Κάτι ανάλογο δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει. Μια μέρα εμφανίστηκε στην τηλεόραση μια καινούργια διαφήμιση με ένα χαριτωμένο (;) πράσινο αρκουδάκι που χόρευε με ένα παλιομοδίτικο μικρόφωνο και τραγουδούσε αστεία. Διαφήμιζε ένα αλλαντικό. Το τραγούδι ήταν προσαρμοσμένο στα ελληνικά, εθιστικό, ειδικά φτιαγμένο για παιδιά, που αυτομάτως το αποστήθισαν και το έκαναν σλόγκαν με τους φίλους τους. «Αφιερωμένο στις μαμάδες», διαβάζουμε στην έναρξη του σποτ.
Μέσα σε λίγες ημέρες, λοιπόν, το πράσινο αρκουδάκι εξελίχτηκε σε σούπερ σταρ, έγινε ακόμη και ringtone στα κινητά. Το κομμάτι υπογράφει Γερμανός συνθέτης. Στο youtube τραγουδάει ήδη άπταιστα σε 20 γλώσσες. Ο «ερμηνευτής» εμφανίστηκε σε πολυκατάστημα για να υπογράψει αυτόγραφα (!), μαζί με φωτογενή τραγουδιστή, απόφοιτο ριάλιτι, και έγινε το αδιαχώρητο. Ολα τα παιδιά ήθελαν να φωτογραφηθούν με τον νέο τους σούπερ ήρωα που δεν σώζει τον κόσμο, δεν ερωτεύεται καμία πριγκίπισσα, προτρέπει απλώς τους γονείς τους να πάνε στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν το συγκεκριμένο προϊόν.
Το σκηνικό το φαντάζεστε. Κρεμασμένα, πλαστικά αλλαντικά και κιτς υπερθέαμα. Η αποθέωση του μάρκετινγκ. Λίγες ημέρες μετά, εβδομαδιαίο περιοδικό θα έδινε δώρο cd με τις επιτυχίες του λαστιχωτού αρκούδου, στα ελληνικά, τα αγγλικά, σε διασκευή νανουρίσματος, στην αυθεντική τηλεοπτική εκδοχή, σε ρεμίξ.
Μία ημέρα πριν από την κυκλοφορία, το περιοδικό είχε γίνει ανάρπαστο. Υπήρχαν ακόμη και προκρατήσεις. Μαθαίνουμε επίσης ότι μετά τη Χιονάτη, τον Σπάιντερμαν, τον Μίκυ Μάους, τα παιδιά που έχουν γενέθλια μπορούν τώρα να προσκαλούν στο σπίτι τους για ψυχαγωγό στο πάρτι τους τον Πράσινο Αρκούδο. Είναι πραγματικά απίστευτο. Πώς ένα όχι ιδιαίτερα καλαίσθητο λούτρινο ζωάκι αποθεώνεται, επειδή εκβιάζει τη μαμά του πως θα είναι «καλό παιδί», «άριστος μαθητής», αν τρώει παριζάκι.