Βερολινο
Φεστιβαλ
Μusikfest 09
www.berlinerfestspiele.de
Το ετήσιο Musikfest του Βερολίνου περιλαμβάνει φέτος στο πρόγραμμά του πάνω από 50 έργα 26 συνθετών, με ιδιαίτερη έμφαση στον Σοστακόβιτς, έργα του οποίου θα ερμηνευθούν σε 13 κοντσέρτα. Ανάμεσα στις μεγάλες ορχήστρες που συμμετέχουν είναι η Φιλαρμονική του Βερολίνου με μαέστρο τον Σάιμον Ρατλ, η Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγου, η Κοντσέρτγκεμπαου του Αμστερνταμ και η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου. Ο πιανίστας Λαρς Φογκτ και οι διευθυντές ορχήστρας Βαλέρι Γκεργκίεφ, Βλαντιμίρ Εσκενάζι και Γκουστάβο Ντουνταμέλ, ο ταλαντούχος νεαρός μαέστρος από τη Βενεζουέλα, συγκαταλέγονται στους μουσικούς αστέρες του φεστιβάλ, που θα διαρκέσει έως τις 21 Σεπτεμβρίου.
Βρυξελλες
Οπερα
Τheatre Royal de la Monnaie
www.lamonnaie.be
«Semele». Ο Κινέζος καλλιτέχνης Ζανγκ Χουάν σκηνοθετεί την πρώτη του όπερα, τη «Σεμέλη» του Χέντελ, στο λυρικό θέατρο των Βρυξελλών. Ο αρχαιοελληνικός μύθος, σύμφωνα με τον οποίο η θνητή Σεμέλη προκαλεί την οργή της Ηρας επειδή δέχεται τον έρωτα του Δία, διανθίζεται και με βουδιστικές ιδέες καθώς η αφήγηση εκτυλίσσεται ταυτόχρονα μέσα στο θέατρο και, σε κινεζική εκδοχή, στην πλατεία έξω από αυτό. Τη Σεμέλη ερμηνεύει η Κινέζα σοπράνο Γινγκ Χουάνγκ και τον Δία ο Βρετανός τενόρος Τζέρεμι Οβεντεν. Η όπερα θα ταξιδέψει στην Κίνα το 2010, ενώ οι παραστάσεις στις Βρυξέλλες θα διαρκέσουν έως τις 29 Σεπτεμβρίου.
Μονακό
Εκθεση
Villa Sauber
τηλ. 00377-9999-3000
«Etonne-moi! Serge Diaghilev et les Ballets Russes». Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Σέργιος Ντιαγκίλεφ επιχείρησε να προωθήσει τη ρωσική τέχνη στη Δύση. Οργάνωσε εκθέσεις και συναυλίες στο Παρίσι, προτού ιδρύσει, το 1909, τα περίφημα Ballets Russes. Επί είκοσι χρόνια, ο δαιμόνιος ιμπρεσάριος κατάφερε να εξασφαλίσει τη συνεργασία στα «Ρωσικά μπαλέτα» πολλών από τους επιφανέστερους καλλιτέχνες της εποχής: Πικάσο, Μπανκστ, Ντε Κίρικο, Ματίς, Μπρακ, Λαριόνοφ, Γκοντσάροβα, Σόνια Ντελονέ, στα σκηνικά και στα κοστούμια. Νιζίνσκι, Μασίν, Μπαλανσίν, Καρσάβινα, Τρεφίλοβα στον χορό και τις χορογραφίες. Στη μουσική, πέτυχε συνεργασίες με τους Μουσόργκσκι, Στραβίνσκι, Ντεμπισί, Ρίμσκι-Κόρσακοφ, Προκόφιεφ, Σατί, Πουλένκ. Το Μονακό υποδέχτηκε τα Ballets Russes το 1911 και τους προσέφερε μόνιμη έδρα. Σήμερα, γιορτάζει την εκατονταετηρίδα τους με μια μεγάλη έκθεση (φωτογραφίες, κοστούμια, παρτιτούρες, φιλμ κ.λπ.) που θα διαρκέσει ώς τις 27 Σεπτεμβρίου.
Μπαντεν-Μπαντεν
Εκθεση
Frieder Burda Museum
www.bad-bad.de/burda-museum/
«Der Blaue Reiter». Ο Βασίλι Καντίνσκι αγαπούσε το γαλάζιο χρώμα, ο Φραντς Μαρκ τα άλογα: Αυτός ίσως ήταν ο λόγος που έδωσαν τον τίτλο «Γαλάζιος καβαλάρης» στην πρώτη έκθεση της καλλιτεχνικής τους ομάδας το 1911. Η έκθεση στο μουσείο Frieder Burda, στην ιστορική γερμανική λουτρόπολη του Μπάντεν-Μπάντεν, παρουσιάζει μια συλλογή 80 έργων, που προέρχονται από την πινακοθήκη Lenbachhaus του Μονάχου. Περιλαμβάνονται πίνακες του Καντίνσκι, του Κλέε και του Μαρκ (εδώ τα «Μικρά γαλάζια άλογα»), ιδρυτών της καλλιτεχνικής κίνησης, καθώς και άλλων ζωγράφων που συνδέθηκαν μαζί τους, όπως η Γκαμπριέλε Μούντερ, η σύντροφος του Καντίνσκι, και ο Αλεξάντερ φον Γιαβλένσκι. Η έκθεση εστιάζει ιδιαίτερα στη φιλία ανάμεσα στους καλλιτέχνες, όπως τεκμηριώνεται και από τα πορτρέτα που έκαναν ο ένας του άλλου. Εως τις 11 Οκτωβρίου.
Νεα Υορκη
Εκθεση
Ρace Wildenstein Gallery
www.pacewildenstein.com
«Sol LeWitt: Forms Derived from a Cube». Ο Σολ Λεγουίτ ήταν ο πρώτος που λάνσαρε τον όρο Conceptual Art («εννοιολογική τέχνη»), το 1968, για να περιγράψει την τέχνη στην οποία η ιδέα είναι πιο σημαντική από το ίδιο το έργο. Ο Αμερικανός καλλιτέχνης χρησιμοποίησε στη δουλειά του στοιχεία στα οποία δεν είχε ο ίδιος απόλυτο έλεγχο -μεταλλικές ράβδους φτιαγμένες σε σιδηρουργείο, τοιχογραφίες όπου τον χρωματισμό αναλάμβαναν βοηθοί του- ενώ τα έργα του συχνά παρακινούν τον θεατή να τα δει από διαφορετικές γωνίες προσφέροντας ένα παιχνίδι με τις σκιές και την προοπτική. Εχει χρησιμοποιήσει τον κύβο ως βασικό συστατικό της τέχνης του, τόσο στη ζωγραφική όσο και στα γλυπτά του (εδώ το έργο «Three Cubes with One Half-Off», 1969). Η έκθεση παρουσιάζει τοιχογραφίες, γκουάς και γλυπτά με δομικό στοιχείο τον κύβο, από διάφορα στάδια της διαδρομής του καλλιτέχνη. Ως τις 17 Οκτωβρίου.
Θεατρο
Ιmperial Theatre
www.billyelliotbroadway.com
«Billy Elliot». Ο θρίαμβος του βρετανικού μιούζικαλ «Μπίλι Ελιοτ» στο Μπροντγουέι στέφθηκε με 10 βραβεία Τόνι, ανάμεσά τους και εκείνου για το καλύτερο μιούζικαλ. Βασισμένο στην ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή ένα νεαρό αγόρι, γιο ανθρακωρύχου, που ονειρεύεται να γίνει χορευτής, το μιούζικαλ γοήτευσε τους Νεοϋορκέζους και έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς. Οι τρεις νεαροί ηθοποιοί -ο Ντέιβιντ Αλβαρεζ, ο Τρεντ Κάουαλικ και ο Κίριλ Κούλις- που ερμηνεύουν εκ περιτροπής τον Μπίλι Ελιοτ, πήραν από κοινού το βραβείο του καλύτερου πρωταγωνιστή σε μιούζικαλ, ενώ στον Στίβεν Ντάλντρι (ο οποίος σκηνοθέτησε και την ταινία πριν από δέκα χρόνια) απονεμήθηκε το βραβείο σκηνοθεσίας.
Παρισι
Εκθεση
Gallerie Schleicher-Lange
Gallerie Cardenas-Bellanger
www.zerobudget.org
«Zero Budget Biennal». Στους αντίποδες της Βενετίας, του Σάο Πάολο και όλων των άλλων πολυδιαφημισμένων μπιενάλε σύγχρονης τέχνης, δύο γκαλερί στο Παρίσι συνδιοργανώνουν μια μπιενάλε «μηδενικού προϋπολογισμού», η οποία, χωρίς έξοδα προβολής και ειδικών εγκαταστάσεων και χωρίς να παράγει «περιβαλλοντικές οχλήσεις», έχει εξασφαλίσει τη συμμετοχή 35 καλλιτεχνών. Τα «μινιμαλιστικά» έργα τους (γλυπτά από ανακυκλωμένα υλικά, πίνακες πάνω σε χρησιμοποιημένο χαρτί, λίγες λέξεις σε μια πέτρα) αρνούνται τη μεγαλοστομία, όχι όμως και το παιχνίδι με την ποίηση, το χιούμορ και το παράδοξο. Ανάμεσα στις «ευχάριστες εκπλήξεις» για τεχνοκριτικούς και επισκέπτες συγκαταλέγονται η Ανιέσκα Μπρεζάνσκα από την Πολωνία, ο Νεοϋορκέζος Γουίλ Γιάρκουλικ και ο Γάλλος Νταβίντ Μπαλουλά. Ως τις 3 Οκτωβρίου.
Ελ Γκρέκο στο Μεξικό
Η έκθεση «Domenikos Theotokopoulos, 1900 El Greco», στο Palacio de Bellas Artes της Πόλης του Μεξικού, παρουσιάζει πάνω από 40 έργα του Ελ Γκρέκο (εδώ «Η ταφή του Κόμητα Οργκάθ») δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι ο μεγάλος ζωγράφος «επανανακαλύφθηκε» στις αρχές του 20ού αιώνα -τριακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του το 1614- αποκτώντας διαστάσεις θρύλου στην Ισπανία και σ’ όλο τον κόσμο. «Υπήρξε ένας ζωγράφος εξαιρετικά καινοτόμος, μοντέρνος, που επηρέασε όλη τη μεταγενέστερη ζωγραφική – τον γερμανικό εξπρεσιονισμό, τον Πικάσο», είπε στα εγκαίνια ο επιμελητής του αφιερώματος Οσκαρ Μαρινέ. Η έκθεση (έως 1/11) επιχειρεί επίσης να αναδείξει το φωτεινό στοιχείο στο έργο του, μέσα από μοντάζ και φωτισμούς που τονίζουν τα ζωηρά χρώματα των πινάκων, αντικρούοντας την εντύπωση ότι στο έργο του Ελ Γκρέκο κυριαρχούν οι σκιές και ο ερεβώδης μυστικισμός.