχιστον μπορούν να κερδίζουν κάνοντας συναυλίες. Οι συγγραφείς, κλέφτες θα καταντήσουν; Ή μήπως θα βιοπορίζονται από δημόσιες αναγνώσεις;
Αντιπαθώ τους κώδωνες κινδύνου. Τα πράγματα εξελίσσονται αδιαφορώντας για τη δική μας ηθική, συχνότατα και για τα δικά μας συμφέροντα. Οφείλω όμως να επισημάνω στους αναγνώστες ότι τα αγαπημένα τους βιβλία δεν θα υπήρχαν δίχως εκείνους που τα έγραψαν. Με γεμάτο -μισογεμάτο στη χειρότερη- στομάχι.
* Ο Χρήστος Α. Χωμενίδης είναι συγγραφέας.