Μετά το 2004, τον τόνο στην Αθήνα δίνει το σύγχρονο real estate. Σήμερα, δεν υπάρχει κανένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της πόλης, πέρα βέβαια από τη συνεχή διάνοιξη νέων αυτοκινητοδρόμων και τη δημιουργία εμπορικών χώρων. Η πολιτεία απουσιάζει από τον αστικό χώρο, αφήνοντας στους ιδιώτες απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Οι πολιτιστικές παρεμβάσεις μικρής κλίμακας είναι πολύτιμες, αλλά αποσπασματικές και αδύναμες να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα μιας περιοχής. Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σε όλες τις περιοχές ιδιαίτερου ενδιαφέροντος από την Αττική Οδό μέχρι το Φάληρο, είναι η επέλαση των χώρων μαζικής αναψυχής και κατανάλωσης. Θα ήταν λάθος να εκλάβουμε την επιλογή αυτή ως αδιαφορία της πολιτείας για τον αστικό χώρο. Πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή, η οποία βοηθάει στη βραχυπρόθεσμη, μόνον, ανάπτυξη της οικοδομικής και οικονομικής δραστηριότητας. Την ίδια στιγμή, καταδικάζει την πόλη σε ομογενοποίηση, καθώς τα τοπικά χαρακτηριστικά εξαλείφονται και οι μεγάλες ευκαιρίες -όπως η Πειραιώς, το Φάληρο, ο Ελαιώνας ή το Γουδί- σπαταλώνται. Η ταυτότητα της πόλης καθημερινά ξεθωριάζει και οι επιλογές που προσφέρει σε κατοίκους και επισκέπτες της περιορίζονται. Εάν αυτή η πορεία δεν ανακοπεί, είναι δεδομένο ότι η μελλοντική Αθήνα, κορεσμένη από την αλόγιστη εκμετάλλευση, θα έχει περιορισμένες δυνατότητες επιβίωσης στον διεθνή ανταγωνισμό των πόλεων.
* Αρχιτέκτων, επίκ. καθηγητής Παν. Πατρών.