Βιεννη
Εκθεση
Μuseum Moderner Kunst
www.mumok.at
«Gender Check: Θηλυκότητα και αρρενωπότητα στην Τέχνη της Ανατολικής Ευρώπης». Η έκθεση παρουσιάζει περίπου 400 έργα καλλιτεχνών από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη, από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια μέχρι σήμερα. Ιχνηλατεί την αναπαράσταση των σεξουαλικών ρόλων τόσο στη διάρκεια της περιόδου του «υπαρκτού σοσιαλισμού» όσο και μετά την κατάρρευση του Τείχους. Οι εικόνες που δείχνουν τις γυναίκες να συμμετέχουν ηρωικά στη σοσιαλιστική οικοδόμηση δίνουν σιγά σιγά τη θέση τους σε έργα που εκφράζουν προβληματισμό για τη θέση της γυναίκας σε μια «ισότιμη» κοινωνία, ενώ αργότερα αναδύεται η κριτική στην καπιταλιστική αγριότητα που αντικατέστησε τα παλιά καθεστώτα, με πρώτα θύματα τις γυναίκες. Την έκθεση επιμελήθηκε η Μποργιάνα Πέζιτς, από τη Σερβία, και στους 200 καλλιτέχνες που αντιπροσωπεύονται συγκαταλέγονται, φυσικά, πολλές γυναίκες εικαστικοί. Εως τις 14 Φεβρουαρίου.
Κέμπριτζ
Εκθεση
Fitzwilliam Museum
www.fitzmuseum.cam.ac.uk
«Sargent, Sickert, Spencer». Ο Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ (1856-1925), ο Γουόλτερ Σίκερτ (1860-1942) και ο Στάνλεϊ Σπένσερ (1891-1959) είναι το «παράξενο τρίο» των ζωγράφων στους οποίους εστιάζει η έκθεση στο Μουσείο Φιτζγουίλιαμ του Κέμπριτζ. Εκτός από το αρχικό σίγμα των επωνύμων τους, το κύριο κοινό χαρακτηριστικό τους ήταν το ενδιαφέρον τους για την ανθρώπινη μορφή. Κοσμοπολίτης και πολυταξιδεμένος, ο Αμερικανός Σάρτζεντ πλησίασε την ιμπρεσιονιστική τοπιογραφία προτού στραφεί στα νατουραλιστικά πορτρέτα και τα γυμνά. Αγγλος γεννημένος στη Γερμανία, ο Σίκερτ αγαπούσε κι αυτός τα ταξίδια και, παρότι δεν εντάχθηκε σε καμιά από τις τάσεις της ευρωπαϊκής αβάν γκαρντ, έφερε στα πορτρέτα του νεωτερικά στοιχεία ψυχολογικής εμβάθυνσης. Πιο ιδιόμορφη περίπτωση, ο Στάνλεϊ Σπένσερ έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σ’ ένα μικρό αγγλικό χωριό, το Κούκαμ. Του άρεσε να ζωγραφίζει θρησκευτικά θέματα με μοντέλα συγχωριανούς του (εδώ «Ο Αγιος Φραγκίσκος και τα πουλιά», 1959), αλλά και τολμηρά, νατουραλιστικά γυμνά συνδεδεμένα με την προσωπική του ζωή. Η έκθεση θα διαρκέσει ώς τις 5 Απριλίου.
Λονδινο
Θεατρο
Garrick Theatre
www.garrick-theatre.co.uk
«The Little Dog Laughed». Η υποκρισία του Χόλιγουντ και οι αυταπάτες που επηρεάζουν τους ανθρώπους στον ρηχό κόσμο της σόου μπίζνες σατιρίζονται στην κωμωδία αυτή, που έχει ήδη διανύσει μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στο Μπροντγουέι. Κεντρικοί ήρωες μια φιλόδοξη ατζέντισσα που θέλει να μεταφέρει στον κινηματογράφο ένα θεατρικό έργο με θέμα ένα γκέι ζευγάρι (μετατρέποντάς το σε συμβατική «στρέιτ» κομεντί), και ο νεαρός πελάτης της, ο Μίτσελ, ο οποίος πρόκειται να πρωταγωνιστήσει. Η παράσταση έχει αποσπάσει επαινετικές κριτικές, τόσο για τις ερμηνείες της Ταμσίν Γκρέιγκ και του Ρούπερτ Φρεντ, όσο και για τη σκηνοθεσία του Τζέιμι Λόιντ. Εως τις 10 Απριλίου.
Νεα Υορκη
Εκθεσεις
Jewish Museum
www.thejewishmuseum.org
«Alias Man Ray: The Art of Reinvention». Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας, σκηνοθέτης, καινοτόμος φωτογράφος, ο Μαν Ρέι υπήρξε μια εμβληματική μορφή του μοντερνισμού. Γεννημένος στη Φιλαδέλφεια το 1890, παιδί Ρωσοεβραίων μεταναστών (το πραγματικό του όνομα ήταν Εμμάνουελ Ραντίνσκι), συνδέθηκε με τον ντανταϊσμό και τον Μαρσέλ Ντυσάν στη Νέα Υόρκη, με τους σουρεαλιστές στο Παρίσι, με τους καλλιτεχνικούς πειραματισμούς στο πεδίο της φωτογραφίας. Η αναδρομική έκθεση «Ψευδώνυμο Μαν Ρέι: Η τέχνη της επανεπινόησης» αναδεικνύει το πολύπλευρο έργο του ανήσυχου καλλιτέχνη και παράλληλα εστιάζει στον τρόπο που διαχειρίστηκε ο Μαν Ρέι την εβραϊκή του ταυτότητα, μειώνοντας τη σημασία της στο πλαίσιο μιας πολιτιστικής και πολιτικής πρωτοπορίας που ευαγγελιζόταν τη ρήξη με το παρελθόν και την αποδυνάμωση των εθνικο-θρησκευτικών παραδόσεων (εδώ η «Αυτοπροσωπογραφία», 1933). Εως τις 13 Μαρτίου.
Μuseum of Modern Art
www.moma.org
«Gabriel Orozco». Αναδρομικό αφιέρωμα στον Μεξικανό καλλιτέχνη, ο οποίος αναδείχθηκε σε διεθνή αστέρα της εννοιολογικής τέχνης κατά τη δεκαετία του ’90. Γεννημένος το 1962, ο Ορόσκο θεωρείται ένας από τους πιο ευφάνταστους και πρωτότυπους δημιουργούς της γενιάς του. Η έκθεση έχει στόχο να φωτίσει την εκρηκτική κινητικότητά του όσον αφορά τα μέσα και τα υλικά που χρησιμοποιεί, το ευέλικτο ξεπέρασμα των ορίων που χωρίζουν το καλλιτεχνικό έργο από το καθημερινό αντικείμενο. Παρουσιάζονται γλυπτά, σχέδια, πίνακες, φωτογραφίες, βίντεο, αντικείμενα και εγκαταστάσεις, ανάμεσά τους η Citroen DS που την συρρίκνωσε «χειρουργικά» στα δύο τρίτα του μεγέθους της, έργα ζωγραφικής πάνω σε αεροπορικούς διαδρόμους επιβίβασης και γλυπτά από σκουπίδια. Εως την 1η Μαρτίου.
Παρισι
Θεατρο
Τheatre Marigny
www.marignytheatre.org
«Face au Paradis». Εχοντας ολοκληρώσει τη θριαμβευτική ποδοσφαιρική καριέρα του, ο Ερίκ Καντονά κάνει τώρα το ντεμπούτο του στο θέατρο σε μια παράσταση που, κατά δραματική σύμπτωση, θυμίζει την τραγωδία της Αϊτής: ερμηνεύει έναν άνθρωπο που αργοπεθαίνει παγιδευμένος στα συντρίμμια ενός γκρεμισμένου κτιρίου. Το έργο, που έκανε την πρεμιέρα του την περασμένη Τρίτη, είναι γραμμένο από τη νεαρή συγγραφέα Ναταλί Σοζόν και το έχει σκηνοθετήσει η ηθοποιός Ρασίντα Μπρακνί, σύζυγος του ποδοσφαιριστή (στη φωτ. το ζευγάρι). Ο 43χρονος Καντονά έχει ήδη δοκιμάσει τις υποκριτικές του ικανότητες, ερμηνεύοντας ρόλους σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, ενώ πρόσφατα υποδύθηκε τον εαυτό του στην επιτυχημένη ταινία του Κεν Λόουτς «Looking for Eric». Οπως είπε, το νέο θεατρικό εγχείρημα τον συναρπάζει: «Ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος: να παίξεις και να νιώσεις ευχαρίστηση», είπε. «Για να το χαρείς, όμως, χρειάζεται αυτοπεποίθηση και αυτό έρχεται μετά από πολλή δουλειά». Οι παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί να συνεχιστούν μέχρι τα τέλη Απριλίου.
Γεωμετρική αρμονία
Εγκαινιάζεται στις 4 Φεβρουαρίου στην πινακοθήκη Τέιτ Μόντερν του Λονδίνου η έκθεση «Van Doesburg and the International Avant-Guarde: Constructing a New World», αφιέρωμα στον Ολλανδό καλλιτέχνη Τέο φαν Ντούσμπουργκ (1883-1931), μια ιδιαίτερα σημαντική μορφή του ευρωπαϊκού μοντερνισμού. Εχοντας ξεκινήσει από την παραστατική ζωγραφική, ο Ντούσμπουργκ γρήγορα προχώρησε στην αφαίρεση και ίδρυσε, μαζί με τον Μοντριάν, το εικαστικό κίνημα De Stijl, το οποίο συνένωσε ζωγράφους, αρχιτέκτονες και σχεδιαστές με στόχο να δημιουργήσουν ένα νέο διεθνές στυλ βασισμένο στη γεωμετρική αρμονία. Συνδέθηκε με διάφορα κινήματα της ευρωπαϊκής αβάν γκαρντ -νταντά, κονστρουκτιβιστές, μπαουχάους- και το έργο του άσκησε σημαντική επιρροή σε νεότερους καλλιτέχνες (εδώ ο πίνακας «Contra-Composition», 1924). Εκτός από δικά του έργα, η έκθεση (έως 16/5) παρουσιάζει έργα μιας πλειάδας άλλων καλλιτεχνών, ανάμεσά τους οι Αρπ, Μπρανκούζι, Μοντριάν, Πικάμπια, Ρίτβελντ, Σβίτερς και Τάουμπερ.