Ενας «Ρωμαίος» και μια «Ιουλιέτα» για την εποχή μας

Ενας «Ρωμαίος» και μια «Ιουλιέτα» για την εποχή μας

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΘΕΑΤΡΟ. Η πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα είναι ο «Ρωμαίος και η Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ. Η επιλογή ήταν αυθόρμητη. Η πιο δημοφιλής και αδιέξοδη ιστορία αγάπης. Ο απόλυτος έρωτας. Και ο χώρος που τόλμησε να δοκιμαστεί ο Μίλτος Σωτηριάδης με αυτήν την ιστορία είναι οικογενειακός. Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, των γονιών του, του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και της Κοραλίας Σωτηριάδη. Μαζί του, όμως, είναι νέα παιδιά, όπως και ο ίδιος άλλωστε. Συμμαθητές του από τη σχολή του Εθνικού Θέατρου.

Σε νεανική διάσταση

Ωστόσο, ο Μίλτος Σωτηριάδης, που ακόμη δεν έχει βρει τη θέση του στο θέατρο και ψάχνεται να την οριοθετήσει ή να καταλήξει με τι τελικά θέλει να καταπιαστεί, σπεύδει να εξηγήσει: «Δεν είμαστε ομάδα. Ούτε αυτό θα συνεχιστεί αμέσως μετά. Μας ένωσε η ηλικία και ο κοινός κώδικας».

Το ανέβασμα είναι, όπως λέει, είναι πολύ μίνιμαλ. «Με τη ματιά της εποχής μας και της ηλικίας μας. Δεν έχει πολλά σύγχρονα στοιχεία, δεν το χαρακτηρίζεις όμως και κλασική παράσταση. Είναι ένας συνδυασμός. Η πιο γνωστή ερωτική ιστορία στη γενιά των 20ρηδων».

Στα 22 του, βέβαια, όταν ακούει όσα λέγονται για τη γενιά του, ότι δεν φλερτάρουν τα παιδιά ή ότι δεν επικοινωνούν, απαντάει: «Ολα είναι προβοκάτσια. Φυσικά, έχουμε κάποια χαρακτηριστικά. Είμαστε παιδιά φορτωμένα χωρίς χρόνο. Από το σχολείο ακόμη και ύστερα στο Πανεπιστήμιο. Ακόμη και το κινητό μάς διαφοροποιεί. Η ηλεκτρονική επαφή, το φλερτ. Αυτό δεν αποδυναμώνει τον έρωτα. Πάντα υπάρχουν μηχανισμοί. Εμείς, για παράδειγμα, αλληλογραφούμε με sms. Κι εγώ έχω ερωτευθεί μέσα από το κινητό, τα mails, από μακριά, στο φροντιστήριο κουρασμένος, στη δουλειά μου. Τώρα πώς η γενιά μας επικοινωνεί με το έργο; Το έργο μιλάει για έναν τυχαίο έρωτα δύο παιδιών μέσα σε έναν δύσκολο κόσμο, καθώς και για μια βιαστική απόφαση. Κατάφεραν οι δυο τους να σταματήσουν αυτό που ένιωθαν πριν φθαρεί. Εμείς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε έναν έρωτα. Οχι όμως έναν μεγάλο έρωτα. Δεν κινούμαστε στην παράσταση στη σφαίρα του θεϊκού, αλλά του λυρικού. Δεν πήγαμε να δημιουργήσουμε χαρακτήρες, αλλά να βρούμε κοινά στοιχεία με τους χαρακτήρες». Ρωμαίος και Ιουλιέτα, λοιπόν, «σε ανθρώπινη διάσταση».

Περισσότεροι στόχοι

Το γεγονός ότι σκηνοθετεί στο οικογενειακό θέατρο δεν σημαίνει ηρεμία. «Στα λόγια νιώθω ασφάλεια, υποσυνείδητα όμως ανασφάλεια». Πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις». Το ίδιο συμβαίνει και με το θέατρο. Τον ενδιαφέρει, το σπούδασε, αλλά δεν περιορίζεται μόνο στην υποκριτική. «Θέλω να σπουδάσω και σκηνοθεσία. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως δεν θα ξαναπαίξω σε δική μου παράσταση». Γιατί; «Χάνεις από παντού. Δεν βλέπεις τον εαυτό σου και μπλέκεσαι σε έναν αχταρμά. Κάποιοι τα καταφέρνουν. Στον χαρακτήρα μου μάλλον δεν ταιριάζει». Ετσι έβαλε πλώρη να σπουδάσει σκηνοθεσία στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο. «Η επόμενη, όμως, δουλειά θέλει σκέψη και εξειδίκευση για να πείσω».

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Μετάφραση Διονύση Καψάλη, σκηνικά – κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη,

επιμέλεια κίνησης Σεσίλ Μικρούτσικου, μουσική του Σταύρου Γασπαράτου, επιμέλεια λόγου Ρηνιώς Κυριαζή.

Παίζουν οι: Δημήτρης Αντωνίου, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Μαρία Μπεληγιάννη, Μίλτος Σωτηριάδης, Μιχάλης Τιτόπουλος, Στέλιος Χλιαράς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή