Summer Book (****). Με αμιγώς καλλιτεχνικά κριτήρια το «Βιβλίο του καλοκαιριού» του Τούρκου Σεϊφί Τεομάν είναι η καλύτερη ταινία της εβδομάδας. Χαμηλόφωνη και με μια αίσθηση ζεστασιάς στην επιφάνειά της. Στο βάθος της, όμως, κρύβει μια ανεπαίσθητη ψύχρα. Πίσω από την εικόνα της αθωότητας (ένας δεκάχρονος πιτσιρικάς που μας θυμίζει λίγο τον ήρωα του Δήμου Αβδελιώδη στο «Δέντρο που πληγώναμε) κρύβεται μια καρδιά που ασθμαίνει. Η καρδιά ενός λιγομίλητου παιδιού που βιώνει μια διαρκή και απροσδιόριστη απειλή. Πίσω από την ντομπροσύνη κρύβεται η μπαμπεσιά. Πίσω από την ειδυλλιακή εικόνα μιας μικρής πόλης κάπου στα νότια παράλια της Τουρκίας υφέρπει μια ψυχράδα σαν αυτήν των στρατοπέδων.
Το φιλμ αρχίζει σε ένα ύψωμα στα ερείπια κάποιου κάστρου (;) όπου ξεχύνεται ένα μελίσσι μικρών μαθητών. Είναι η τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς και η αρχή του καλοκαιριού. Τα παιδιά πρέπει να χαρούν την ελευθερία τους, λέει ο δάσκαλος καθώς τους μοιράζει ένα βιβλίο με ασκήσεις για τις ημέρες των διακοπών. Στο ίδιο σχολείο, που αυτή τη φορά παραπέμπει σε φυλακή, τελειώνει το φιλμ μαζί το καλοκαίρι.
Στο ενδιάμεσο είμαστε θεατές μιας ταινίας, που τα κάδρα της είναι σαν παράθυρα στον πραγματικό κόσμο. Το βιβλίο που πήρε στα χέρια του ο Αλί από δάσκαλο του άρπαξε βίαια ένας συμμαθητής του στον δρόμο. Παρ’ όλα αυτά, έμαθε πολλά στη διάρκεια αυτής της καλοκαιρινής περιπέτειας, συνδέοντας σαν σιωπηρός αφηγητής μικρές ιστορίες και καταστάσεις της αληθινής ζωής. Εζησε αρκετά για να γράψει μια έκθεση την πρώτη μέρα του φθινοπώρου.
Ο Τεομάν ακροβατεί σε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στον ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό (η ρευστή καθημερινότητα), στην ψυχολογία (δεν υπάρχει ίχνος ηθογραφίας στις εικόνες του) αλλά και στο σασπένς. Το «Summer Book» είναι σαν μια ελλειπτική τροχιά από τον Κιαροστάμι στον Αντονιόνι.